Golubie
| Golubie | |
| | |
 Golubie. Fasada dworku od strony ogrodu.
Autor: Mieczysław Kalski | |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | ełcki |
| Gmina | Kalinowo |
| Liczba ludności (2010) | 171 |
| Strefa numeracyjna | (+48) 87 |
| Kod pocztowy | 19-314 |
| Tablice rejestracyjne | NEL |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Golubie | |
| Położenie na mapie Polski  Golubie | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Golubie (niem. Gollubien) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie ełckim, w gminie Kalinowo. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Do 1954 roku wieś była siedzibą gminy Golubie. W 2010 roku miejscowość liczyła 171 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Andrzej Iwaszko[1].
Położenie
Miejscowość położona nad Jeziorem Golubskim (Gollubier See, Gollen See), w odległości niecałych 3 km od jeziora Bagno.
Dzieje miejscowości
Lokację miejscowość Gollubien uzyskała w roku 1440. Prokurator ełcki Oswald von Holzapfel nadał 15 łanów na prawie magdeburskim Jakubowi Rogali. Ziemie położone były między Jeziorem Golubskim i Legą. Dwór w Golubiu został wzniesiony przez grafa von Stillfrieda w 1894 roku. Oprócz rezydencji i parku znajdowały się tu stajnie, obora, elektrownia i studnia głębinowa z doskonałą wodą, którą rozprowadzano po całym obiekcie. W 1928 roku graf zbankrutował, a dobra przeszły w posiadanie skarbu państwa niemieckiego. Po II wojnie światowej, szczególnie po 1975 roku, porzucony pałac uległ dewastacji. Obecnie rezydencja jest własnością prywatną. Aktualnie wieś jest siedzibą sołectwa.
Zabytki
Zespół dworsko-pałacowy wzniesiony w 1894 roku. Dwór zlokalizowany jest w niedalekiej Wólce Golubskiej. Obecnie pełni funkcję ośrodka rehabilitacyjno-wypoczynkowego.
Galeria zdjęć
Front dworku z widoczną datą 1894.
Autor: Mieczysław Kalski
Bibliografia
Białuński Grzegorz, Kolonizacja „Wielkiej Puszczy” (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie), Olsztyn 2002.
Kawecki Jan, Roman Bolesław, Ełk. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1970.
Kessert Andreas, Mazury. Zapomniane Południe dawnych Prus Wschodnich, przeł. Barbara Ostrowska, Warszawa 2004.
Bank Danych Lokalnych GUS [17.07.2013]
Moje Mazury [28.06.2014]
Strona Urzędu Gminy Kalinowo[29.08.2013]
