Popowo Salęckie

Popowo Salęckie
Rodzaj miejscowości	wieś sołecka
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko - mazurskie
Powiat	mrągowski
Gmina	Mrągowo
Liczba ludności (Pole-obowiązkowe)	Pole-obowiązkowe
Strefa numeracyjna	(+48) 89
Tablice rejestracyjne	NMR
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Popowo Salęckie
Położenie na mapie Polski Popowo Salęckie
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Popowo Salęckie (niem. Plaffendorf) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Mrągowo. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie przynależała do województwa olsztyńskiego.

Charakterystyka fizjograficzna

Miejscowość położona jest na terenie fizjograficznym charakterystycznym dla powiatu mrągowskiego, który znajduje się w obrębie dwóch regionów: cześć zachodnia do linii Lipowo - Kosewo - Baranowo - Cudnochy to obszar wyniesień Pojezierza Mrągowskiego; część wschodnia to Kraina Wielkich Jezior Mazurskich, stanowiąca rozległe obniżenie w pasie pojezierzy Polski Północno-Wschodniej. Ukształtowanie terenu jest typowe dla obszarów polodowcowych. Występuje tutaj także skupienie dużych, naturalnych zbiorników wodnych (14% powierzchni) oraz rozległe, zwarte kompleksy leśne (31% powierzchni).

Dzieje miejscowości

Wieś została lokowana na prawie chełmińskim na 50 włókach w 1566 r. Wówczas to Jakub Gliński (polski proboszcz z parafii ewangelickiej w Białej Piskiej) otrzymał od księcia Albrechta siedem włók sołeckich - wolnych od czynszu. Nazwa wsi pochodzi najprawdopodobniej od przezwiska pop. Tak wówczas ludność nazywała księży. Wiadomo także, że w 1630 r. Cyprian Wilamowski (pisarz grodzki z Szestna) kupił Popowo od Fabiana Lehndorfa. W XVII w. Popowo obejmowało 41 włók. W 1657 r., wskutek najazdu tatarskiego, Popowo uległo całkowitej zagładzie - zginęło 77 mieszkańców. Rekonstrukcja osadnicza oparła się wyłącznie na żywiole polskim. W 1693 r. mieszkali we wsi sami Polacy m.in. Łosiowie . Przed 1740 r. założono w miejscowości szkołę jednoklasową, w której nauczano w języku polskim. W 1785 r. we wsi było 27 dymów a w 1838 r. 36 dymów. W 1838 r. mieszkało we wsi 300 osób a w 1939 r. – 249. W XIX i XX w. na terenie miejscowości istniało gospodarstwo dworskie położone na 17 włókach - Młynowo Górne (Ober Muhlenthal). Popowo podporządkowane było parafii w Szestnie. W 1907 r. na terenie Popowa po uwłaszczeniu terenów ziemskich powstał majątek z folwarkiem należący do Augusta Kaima. W folwarku hodowano bydło rodowe i konie. Ponadto w okresie międzywojennym działająca w Popowie spółka wodno- melioracyjna zbudowała dwie elektryczne przepompownie . W 1939 r. we wsi istniało 55 gospodarstw domowych, w tym 24 rolnicze. Zabudowa wsi ułożyła się w kształcie ulicówki. Wieś należała do parafii w Szestnie.

Kultura

We wsi działa świetlica.

Religia

Wieś znajduje się na terenie parafii greckokatolickiej pw. Świętego Bazylego Wielkiego w Kętrzynie.

Ludzie związani z miejscowością:

Z Popowem związane są następujące postacie: Michał Rzepacko (nauczyciel), szlachecki ród Łosiów, Katarzyna Enerlich (pisarka i poetka). W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest Elżbieta Bukowska.

Bibliografia:

Mrągowo. Z dziejów miasta i okolic, pod red. Andrzeja Wakara, Olsztyn 1975, 487 ss.

Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. VIII, Warszawa 1887, 960 ss.

http://www.it.mragowo.pl/media/art/707/file/historia.pdf, s. 18.

Zobacz też

www.mragowo.wm.pl