Władysław Kuzia

Władysław Kuzia
Data i miejsce urodzenia	26 czerwca 1906 r. Sambór
Data i miejsce śmierci	10 grudnia 1975 r. Olsztyn
Zawód	lekarz

Władysław Kuzia (ur 26 czerwca 1906 r. w Samborze, zm. 10 grudnia 1975 r. w Olsztynie) – lekarz, specjalista II st. z mikrobiologii i epidemiologii.

Życiorys

Syn Eugeniusza i Anny z d. Duchowicz.

Szkoła i wykształcenie

Szkołę średnią ukończył w Samborze i w 1925 r. rozpoczął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym UJK we Lwowie. Nie przerywając pracy zawodowej, rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim UJK we Lwowie. W latach 1942–1944 studiował na Państwowych Medyczno-Przyrodniczych Kursach Zawodowych we Lwowie. Uzyskał dyplom lekarza, który nostryfikował na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Wrocławskiego w 1946 r.

Praca

Po ukończeniu pierwszego kierunku studiów pracował w Instytucie Badawczym nad Tyfusem Plamistym. Brał udział w badaniach nad odczynem Weigla i epidemicznych prowadzonych w ramach przygotowań pierwszej w Polsce szczepionki przeciwko durowi plamistemu. Podczas pracy zakaził się tą groźną chorobą, jednakże udało mu się ją pokonać.

Po wkroczeniu w 1944 r. do Lwowa wojsk radzieckich pracował jako lekarz i kierownik laboratorium bakteriologicznego w Klinice Zakaźnej Instytutu Medycznego. Po wysiedleniu ze Lwowa zatrzymał się w Krakowie. 1 września 1946 r. objął kierownictwo Państwowego Zakładu Higieny – Filii w Olsztynie. Placówkę zorganizował od podstaw. Filia uległa reorganizacji i przekształceniu w 1952 r. w Wojewódzką Stację Sanitarno-Epidemiologiczną w Olsztynie. Do 1972 r. pełnił w niej funkcję dyrektora oraz dodatkowo funkcję zastępcy kierownika Wojewódzkiego Wydziału Zdrowia ds. sanitarno-epidemiologicznych i państwowego inspektora sanitarnego.

Był specjalistą II st. z mikrobiologii i epidemiologii.

Wykładał w Szkole Pielęgniarskiej w Olsztynie.

Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna

W okresie okupacji zdobywał nielegalnie szczepionkę przeciwdurową produkowaną przez Niemców pod ścisłym nadzorem w byłym Instytucie prof. Weigla. Udostępniał ją ludziom w gettach, obozach koncentracyjnych i partyzantom.

Odznaczenia

Został odznaczony:

• Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi
• Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski

Bibliografia

Bednarski Zenobiusz, Rocznik Medyczny, tom V, volumen I, Olsztyn 1997, s. 89-90.
[[Kategoria: 1945-1989 |Kuzia, Władysław