Kanał Łuczański

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 07:58, 25 mar 2015 autorstwa Marcin Kapłon (dyskusja | edycje) (Zastępowanie tekstu - "© Stanisław Kuprjaniuk" na "Fot. Stanisław Kuprjaniuk")
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj

Kanał Łuczański – stanowi część Kanału Mazurskiego, łączy jezioro Niegocin z jeziorem Kisajno.

Kanał Łuczański. Fot. Stanisław Kuprjaniuk
Most obrotowy w Giżycku. Fot. Stanisław Kuprjaniuk

Położenie

Kanał Łuczański w Giżycku jest częścią Kanału Mazurskiego. Znajduje się on w zachodniej części Giżycka i łączy jezioro Niegocin z jeziorem Kisajno.

Opis

Kanał wykopano w latach 1765-1772. Ma długość 2130 m, średnią głębokość 1,9 m, szerokość 12-15 m. Kanał służy głównie Żegludze Mazurskiej oraz żeglarzom płynącym z północy i południa Mazur. Nad kanałem biegnie jeden most kolejowy linii Ełk-Olsztyn, kładka dla pieszych i trzy mosty przeznaczone do ruchu kołowego. Pierwszym mostem, w ciągu ul. Moniuszki i Olsztyńskiej, jest most obrotowy. Zbudowany go w 1898 r. jako połączenie miasta ze znajdującą się na zachód od niego twierdzą Boyen. Most jest skonstruowany w ten sposób, że przęsło mostowe obraca się w bok, a nie do góry jak w zwykłych mostach zwodzonych. Obracany jest ręcznie przez jednego operatora. Cała operacja otwierania mostu zajmuje około 5 minut i jest atrakcją turystyczną Giżycka. Drugi most nad kanałem powstał w ciągu Szosy Obwodowej, a trzeci przebiega w ciągu ul. Wojska Polskiego.

Ciekawostki

Alternatywnym połączeniem jezior Niegocin i Kisajno, z którego mogą skorzystać jednostki mniejsze niż statki pasażerskie Żeglugi Mazurskiej, jest tzw. Stary Kanał, który tworzą Kanał Niegociński na jezioro Tajty i dalej kanał Piękna Góra z jeziora Tajty na jezioro Kisajno. Kanał ten był wykorzystywany również przez wszystkie większe jednostki, gdy na czas remontu mostu obrotowego przykryto go tymczasową kładką.

Bibliografia

Bałdowski Jan, Warmia, Mazury, Suwalszczyzna. Przewodnik, Warszawa 1997.

Koziak Mariusz, Mazury i Warmia, Warszawa 2002.