Dzień św. Wojciecha

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 18:49, 11 sty 2015 autorstwa LPF (dyskusja | edycje)
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Dzień św. Wojciecha

Dzień 23 kwietnia

Dzień św. Wojciecha – obchodzone 23 kwietnia święto biskupa, męczennika, misjonarza, patrona Polski, Czech, Archidiecezji Warmińskiej i Prus. Wiele świątyń na Warmii posiadało ołtarze, malowidła i rzeźby świadczące o popularności świętego.

Kult św. Wojciecha na Warmii i Mazurach

Relikwie św. Wojciecha pojawiły się na Warmii za sprawą biskupa Jana Stryprocka, który sprowadził ramię męczennika, przechowywane następnie w katedrze fromborskiej aż do II wojny światowej.

Pierwsza kaplica ku czci św. Wojciecha została wzniesiona w Jezioranach w roku 1574. Świętego czczono również w kościele pw. św. Rocha w Tłokowie.

26 września 1892 roku w Gietrzwałdzie powołano Katolickie Towarzystwo Ludowe im. Świętego Wojciecha, którego głównym celem było szerzenie religijności, moralności oraz pielęgnowanie języka polskiego. Na jego czele stanął Andrzej Samulowski.

Po zakończeniu I wojny światowej w okolicach Pieniężna księża werbiści wybudowali klasztor oraz instytut misyjny pw. św. Wojciecha konsekrowany 15 lutego 1922 roku. 3 grudnia 1851 roku duchowni z Braniewa zainicjowali powołanie Związku Świętego Wojciecha. Jego głównym celem było wspieranie katolików w Prusach i Wielkopolsce. Związek został zatwierdzony 3 czerwca 1852 roku (w roku 1870 został on połączony z ogólnoniemieckim Związkiem Świętego Bonifacego). Związek Świętego Wojciecha przyczynił się do powstania kilkudziesięciu kościołów i kaplic w Ełku, Mrągowie, Elblągu, Olecku i Prabutach.

Postać świętego nie była związana ze szczególnymi zwyczajami czy obrzędami ludowymi. Bezpośrednio dotyczyła go tylko jedna pieśń: W świętych męczenników gronie[1]. Należał on jednak bez wątpienia do najlepiej rozpoznawanych świętych męczenników, a obrazy z jego wizerunkiem znajdowały się w ogromnej liczbie kościołów warmińskich. Jak podaje Zenona Rondomańska, rozwojowi czci ze strony Polaków nie sprzyjało podkreślanie, że święty jest patronem Prus, oraz kilkukrotne przenoszenie daty święta[2].

Przypisy

  1. Rondomańska Zenona, Polska pieśń religijna na Warmii 1795–1939, Olsztyn 2002, s. 247.
  2. Zob. tamże.

Bibliografia

Chłosta Jan, Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii, Olsztyn 2009.
Chłosta Jan, Słownik Warmii, Olsztyn 2002.
Rondomańska Zenona, Polska pieśń religijna na Warmii 1795–1939, Olsztyn 2002