Rezerwat Piłackie Wzgórza
Rezerwat Piłackie Wzgórza | |
| |
Widok na Wzgórza Piłackie. Fot. Eume. Źródło: Wikipedia [17.07.2014] | |
Rodzaj rezerwatu | leśny |
Państwo | Polska |
Data utworzenia | 1989 |
Powierzchnia | 277,17 ha |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Rezerwat Piłackie Wzgórza – rezerwat przyrody utworzony w 1989 r. ("Monitor Polski" nr 17, poz. 120) na obszarze 277,17 ha w celu ochrony lasów położonych na morenie czołowej o bogatej młodoglacjalnej rzeźbie i znacznym wyniesieniu nad poziom morza. Rezerwat położony jest na terenie Wzgórz Piłackich, w gminie Pozezdrze.
Spis treści
Fizjogeografia terenu i szata roślinna
Urozmaicona rzeźba Wzgórz Piłackich została ukształtowana w stadium pomorskim zlodowacenia bałtyckiego. Najwyższe wzniesienie w rezerwacie osiąga 210 m n.p.m., różnice wysokości sięgają 80 m. Zbocza wyniesień są bardzo strome, mają nachylenie 30–40°. Morenowe wzgórza zbudowane są z piasków i żwirów zawierających głazy. W południowo-wschodniej części rezerwatu występują piaski sandrowe.
Bór mieszany zajmuje 80% powierzchni rezerwatu, tworzą go drzewostany świerkowo-sosnowe z domieszką brzozy brodawkowatej. 100-letnie sosny i świerki osiągają tu wysokość 30 m. W południowo-wschodniej części rezerwatu wykształciły się gleby rdzawe bielicowe, które pokrywa bór brusznicowy. Teren ten zajmuje ok. 9% powierzchni rezerwatu. Ok. 7% powierzchni zajmują zespoły grądowe.
Zwierzęta
Spośród dużych ssaków w rezerwacie spotkać można m.in. jelenia, łosia, sarnę i dzika.
Rośliny
Do najbardziej interesujących przedstawicieli flory rezerwatu należą: tajęża jednostronna, widłak jałowcowaty, widłak spłaszczony, widłak goździsty i pomocnik baldaszkowaty.
Ciekawostki
Obszar Wzgórz Piłackich skupia na stosunkowo niewielkiej powierzchni wiele form terenu i typów lasu, co czyni tutejszy krajobraz bardzo atrakcyjnym. Niejednokrotnie przypomina on tereny podgórskie.
Zobacz też
pl.wikipedia.org, Rezerwat przyrody Piłackie Wzgórza [22.04.2014]
bip.olsztyn.rdos.gov.pl [22.04.2014]
Bibliografia
Dąbrowski Stanisław, Polakowski Benon, Wołos Lucjan, Obszary chronione i pomniki przyrody województwa warmińsko-mazurskiego, Olsztyn 1999.