Kawa kozacka

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 09:43, 5 mar 2015 autorstwa Konrad (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Kawa kozacka

Stylowa etykietka kawy kozackiej.Źródło: www.kaffeeseite.com [11.11.2014]Stylowa etykietka kawy kozackiej.
Źródło: www.kaffeeseite.com [11.11.2014]
Inne nazwy Wiartaler Kosakenkaffe, Kawa mazurska, Kawa kurońska
Typ potrawy likier

Kawa kozacka – likier fabrykowany między innymi w mazurskiej wsi Wiartel i nad Zalewem Kurońskim.

Współczesna niemiecka wersja kawy kozackiej.
Źródło: www.minikatalog.de [11.11.2014]

Geneza

Trunek składał się ze spirytusu oraz dobrze osłodzonej, mocnej, ziarnistej kawy. Likier przed wybuchem II wojny światowej był wytwarzany w wytwórni Heinricha Krischa w Wiartlu w okolicach Pisza. Napitek był zlewany do butelek, które zdobiła etykieta z wizerunkiem kozaka z obnażoną szablą. Kozacka kawa była dostępna na terenie całych Niemiec.

Sposób przygotowania

Świeżo zmieloną kawę należało kilkakrotnie nasączyć alkoholem. Następnie dodawano odpowiednią ilość karmelu, glukozy, cukru oraz ziół. Całość poddawano filtracji.

Znaczenie w kuchni regionalnej

Kozacką kawę pito samodzielnie lub jako deserowy dodatek do ciast. Jej smak jednak najlepiej wydobywała sielawa z Mikołajek. Jak czytamy w książce Mazury. Słownik stronniczy, ilustrowany:

Każdy turysta przebywający nad Wielkimi Jeziorami obowiązkowo musiał zakończyć dzień, kosztując wędzonej sielawy i kozackiej kawy. Przed wypiciem dolewano do likieru kilka kropel słodkiej śmietany, co wywoływało w kieliszku samoistną grę zmieniających się fantazyjnych form[1].

Zobacz też

Przypisy

  1. Mazury. Słownik stronniczy, ilustrowany, red. W. Mierzwa, Dąbrówno 2008, s. 80.

Bibliografia

Jankowska-Buttitta Małgorzata K., Niezapomniana kuchnia Warmii i Mazur, Zakroczym 2007.
Mazury. Słownik stronniczy, ilustrowany, red. Waldemar Mierzwa, Dąbrówno 2008.
Smak Mazur. Kuchnia dawnych Prus Wschodnich, wybór Tadeusz Ostojski, opracowanie Rafał Wolski, Dąbrówno 2006.