Zdzisław Krzyszkowiak: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 17: | Linia 17: | ||
}} | }} | ||
=Przebieg kariery sportowej= | =Przebieg kariery sportowej= | ||
| − | Jego sportowa młodość była związana z regionem warmińsko-mazurskim. Absolwent Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej (dział elektryczny) w Ostródzie (1950). Reprezentował Drwęcę Ostróda (1948-1950), Kolejarza Olsztyn (1950), później zawodnik CWKS Lublin (1952-1953), CWKS Warszawa (1953-1955) i Zawiszy Bydgoszcz (1955-1963). | + | Jego sportowa młodość była związana z regionem warmińsko-mazurskim. Absolwent Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej (dział elektryczny) w [[Ostróda|Ostródzie]] (1950). Reprezentował [[Drwęca Ostróda|Drwęcę Ostróda]] (1948-1950), [[Kolejarz Olsztyn|Kolejarza Olsztyn]] (1950), później zawodnik CWKS Lublin (1952-1953), CWKS Warszawa (1953-1955) i Zawiszy Bydgoszcz (1955-1963). |
Wychowywał się na głębokiej lekkoatletycznej prowincji, ale trafił na znakomitych trenerów, którzy potrafili odkryć i szlifować jego talent. Najpierw Leopold Szczerbicki, potem Wacław Gąssowski), a w kadrze narodowej trafił do Jana Mulaka, twórcy "polskiej szkoły biegowej". | Wychowywał się na głębokiej lekkoatletycznej prowincji, ale trafił na znakomitych trenerów, którzy potrafili odkryć i szlifować jego talent. Najpierw Leopold Szczerbicki, potem Wacław Gąssowski), a w kadrze narodowej trafił do Jana Mulaka, twórcy "polskiej szkoły biegowej". | ||
Biegał pięknie stylowo, eleganckim krokiem, dysponował wspaniałym, długim finiszem, Prześladowały go jednak choroby, kontuzje i zwyczajny pech. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Melbourne Kuc nadepnął mu kolcem na palec. Inne wydarzenia tez pozbawiły do laurów, które mógł zdobyć bo był świetnie przygotowany. Osiągnął jednak szczyty. W 1958 roku w Sztokholmie został podwójnym mistrzem Europy na 5 i 10 km. Na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie (1960) triumfował w biegu przeszkodowym na 3 km (wcześniej ustanowił rekord świata w Tule). Po 28 latach od sukcesu Kusocińskiego znów polski długodystansowiec stanął na najwyższym podium IO. | Biegał pięknie stylowo, eleganckim krokiem, dysponował wspaniałym, długim finiszem, Prześladowały go jednak choroby, kontuzje i zwyczajny pech. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Melbourne Kuc nadepnął mu kolcem na palec. Inne wydarzenia tez pozbawiły do laurów, które mógł zdobyć bo był świetnie przygotowany. Osiągnął jednak szczyty. W 1958 roku w Sztokholmie został podwójnym mistrzem Europy na 5 i 10 km. Na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie (1960) triumfował w biegu przeszkodowym na 3 km (wcześniej ustanowił rekord świata w Tule). Po 28 latach od sukcesu Kusocińskiego znów polski długodystansowiec stanął na najwyższym podium IO. | ||
Wersja z 21:04, 2 lis 2014
| Zdzisław Krzyszkowiak | |
| | |
 z archiwum Janusza Poryckiego | |
| Imię i nazwisko | Zdzisław Krzyszkowiak |
| Data i miejsce urodzenia | 3 sierpnia 1929, Wielichowo |
| Data śmierci | 24 marca 2003, Warszawa |
| Dyscyplina | Lekkoatletyka |
| Największy sukces | Zloty medalista olimpijski (Rzym 1960) – 3 km z przeszkodami |
Zdzisław Krzyszkowiak (ur. 3 sierpnia 1929 r w Wielichowie, zmarł 24 marca 2003 r. w Warszawie) – Zloty medalista olimpijskie (Rzym 1960) – 3 km z przeszkodami.
z archiwum Janusza Poryckiego
Przebieg kariery sportowej
Jego sportowa młodość była związana z regionem warmińsko-mazurskim. Absolwent Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej (dział elektryczny) w Ostródzie (1950). Reprezentował Drwęcę Ostróda (1948-1950), Kolejarza Olsztyn (1950), później zawodnik CWKS Lublin (1952-1953), CWKS Warszawa (1953-1955) i Zawiszy Bydgoszcz (1955-1963). Wychowywał się na głębokiej lekkoatletycznej prowincji, ale trafił na znakomitych trenerów, którzy potrafili odkryć i szlifować jego talent. Najpierw Leopold Szczerbicki, potem Wacław Gąssowski), a w kadrze narodowej trafił do Jana Mulaka, twórcy "polskiej szkoły biegowej". Biegał pięknie stylowo, eleganckim krokiem, dysponował wspaniałym, długim finiszem, Prześladowały go jednak choroby, kontuzje i zwyczajny pech. Podczas Igrzysk Olimpijskich w Melbourne Kuc nadepnął mu kolcem na palec. Inne wydarzenia tez pozbawiły do laurów, które mógł zdobyć bo był świetnie przygotowany. Osiągnął jednak szczyty. W 1958 roku w Sztokholmie został podwójnym mistrzem Europy na 5 i 10 km. Na Igrzyskach Olimpijskich w Rzymie (1960) triumfował w biegu przeszkodowym na 3 km (wcześniej ustanowił rekord świata w Tule). Po 28 latach od sukcesu Kusocińskiego znów polski długodystansowiec stanął na najwyższym podium IO. Po zakończeniu kariery zawodniczej w zajął się w bydgoskim Zawiszy pracą szkoleniową, będąc trenerem m.in. takich biegaczy jak: Eryk Żelazny, Kazimierz Wardak, Stanisław Waśkiewicz, Marian Gęsicki, Jerzy Czaplewski i Jerzy Mathias. Zmarł 24 marca 2003 w Warszawie.
Osiągnięcia Sportowe
- 24-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych 1952-1962 (30 startów, 22 zwycięstwa indywidualne)
- 2-krotny rekordzista świata w biegu na 3000 m prz.: 8.31.4 (26 czerwca 1960 Tuła) i 8.30.4 (10 sierpnia 1961 Wałcz),
- 6-krotny rekordzista Polski: 10000 m (29.00.0 , 28.56.0 i 28.52.4), 3000 m prz. (jak wyżej podane rekordy świata) i klubowej sztafecie 4 x 1500 m)
- 13-krotny mistrz kraju: 5000 m (1955-1959), 10000 m (1960), 3000 m prz. (1953) oraz w biegach przełajowych 3, 4 i 6 km (1954, 1957, 1958, 1960-62).
Rekordy życiowe:
- 800 m - 1.53.8 (29 kwietnia 1961 Wałcz)
- 1500 m - 3.44.8 (20 sierpnia 1960 Wałcz)
- 3000 m - 7.58.2 (9 czerwca 1957 Warszawa)
- 5000 m - 13.51.6 (26 czerwca 1960 Tuła)
- 10000 m - 28.52.74 (8 września 1960 Rzym)
- 1500 m prz. - 4.04.2 (2 czerwca 1957 Sopot)
- 3000 m prz. - 8.30.4 (10 sierpnia 1961 Wałcz)
Bibliografia
Wikipedia.pl [20.10.2014]
Wikipedia.pl [20.10.2014]
eurosport.onet.pl [20.10.2014]
treningbiegacza.pl [20.10.2014]
portalwiedzy.onet.pl [20.10.2014]
ksiazkisportowe.blogspot.com [20.10.2014]
info.sport.pl [20.10.2014]
