Bartki
| Bartki | |
| | |
 Wieś Bartki, źródło: http://www.kozlowo.pl, 12.09.2013.
| |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | nidzicki |
| Gmina | Kozłowo |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Tablice rejestracyjne | NNI |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Bartki | |
| Położenie na mapie Polski  Bartki | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Bartki (niem. Bartkenguth) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Kozłowo. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość położona jest na terenie gminy Kozłowo przez, którą przepływają dwie rzeki mające swe źródła na terenie Gminy – Nida i Szkotówka. Łączą się one tworząc rzekę Wkrę – dopływ Narwi. Ponadto znajduje się tu 9 jezior o pow. 347 ha. Większe z nich to: Kownatki, Kąty oraz Szkotowskie.
Dzieje miejscowości
Wieś została lokowana na prawie chełmińskim przez wielkiego mistrza Winricha von Kniprode w 1379 r. Pierwszym sołtysem wsi był Albrecht Obsczyn, który otrzymał 5 wolnych od czynszu łanów i przywilej swobodnego połowu ryb w rzece Nidzie. Zobowiązany został do płacenia każdego pługu szefla pszenicy, szefla żyta i funt wosku. 22 chłopów otrzymało w tym czasie 50 łanów ziemi oraz 7 lat wolnizny. Po 7 latach każdy z chłopów miał obowiązek płacenia od łana pruską grzywnę i dwie kury. Wioskę dotykały często powiedzie. Brakowało drewna na opał i budowę. W 1756 r. sołtysem był Adam Bartkowski. W 1761 r. przywilej na karczmę nadano Barthelowi Willutzkiemu. W 1782/1783 r. najbogatszym gospodarzem we wsi był Jakob Pawlitzki – miał 4 łany ziemi.
Ludzie związani z miejscowością
Na kartach historii wsi zapisał się sołtys - Adam Bartkowski. Obecnie (2013 r.) sołtysem jest Jadwiga Mrozowska.
Bibliografia
Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. W. Rezmera, Nidzica 2012, s. 165 - 202.
