Perkun

Nowożytna wizja Romowe z boską tróją pruskich bogów na świętym dębie, Christophori M. Hartknoch, Alte- und Neues Preussischer Historien, Francfurt-Leipzig 1684

Święty dąb w Romowe (próba rekonstrukcji wg J. Suchockiego), za: Grzegorz Białuński, Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów, Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen, z. 1 (2002)

Rekonstrukcja Romowe (rzut z góry ) wg J. Suchockiego, za: Grzegorz Białuński, Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów, Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen, z. 1 (2002)

Perkun (Perkunis), jeden z pruskich i bałtyjskich bogów. Miał mieć charakter boga uranicznego (najwyższego), strzegącego ładu i porządku kosmicznego. Bóg wojny i burzy, pan błyskawic, czczony przez wszystkie ludy bałtyjskie i słowiańskie. Według niektórych badaczy wykształcił się z Deiwsa, naczelnego bóstwa nieba, lub też Deiws przekształcił się w Perkuna.

Oddawano mu cześć w Romowe przy świętym dębie. W sposób symboliczny korona drzewa miała oznaczać sferę przypisaną do Perkuna – niebo. Pod dębem na jego cześć palono nigdy nie gasnący ogień – jego symbol. Proszono go o deszcz w czasach suszy i zaklinano go rytuałem. Z naczyniem wypełnionym piwem obchodzono ogień, po czym wylewano nań piwo, wzywając Perkuna. Przebłagiwano go również składając w ofierze czarną jałówkę, czarnego kozła lub czarnego koguta.

Bibliografia

Grzegorz Białuński, Las w wierzeniach Prusów i Jaćwięgów, Feste Boyen. Pismo Towarzystwa Miłośników Twierdzy Boyen, z. 1 (2002).