Bogumiły
| Bogumiły | |
| | |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | piski |
| Gmina | Pisz |
| Liczba ludności (2010) | 139 |
| Strefa numeracyjna | (+48) 87 |
| Kod pocztowy | 12-200 |
| Tablice rejestracyjne | NPI |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Bogumiły | |
| Położenie na mapie Polski  Bogumiły | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Bogumiły (niem. Bogumillen, od 1938 r. Brödau) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Pisz. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego. W 2010 roku wieś liczyła 139 mieszkańców. Aktualnie funkcję sołtysa sprawuje Teresa Siwik[1].
Położenie
Wieś położona jest w południowo–wschodniej części województwa warmińsko–mazurskiego, na Równinie Mazurskiej, w odległości ok. 11 km na południowy wschód od Pisza; przepływa przez nią strumyk Bogumiłka, lewy dopływ rzeki Pisy.
Dzieje miejscowości
Wieś została założona prawdopodobnie w 1424 roku, gdy niejaki Andrzej ubiegał się o nadanie 60 łanów dąbrowy w pobliżu Pietrzyków. Przywilej lokacyjny wydany został przez komtura bałgijskiego w 1452 roku na prawie magdeburskim dla niejakiego Bogumiła, od którego pochodzi nazwa wsi (Bogumill, Bogemeyl). Osada obejmowała wówczas 40 łanów. W drugiej połowie XV wieku na 13 łanach gruntów bogumilskich utworzono nową wieś, dzisiejsze Zawady. W 1539 roku istniał w Bogumiłach młyn, a w drugiej połowie stulecia powstał jeszcze jeden.
W 1737 roku założono tu szkołę. W 1935 roku zatrudnionych było w niej dwóch nauczycieli, a uczęszczało 70 uczniów. W 1933 roku miejscowość była zamieszkana przez 323 osoby, w 1939 roku wieś liczyła 304 mieszkańców.
W 1908 roku w pobliżu wsi przebiegała linia kolejowa Pisz – Dłutowo. Znajdował się tu przystanek, który był związany z istniejącym we wsi tartakiem. Linię zdemontowano w 1945 roku. Z budynku stacji (około 200 m od drogi Pisz – Kolno) pozostały resztki podpiwniczenia. Obecnie wieś jest siedzibą sołectwa.
Zabytki
- budynek szkoły wraz z budynkiem gospodarczym z początku XX wieku
- dawny cmentarz ewangelicki z XIX wieku
Bibliografia
- Białuński Grzegorz, Kolonizacja „Wielkiej Puszczy” (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie), Olsztyn 2002.
- Jasiński Stanisław, Żywiczyński Adam, Węzeł kolejowy w Piszu (Część I), Znad Pisy, nr 10, 2001, ss. 122-140.
- Pisz. Z dziejów miasta i powiatu, red. Wanda Korycka, Olsztyn 1970.
- Bank Danych Lokalnych GUS [30.08.2013]
- Deutsche Verwaltungsgeschichte [30.08.2013]
- Bip Pisz [30.08.2013]
Przypisy
