Padalec zwyczajny

{{{nazwa zwyczajowa}}}
Lacerta agilis`
Linnaeus, 1758
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|Lacerta agilis]] {{{opis grafiki}}}
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	zauropsydy
Rząd	łuskonośne
Rodzina	padalcowate
Rodzaj	Angius

Jaszczurki

Czworonogie lub beznogie zwierzęta z grupy gadów łuskonośnych; mają wydłużone ciało zakończone ogonem, ich oczy posiadają powieki. Strona brzuszna pokryta łuskami lub tarczkami. Żyją na lądzie. Na Warmii i Mazurach najpospolitsza jest jaszczurka zwinka oraz padalec zwyczajny i w nieco mniejszym stopniu jaszczurka żyworodna.

Padalec zwyczajny

Jedyna polska jaszczurka beznoga. Kształtem przypomina węża. Może mieć długość do 50 cm. Ma brunatno-brązowe zabarwienie, pokryte łuskami, które dają szklisty połysk. Dwie trzecie stanowi ogon, który odpada, gdy tylko zostanie zaatakowana przez drapieżnika, ale po czasie się regeneruje.

Głowa padalca (zdj. L.Lebois)

Aktywna o zmierzchu i w nocy. Jej pokarm głównie stanowią dżdżownice i nagie ślimaki. Uwaga! Nie zjada i nie kąsi ludzi! Jest nieszkodliwa, a bardzo często zabijana przez człowieka! Jak wszystkie polskie jaszczurki jest pod ścisłą ochroną!

Najłatwiej spotkać ją w maju, gdy rozpoczyna gody. Jej zimowy sen trwa od października do lutego/marca. Zdarza się, że wpada w grupowy letarg z innymi jaszczurkami, wężami lub żmijami, a nawet płazami.

Padalec zwyczajny (zdj.T.Brown)

Źródło

• Główczyński K./ Wittbrodt K. 2011, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Wydawnictwo VEGA, Kwidzyn 2011, 34 str.
• WikiMedia