Kozin
Kozin | |
| |
Rodzaj miejscowości | Wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | Warmińsko-Mazurskie |
Powiat | Giżycki |
Gmina | Giżycko |
Strefa numeracyjna | (+48) 87 |
Kod pocztowy | 11-500 |
Tablice rejestracyjne | NGI |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Kozin (niem. Koszinnen; od 1928 roku nazwę zmieniono na Rodenau) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim w powiecie giżyckim, w gminie Giżycko. Powstała w 1554 roku. Miejscowość położona jest nad Jeziorem Jagodne. W latach 1975 – 1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna:
Krajobraz powiatu giżyckiego powstał podczas pobytu na tym obszarze lądolodu, który w plejstocenie napływał na te tereny ze okolic Skandynawii. Różnorodne formy tego krajobrazu tworzyły się w wyniku erozyjnej i akumulacyjnej działalności lądolodu oraz jego wód roztopowych. Z dłuższym postojem czoła lodowca powiązane są wzgórza moreny czołowej. Należą do nich wzniesienia w postaci wałów równoległych do czoła lodowca, powstałe z wytopionego materiału naniesionego na powierzchni oraz wewnątrz lodowca. Materiał ten to piasek, żwir, glina oraz duże ilości potężnych głazów. Przebiegająca na tym obszarze linia moren łączy się przez szereg jezior, (między innymi J. Jagodne) i kanałów z Jeziorem Niegocin.
Dzieje miejscowości:
W 1571 roku został potwierdzony przywilej lokacyjny dla sołtysów Trojana Kałtki i Macieja Danowskiego. W 1625 roku, jak wynika z ksiąg rachunkowych powiatu giżyckiego, w Kozinowie (Kozinie) żyli wyłącznie Polacy. Szkoła w Kozinie została założona w 1774 roku.
Ludzie związani z miejscowością:
Sołtysi zarządzający wsią w XVI w.: Trojan Kałka i Maciej Danowski
Zabytki:
Gospodarka:
Na terenach przeważają głównie gleby brunatne, zwłaszcza lekkie i średnie, powstałe z glin zwałowych. Zajmują obszary w kierunku na wschód od jeziora Jagodne. Gleby brunatne posiadają wyższe właściwości użytkowe. Są zaliczane do III-IV, a najlepsze do II klasy. Można wyróżnić tu takie rodzaje gleb, jak: Uggla – są to gleby wybitnie ciepłe oraz przewiewne. Powstały z gliny zwałowej ciężkiej, również niekiedy średniej oraz na małym obszarze z piasków luźnych.
Kultura:
Bibliografia:
Konopka B., Mazur C., Starzewski S., Grosse Masurische Seen. Touristenkarte, Warszawa 2003.
Wakar A., Willan T., Giżycko, z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1966.
Panfil Jan, Pojezierze Mazurskie, Warszawa 1968.
Michniewska-Szczepkowska Barbara, Szczepkowski Bohdan, Województwo olsztyńskie, środowisko geograficzne tekst i mapy krajoznawcze, Olsztyn 1969.