Władysław Leonhard

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 11:58, 30 sie 2016 autorstwa Konrad (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Władysław Leonhard

Fot. z archiwum Janusza Poryckiego.
Fot. z archiwum Janusza Poryckiego.
Imię i nazwisko Władysław Leonhard
Data i miejsce urodzenia 11 listopada 1923 r. we Lwowie
Data śmierci 25 grudnia 1979 r. w Mikołajkach
Dyscyplina działacz sportowy
Największy sukces twórca potęgi Stomilu
Rzeźba ku pamięci Władysława Leonharda.
Źródło: Archiwum Andrzeja Cieślaka

Władysław Leonhard (ur. 11 listopada 1923 r. we Lwowie, zm. 25 grudnia 1979 r. w Mikołajkach) – pierwszy dyrektor Olsztyńskich Zakładów Opon Samochodowych, twórca potęgi Stomilu Olsztyn.

Życiorys

Urodził się w rodzinie hołdującej polskim tradycjom, ale mającej również korzenie węgierskie i austriackie. Ambitne plany związane ze studiami przerwała wojna i zamknięcie przez okupanta Politechniki Lwowskiej. Ukończył za to konspiracyjną szkołę podchorążych piechoty Armii Krajowej i działał w wywiadzie. Potem wstąpił do III Dywizji WP im. Romualda Traugutta, skąd skierowano go do Oficerskiej Szkoły Broni Pancernej w Modlinie. W następnych latach wykładał w szkołach oficerskich we wspomnianym Modlinie, Chełmie i Poznaniu.

Przebieg kariery i działalność sportowa

Został zdemobilizowany w 1949 roku i podjął pracę w Zakładach Przemysłu Gumowego "Stomil" w Poznaniu, jednocześnie kontynuując przerwane przed wojną studia na Wydziale Mechanicznym Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej. W poznańskim Stomilu zaczął od stanowiska zwyczajnego majstra, a w 1957 roku został naczelnym dyrektorem, mając zaledwie 34 lata.

Lubił podejmować nowe wyzwania, więc zgłosił się do kierowania powstającej fabryki opon w Olsztynie. 16 sierpnia 1967 roku z taśm produkcyjnych zeszła pierwsza opona z symbolem kormorana. 28 października odbyła się oficjalna uroczystość otwarcia zakładu z udziałem najwyższych władz państwowych.

Fabryka wspierała miasto także w inwestycjach sportowych. Współfinansowała budowę hali sportowo-widowiskowej, nazwaną później Uranią. Wybudowała salę specjalistyczną dla gimnastyczek z zapleczem socjalnym przy ul. Gietkowskiej i basen kajakowy. Dzięki niej przeprowadzono kapitalny remont pawilonu klubowego i dobudowano skrzydło będące 38-miejscowym hotelem, przeznaczonym później na Poradnię Sportowo-Lekarską. Dzisiaj ma w nich swoją siedzibę Szkoła Mistrzostwa Sportowego im. Mariana Bublewicza.

Od początku wykazywał zainteresowanie olsztyńskim sportem, a o jego względy zabiegały wszystkie kluby, bowiem fabryka mogła być ich sponsorem. Z wielu propozycji wybrał OKS i od tego momentu rozpoczął się nowy rozdział w historii tego stowarzyszenia. Po doinwestowaniu kajakarzy i gimnastyczek wprowadził do klubu przedstawicieli sportów motorowych, wreszcie zaczął budować piłkarską drużynę z prawdziwego zdarzenia. Ta wkrótce stała się jedną z najsilniejszych w województwie. I chociaż nie doczekał ich awansu do I ligi, za to sukcesy szybko osiągnęły koszykarki, kwalifikując się do ekstraklasy. Klub stał się trzynastym wydziałem zakładów, a piłkarze i wybitni przedstawiciele innych dyscyplin – jego etatowymi pracownikami oddelegowanymi do sportu.


Leonhard został odznaczony krzyżami: Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Orderem Sztandaru Pracy II klasy. Za swoje zasługi dla miasta wpisany został do Księgi Zasłużonych dla Olsztyna.

Ulica przy fabryce nosi jego nazwisko.

Galeria zdjęć z archiwum Janusza Poryckiego

Bibliografia

  1. Archiwum Janusza Poryckiego.