Komitet Wykonawczy Polaków w Niemczech
| Komitet Wykonawczy Polaków w Niemczech | |
| | |
| Rodzaj organizacji | stowarzyszenie polonijne |
| Rok założenia | 1922 |
Komitet Wykonawczy Polaków na Niemczech - założona w Bochum w roku regionalna organizacja skupiająca większość polskich stowarzyszeń i towarzystw w Niemczech. Po 1922 roku Komitet przekształcono w III Dzielnicę Związku Polaków w Niemczech.
Spis treści
Historia
Od 1916 roku Komitetem kierował Jan Brejski. W jego skład wchodzili reprezentanci samodzielnych, znaczących polskich organizacji oraz przedstawiciele polskiej ludności zamieszkującej wszystkie regiony zachodnich Niemiec.Dominującą rolę odgrywało w działaniach Komitetu Narodowe Stronnictwo Robotnicze. W 1919 roku organizacja poinformowała, że staje się najwyższą władzą polityczną emigrantów polskich w Niemczech [1]. Wpływy Komitetu obejmowały jednak w rzeczywistości obszar zachodnich prowincji państwa niemieckiego (głównie Nadrenia i Westfalia). Po utworzeniu Związku Polaków w Niemczech, który stał się faktyczną kierowniczą organizacją, doszło do likwidacji jej regionalnych odpowiedników. Zostały przekształcone we władze dzielnicowe Związku Polaków. 24 grudnia 1922 roku Komitet Wykonawczy Polaków przekształcił się w III Dzielnicę Związku Polaków w Niemczech. Zasięg jej działalności obejmował nadal obszar Nadrenii i Westfalii. W skład zarządu weszli dotychczasowi członkowie Komitetu oraz dwóch członków Narodowej Partii Robotniczej. We współpracy z partią III Dzielnica rozpoczęła rozwijanie sieci oddziałów. W tej formie organizacja przetrwała do 1939 roku
Cele i zadania organizacji
...
Działalność
Komitet Wykonawczy skupił się w znacznym stopniu na pozyskiwaniu mandatów w radach miejskich, sejmikach powiatowych oraz w wyborach komunalnych. Organizacja posiadała komisje: polityczną, socjalną, rozjemczą, emigracyjną, propagandy, finansową i opieki społecznej. W 1922 roku Komitet składał się z 118 komitetów miejscowych i 22 powiatowych. W 1920 roku, we współpracy z Ministerstwem byłej Dzielnicy Pruskiej, doprowadził do zorganizowania kursów języka polskiego. Zajęcia odbywały się w budynkach szkolnych po lekcjach. Największym problemem okazała się jednak niewystarczająca liczba specjalnie przeszkolonych pedagogów.
Bibliografia
- Wrzesiński Wojciech, Polski ruch narodowy w Niemczech 1922-1939, Poznań 1970.
- Wrzesiński Wojciech, Ruch polski na Warmii, Mazurach i Powiślu w latach 1920-1939, Olsztyn 1973.
Przypisy
- ↑ W. Wrzesiński,Polski ruch narodowy w Niemczech 1922-1939, Poznań 1970, s. 58.
Zobacz też
