Sowiróg

Sowiróg
Sowiróg przed 1945 rokiem Rygielpisz [10.11.2014]
Rodzaj miejscowości	nie istnieje
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	piski
Gmina	Pisz
Liczba ludności (2014)	brak
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Sowiróg
Położenie na mapie Polski Sowiróg
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Sowiróg (niem. Sowirog, od 1934 r. Loterswalde) – dawna wieś położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Pisz.

Położenie

Wieś położona była w Puszczy Piskiej, w południowo–wschodniej części województwa warmińsko–mazurskiego, nad Jeziorem Nidzkim, około 15 km na południowy zachód od Pisza, na południe od Jaśkowa i Wiartla.

Dzieje miejscowości

Wieś została założona w 1563 roku, gdy 4 lub 5 łanów na prawie chełmińskim otrzymał tu Abraham Lautterschk, strzelec i borowy z leśnictwa piskiego. Po drugiej stronie jeziora, naprzeciwko Sowirogu znajdowała się Przyrośl, w której była książęca buda myśliwska. Początkowo wieś nazywana była Weiroch, później Sobiroch, Sowirog. W 1857 roku liczyła 56 mieszkańców, zaś w maju 1939 roku – 169 mieszkańców. Między Sowirogiem a Strugą pod drugiej stronie jeziora (ta wieś również już nie istnieje) działała przeprawa promowa

Na przełomie XIX i XX wieku założono we wsi szkołę. W 1935 roku pracował w niej jeden nauczyciel, zaś uczęszczało 18 dzieci.

Sowiróg na mapie sprzed 1945 roku Mapa miejsc odnalezionych [25.08.2013]

Po II wojnie światowej zachowało się tu 10 budynków i murowana szkoła, lecz w 1948 roku ostatni mieszkańcy wyjechali do Niemiec, zaś ocalałe budynki rok później rozebrano. Obecnie na miejscu ludnej niegdyś wsi pozostały jedynie fundamenty domów, stary dąb, który niegdyś stał w środku wsi oraz zarośnięty, zdewastowany przez ludzi i puszczę cmentarz. W 2010 roku z inicjatywy stowarzyszenia "Sadyba" cmentarz odnowiono i postawiono tablicę z informacją o historii wsi.

W Sowirogu rozgrywa się akcja znanej powieści Ernsta Wiecherta (1887-1950) Dzieci Jerominów z lat 1945–1947. W książce znalazły się słowa, które w świetle losów wsi nabierają szczególnego wydźwięku: Nikt nie napisał jeszcze kroniki wsi Sowiegorogu. Zagubione wsie nie mają kroniki. Leżą wśród jezior i bagien mazurskiego kraju, mają szare dachy i ślepe okna, stare studnie z żurawiami i dzikie grusze rosnące na kamienistej ziemi. Otacza je wielki las i wisi nad nimi wysokie niebo z ciemnymi chmurami. Droga biegnie między chylącymi się ku upadkowi płotami, jej piaszczyste pasmo przychodzi z bezkresnych lasów i wśród nich znów ginie. Wędruje po drodze listonosz, a jeszcze częściej żandarm. Czasami barwny i hałaśliwy orszak weselny przetoczy się jej głębokimi koleinami. Lecz najczęściej droga odpoczywa w spokoju i tylko młode brzózki rzucają swój delikatny cień na zarośnięte trzciną rowy. Piasek nie pamięta tych, którzy po nim szli na spotkanie z życiem lub śmiercią. Droga nie ma krzyży ani pomników. Jest bezimienna.

Niniejsze hasło dedykowane jest wszystkim zaginionym mazurskim wsiom.

Turystyka

• Szlak Puszczą Piską: Ruciane Nida – Pisz

Bibliografia

1. Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. I, Olsztyn 2011.
2. Białuński Grzegorz, Kolonizacja „Wielkiej Puszczy” (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie), Olsztyn 2002.
3. Mazury. Słownik stronniczy, ilustrowany, red. Waldemar Mierzwa, Dąbrówno 2008.
4. Pawlicki Ryszard Wojciech, Sowiróg Ernsta Wiecherta, Znad Pisy, nr 2, 1995, ss. 16–23.
5. Pawlicki Ryszard Wojciech, W poszukiwaniu Sowirogu, Borussia, nr 6, 1993, ss.1-6 Strona Ernsta Wiecherta [25.08.2013]
6. Pisz. Z dziejów miasta i powiatu, red. Wanda Korycka, Olsztyn 1970.
7. Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
8. Deutsche Verwaltungsgeschichte [25.08.2013]
9. Mapa miejsc odnalezionych [25.08.2013]