Padalec zwyczajny
| Padalec zwyczajny | |
| | |
| Lacerta agilis` | |
| Linnaeus, 1758 | |
| Lacerta agilis Linnaeus, 1758 | |
 Głowa padalca (zdj.L.Lebois/flickr.com) | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | zauropsydy |
| Rząd | łuskonośne |
| Rodzina | padalcowate |
| Rodzaj | Angius |
Jaszczurki
Czworonogie lub beznogie zwierzęta z grupy gadów łuskonośnych; mają wydłużone ciało zakończone ogonem, ich oczy posiadają powieki. Strona brzuszna pokryta łuskami lub tarczkami. Żyją na lądzie. Na Warmii i Mazurach najpospolitsza jest jaszczurka zwinka oraz padalec zwyczajny i w nieco mniejszym stopniu jaszczurka żyworodna.
Padalec zwyczajny
Jedyna polska jaszczurka beznoga. Kształtem przypomina węża. Może mieć długość do 50 cm. Ma brunatno-brązowe zabarwienie, pokryte łuskami, które dają szklisty połysk. Dwie trzecie stanowi ogon, który odpada, gdy tylko zostanie zaatakowana przez drapieżnika, ale po czasie się regeneruje.
Aktywna o zmierzchu i w nocy. Jej pokarm głównie stanowią dżdżownice i nagie ślimaki. Uwaga! Nie zjada i nie kąsi ludzi! Jest nieszkodliwa, a bardzo często zabijana przez człowieka! Jak wszystkie polskie jaszczurki jest pod ścisłą ochroną!
Najłatwiej spotkać ją w maju, gdy rozpoczyna gody. Jej zimowy sen trwa od października do lutego/marca. Zdarza się, że wpada w grupowy letarg z innymi jaszczurkami, wężami lub żmijami, a nawet płazami.
Bibliografia
- Główczyński K./ Wittbrodt K. 2011, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Wydawnictwo VEGA, Kwidzyn 2011, 34 str.
- WikiMedia
