Sulimy

Sulimy
Rodzaj miejscowości	wieś sołecka
Państwo	Polska
Województwo	warmińsko-mazurskie
Powiat	piski
Gmina	Biała Piska
Liczba ludności (2010)	236
Strefa numeracyjna	(+48) 87
Kod pocztowy	12-230
Tablice rejestracyjne	NPI
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego Sulimy
Położenie na mapie Polski Sulimy
{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Sulimy (niem. Sulimmen) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Biała Piska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego. W 2010 roku wieś liczyła 236 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Janusz Połujański.

Położenie

Wieś położona jest w południowo–wschodniej części województwa warmińsko–mazurskiego, na Równinie Mazurskiej, 5 km na północ od Białej Piskiej, przy drodze wojewódzkiej nr 667 w kierunku Ełku.

Dzieje miejscowości

Wieś powstała jako dobra służebne w 1533 roku. Nadanie 2 łanów otrzymali: Leonard, Bartosz i Jan zwani Sulimami, od których pochodzi nazwa miejscowości. Sulimowie zakupili dodatkowo nieco ponad 7 łanów gruntów; całość na prawie magdeburskim. Wieś należała do parafii ewangelickiej w Drygałach.

W pierwszej połowie XX wieku działały we wsi dwie gospody: „Zielona lipa”, która została spalona przez wojska rosyjskie w 1914 roku, oraz „Pod zieloną lipą” należąca do Oswalda Drosowskiego.

Szkoła we wsi powstała w 1760 roku. W 1935 roku uczyło się w niej 84 dzieci, pracowało dwóch nauczycieli. Po II wojnie światowej funkcjonowała we wsi dwuizbowa szkoła.

Aktualnie wieś jest siedzibą sołectwa.

Liczba mieszkańców w poszczególnych latach:

• 1857 r. – 221 osób

• 1864 r. – 248 osób

• 1867 r. – 263 osoby

• 1933 r. – 323 osoby

• 1939 r. – 289 osób

• 1988 r. – 246 osób

Szkolnictwo

Obecnie dzieci uczęszczają do szkoły podstawowej w Drygałach, młodzież – do tamtejszego gimnazjum.

Zabytki

• dawny cmentarz ewangelicki z XIX wieku; znajduje się tu kwatera wojenna z okresu I wojny światowej; pochowano tu 13 żołnierzy armii niemieckiej oraz 6 Rosjan pochowanych jako osoby cywilne
• zespół budynków szkolnych: szkoła (nr 29) z początku XX wieku, druga szkoła (nr 30) z okresu międzywojennego oraz budynek gospodarczy z początku XX w.
• budynek dawnej karczmy z początku XX wieku, murowany
• domy z początku XX wieku (nr 9, 10, 25, 28), murowane

Bibliografia

Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. I, Olsztyn 2011.
Białuński Grzegorz, Kolonizacja „Wielkiej Puszczy” (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie), Olsztyn 2002.
von Hippel Rudolf, Przegląd statystycznych i innych uwarunkowań powiatu Johannisburg na podstawie przeprowadzonego spisu powszechnego w dniu 3 grudnia 1867 r. wg zestawienia starosty von Hippela w roku 1868, Znad Pisy, nr 19–20, 2010–2011, ss. 83–157.
Kossert Andreas, Mazury. Zapomniane Południe dawnych Prus Wschodnich, przeł. Barbara Ostrowska, Warszawa 2004.
Pawlicki Ryszard Wojciech, Cmentarze i mogiły wojenne z okresu pierwszej wojny światowej na obszarze byłego powiatu piskiego, Znad Pisy, nr 4, 1996, ss. 49–69.
Pawlicki Ryszard W., Ziemia piska jako region turystyczny do 1945, Znad Pisy, nr 1, 1995, ss. 9–25.
Pisz. Z dziejów miasta i powiatu, red. Wanda Korycka, Olsztyn 1970.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Deutsche Verwaltungsgeschichte [17.08.2013]
Bank Danych Lokalnych GUS [17.08.2013]
Strona Urzędu Gminy Biała Piska [17.08.2013]