Herman z Pragi

Herman z Pragi
Herman z Pragi Źródło: Poczet biskupów warmińskich, pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss.
Data urodzenia	ok. 1280 r.
Data i miejsce śmierci	1349/1350 (w noc noworoczną) Orneta
Przyczyna śmierci	najprawdopodobniej w wyniku dżumy
Miejsce spoczynku	chór katedry fromborskiej

Herman z Pragi (ur. ok. 1280 r., zm. w noc noworoczną 1349/1350 r. w Ornecie) – biskup warmiński w latach 1337-1349.

Życiorys

Szkoła i wykształcenie

Herman studiował prawo kościelne w Bolonii, gdzie uzyskał stopień doktora dekretałów.

Działalność

Herman w 1327 r. został kustoszem paryskiej kapituły i sędzią sądu papieskiego. Posiadał kanonikaty w Wyszehradzie koło Pragi i Ratyzbonie.
Po śmierci Henryka Wogenapa biskupstwo warmińskie nie było obsadzone aż przez cztery lata. Stan ten wynikał z faktu ścierania się na Warmii interesów Zakonu krzyżackiego i kurii papieskiej. Ok. 1334 r. kapituła warmińska wybrała na biskupa Marcina Czindala. Ten zwyczajowo zrzekł się wyboru na ręce papieża Benedykta XII. Papież przyjął rezygnację. Jednak podczas obsadzenia biskupstwa warmińskiego papież pominął Marcina Czindala. Na biskupa powołał w 1337 r. Hermana z Pragi. Konsekracji udzielił mu sam papież Benedykt XII w Awinionie.
Wybór Hermana spotkał się z ogólnym sprzeciwem na Warmii. Papież nakazał biskupom: januańskiemu, kamieńskiemu oraz opatowi zbrasławskiemu z diecezji praskiej, ażeby w wypadku sprzeciwu wyznaczyli termin przejęcia biskupstwa przez Hermana. Ostatecznie Herman zasiadł na tronie biskupim w 1340 r.

Herman był protegowanym papieża Benedykta XII i Luksemburczyków. Zakon krzyżacki utrzymywał z biskupem dobre stosunki polityczne. W zarządzie diecezją Herman napotkał problem spłaty sum należnych kurii awiniońskiej. Nałożył więc na kościoły diecezji podatek nadzwyczajny - subsidium charitativium. Dzięki temu zabiegowi udało się mu oddłużyć częściowo biskupstwo.
W 1341 r. Herman przeniósł swoją siedzibę do Ornety. Tamtejszy zamek na krótko stał się główną siedzibą biskupów warmińskich. W 1343 r. zwołał synod diecezjalny. Prowadził także kolonizację południowo-wschodniej Warmii.
W 1343 r. zarządził, aby każdy z kanoników katedralnych odbył studia z zakresu teologii lub prawa kościelnego. Był czynnym pisarzem i wydał kilka książek religijnych.
Udzielał się politycznie. Uczestniczył m.in. w pokoju namysłowskim oraz w rozstrzygnięciu sporu między biskupem pomezańskim a kapitułą.
W trakcie pełnienia swoich obowiązków biskup powołał kapitułę kolegiacką dla diecezji warmińskiej, najpierw z siedzibą w Pierzchałach, następnie przeniesioną do Głotowa i ostatecznie do Dobrego Miasta. Za jego czasów rozpoczęto budowę kościoła pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty w Ornecie, a także zamku w Lidzbarku Warmińskim.

Konsekrował kościół pw. św. Augustyna i Anny w Babiaku.

Uposażył też w dekrecie lokacyjnym kościół pw. św. Bartłomieja w Jezioranach i kościół pw. św. Małgorzaty w Kłębowie.

Dzięki nadaniom ziemskim z rąk biskupa powstały Maruny, Skolity, Stękiny i Sętal. Herman z Pragi wydał też dokumenty lokacyjne dla Jarot, Kłębowa, Mawr, Międzylesia, Stoczka Klasztornego.

Ciekawostki

Herman prawdopodobnie spokrewniony był z Mikołajem Stockelem z Pragi. Był także pierwszym biskupem warmińskim, który posiadał własny herb rodowy. Był pierwszym biskupem wybranym nie przez kapitułę warmińską.

Bibliografia

Obłąk Jan, Kopiczko Andrzej, Historia Diecezji i Archidiecezji Warmińskiej, Olsztyn 2010, 261 ss.
Poczet biskupów warmińskich, pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss.