Kiermas

Kiermas

Kiermas - uroczystość odpustowa na Warmii.

Etymologia

Kiermas to termin zaczerpnięty z języka niemieckiego, oznaczający odpust poświęcenia patrona lub kościoła, znany od końca XVIII stulecia.

Zwyczaje na Warmii i Mazurach

Przybierał przede wszystkim formę warmińskiej domowej uroczystowści, związanej z łosierami, a dokładniej z zakończeniem pielgrzymki do regionalnych sanktuariów: Gietrzwałdu, Świętej Lipki, Stoczka Warmińskiego, Głotowa. Kiermas miał charakter parafialnego odpustu. Na uroczystość zjeżdżali się krewni i znajomi z okolicy. Po nabożeństwie udawano się na przyjęcie do jednego ze znajomych bądź członków rodziny. Czas umilały śpiewy, pogawędki, opowiadania i deklamacje. W tym okresie przystrajano domostwa oraz przydrożne krzyże i kapliczki. Tego dnia na stole królował kuch. W ciągu całego dnia przewijało się kilka potraw, między innymi ryż z kurą i chlebem, czernina, pieczona gęś i pieczone prosiaki, kapusta, ogórki, migdały, kasza.

Bibliografia

1. Barczewki Walenty, Kiermasy na Warmii i inne pisma wybrane, wydał Władysław Ogrodziński, Olsztyn 1984.
2. Chłosta Jan, Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii, Olsztyn 2009.
3. Hochleitner Janusz, Kuchnia świąteczna na Warmii, [w:] Życie codzienne na dawnych ziemiach pruskich. Kuchnia dawnych ziem pruskich - tradycja i nowoczesność, red.Tomasz Chrzanowski, Olsztyn 2011, s. 132-148.
4. Smak Mazur. Kuchnia dawnych Prus Wschodnich, wybór Tadeusz Ostojski, opracowanie Rafał Wolski, Dąbrówno 2006.
5. Szyfer Anna, Zwyczaje, obrzędy i wierzenia Mazurów i Warmiaków, Olsztyn 1968.
6. Warmiacy i Mazurzy. Życie codzienne ludności wiejskiej w I połowie XIX wieku, red. Bogumił Kuźniewski, Olsztynek 2002.

Zobacz też

• Kiermas warmiński w Bałdach