Leopold Szczerbicki
| Leopold Szczerbicki | |
| | |
 Leopold Szczerbicki | |
| Imię i nazwisko | Leopold Szczerbicki |
| Data i miejsce urodzenia | 4 lipca 1914, Oszmlana |
| Data śmierci | 27 czerwca 2005, Olsztyn |
| Dyscyplina | lekkoatletyka |
Leopold Szczerbicki (ur. 4 lipca 1914 r. w Oszmlanie na Białorusi, zm. 27 czerwca 2005 r. w Olsztynie) – pionier powojennego sportu olsztyńskiego. Znany przede wszystkim z dokonań w lekkiej atletyce, uprawiał również koszykówkę, piłkę ręczną i inne dyscypliny.
Z archiwum Janusza Poryckiego
Przebieg kariery sportowej
W 1935 r. w halowych mistrzostwach Polski w lekkiej atletyce zdobył złoty medal w skoku w dal i srebrny w biegu na 50 m. Uprawiał lekkoatletykę w AZS Wilno. Po zdaniu matury przeniósł się do Warszawy, gdzie studiował w Centralnym Instytucie Kultury Fizycznej i reprezentował Legię Warszawa. W 1936 r. został zakwalifikowany do ekipy na Światowy Kongres Wychowania Fizycznego, a dwa lata później powołany na mecz reprezentacji Polski z Prusami Wschodnimi. Po studiach (1938) został wcielony do wojska i ruszył na front. Po demobilizacji znalazł się na Węgrzech, gdzie spędził całą zawieruchę wojenną. Do kraju powrócił w 1945 r. i trafił do Olsztyna.
Działalność szkoleniowa i organizatorska
Rozpoczął pracę nauczyciela wychowania fizycznego w I LO w Olsztynie, jednocześnie z pasją zajął się pracą szkoleniową i organizatorską. Należał do grona założycieli i pierwszych szkoleniowców Międzyszkolnego Klubu Sportowego Lechia oraz Szkolnego Związku Sportowego. Współorganizował Warmińsko-Mazurski Związek Lekkiej Atletyki.
Po powstaniu w Olsztynie Wyższej Szkoły Rolniczej został w niej nauczycielem akademickim. Był organizatorem Studium Wychowania Fizycznego w Kortowie, a następnie jego kierownikiem. Nie zaprzestawał działalności poza uczelnią, organizując wiele imprez masowych, takich jak biegi narodowe, uliczne i przełajowe. Jak powiedział jego wychowanek Eugeniusz Miszczuk (jeden z najbardziej zasłużonych trenerów) był zawsze wierny wartościom moralnym, jakie niesie sport. Za jego kadencji życie sportowe w Kortowie mogło stanowić wzór. Rozgrywki międzywydziałowe angażowały całą społeczność, studenci chętnie pomagali w budowie obiektów sportowych.
Wyróżniony wieloma odznaczeniami państwowymi i resortowymi, m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką PZLA, Medalem 100-lecia Sportu Polskiego.
