Zaborowo
| Zaborowo | |
| | |
 Zaborowo, źródło: Gmina Kozłowo, 12.09.2013.
| |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | nidzicki |
| Gmina | Kozłowo |
| Sołectwo | Zaborowo |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Tablice rejestracyjne | NNI |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Zaborowo | |
| Położenie na mapie Polski  Zaborowo | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Zaborowo (niem. Saberau) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Kozłowo. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest Ryszard Nowak.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość położona jest na terenie gminy Kozłowo, przez którą przepływają dwie rzeki – Nida i Szkotówka, łącząc się i tworzą rzekę Wkrę – dopływ Narwi. Ponadto znajduje się tu 9 jezior o pow. 347 ha. Większe z nich to: Jezioro Kownatki, Jezioro Kąty oraz Jezioro Szkotowskie.
Dzieje miejscowości
Pierwsze informacje o wsi pochodzą z 1313 r. W XIV w. erygowano tu parafię katolicką. 14 grudnia 1423 r. komtur ostródzki Wolf von Saunsheim zapisał sołtysowi 44 łany, w tym 4 łany sołeckie. Sołtys zobowiązany był do służby wojskowej, płacenia płużnego i podatku rekognicyjnego. W 1437 r. gospodarowano jedynie na 11 łanach, 4 łany należały do proboszcza, a 15 było pustych. W 1527 r. kościół w Zaborowie należał do protestantów.
W 1680 r. wieś ucierpiała z powodu najazdu polsko–tatarskiego. Wówczas 36 łanów pozostało pustych. Za czasów Fryderyka II pustki oddano następującym osobom: Nikolausowi Zerkel, Barthelowi Woyno, Johannowi Daubert, Martinowi Guttkowskiemu, Josephowi Schiemanskiemu, Sołtysowi Christophowi Otto, Mathesowi Pieszeckiemu, Martinowi Radzik, Adamowi Kutsche, Johannowi Jablonowskiemu, Michaelowi Iwanek. W 1696 r. sołtysem był Andres Otto.
Religia
Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej pw. Świętego Antoniego w Sarnowie.
Bibliografia
Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Reznera, Nidzica 2012, s. 165 - 202.
Zobacz też
