Perły
Perły | |
| |
Perły. Kwatera wojenna. Olsztyńska Strona Rowerowa [29.07.2013]
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | węgorzewski |
Gmina | Węgorzewo |
Liczba ludności (2010) | 144 |
Strefa numeracyjna | (+48) 87 |
Kod pocztowy | 11-600 |
Tablice rejestracyjne | NWE |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Perły (niem. Alt Perlswalde) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie węgorzewskim, w gminie Węgorzewo. W latach 1975–1998 miejscowość Podział administracyjny administracyjnie należała do województwa suwalskiego. W 2010 roku wieś liczyła 144 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Edward Ożga[1].
Spis treści
Położenie
Wieś położona jest w północnej części Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, na Pojezierzu Giżycko–Węgorzewskim, 10 km na północny wschód od Węgorzewa, przy drodze krajowej nr 63.
Dzieje miejscowości
Wieś Stare Perły powstała w 1558 roku 50 łanach nadanych Sebastianowi Pörleinowi, staroście labiawskiemu. Na wymierzonym obszarze powstała również wieś Biedaszki (17 łanów). Po bezdzietnej śmierci Pörleina w 1580 roku wszystkie dobra powróciły pod władzę książęcą.
W 1772 roku państwo sprzedało majątek rodzinie von Boyen, którzy w 1788 roku założyli na jego gruntach wieś Nowe Perły. W połowie XIX wieku Stare Perły obejmowały 18 łanów, zaś Nowe Perły 16 łanów. W roku 1858 wieś była zamieszkana przez 334 osoby (200 w Starych Perłach, 134 w Nowych Perłach), natomiast w roku 1939 wieś zamieszkiwało 325 osób.
Szkoła (w Nowych Perłach) została założona w 1805 roku. W 1853 roku uczęszczało do niej 56 dzieci, zaś w 1935 roku – 84 dzieci, zatrudnionych było dwóch nauczycieli. Po II wojnie światowej szkołę uruchomiono w roku 1948; w połowie lat 60. obejmowała ona osiem klas.
W latach 1954-1966 Perły były siedzibą gromady, do której należały sołectwa: Klimki, Parowa, Perły, Rudziszki, Wesołowo i Zielony Ostrów.
Aktualnie wieś jest siedzibą sołectwa.
Szkolnictwo
Religia
Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej w Węgielsztynie.
Zabytki
- dwór z przełomu XIX i XX wieku, otoczony parkiem i pozostałości zabudowań gospodarczych; obecnie własność prywatna
- drewniana chałupa chłopska
- kwatera wojenna z czasów I wojny światowej, w której pochowano trzech żołnierzy armii rosyjskiej
Bibliografia
Białuński Grzegorz, Kolonizacja „Wielkiej Puszczy” (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie), Olsztyn 2002.
Jackiewicz-Garniec Małgorzata, Garniec Mirosław, Pałace i dwory dawnych Prus Wschodnich, Olsztyn 2001.
Wakar Andrzej, Wilamowski Bohdan, Węgorzewo. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1968.
Bank Danych Lokalnych GUS [29.07.2013]
Olsztyńska Strona Rowerowa [29.07.2013]
Przypisy
- ↑ Strona Gminy Węgorzewo [30.08.2013]