Czyreń sosnowy

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 12:07, 21 lip 2014 autorstwa MartaF (dyskusja) (Owocnik)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Czyreń sosnowy

Phellinus pini
(Brot.) Bondartsev&Singer
Owocnik czyrenia sosnowego
Owocnik czyrenia sosnowego
Systematyka
Królestwo grzyby
Gromada grzyby podstawkowe
Klasa pieczarniaki
Rząd szczeciniakowce
Rodzina szczeciniakowate
Rodzaj czyreń
Gatunek czyreń sosnowy
Synonimy

Czyreń sosnowy ( Phellinuspini (Brot.) Bondartsev&Singer) – gatunek grzyba wielkoowocnikowego z rodziny szczeciniakowatych (Hymenochaetaceae), rzędu szczeciniakowców (Hymenochaetales).

Owocnik

Czyreń sosnowy tworzy owocniki półkoliste, siedzące, przyrośnięte bokiem do podłoża, szerokości do 20 cm, czasem kopytkowate, grube, często na przekroju trójkątne, w młodości filcowate, żółto-brązowe lub kasztanowate, potem nagie, koncentrycznie strefowane i rowkowane, silnie spękane, szarawoczarne, brązowo-czarne lub prawie czarne z filcowanym żółto-brązowym brzegiem, przeważnie ostrym. Miąższ jednorodny, kasztanowaty, rdzawocynamonowy; bardzo twardy, korkowato-zdrewniały, zarasta starsze warstwy rurek; 5-15 mm grubości. Brak zapachu bądź zapach słaby, nieokreślony; smak cierpki.

Rozmieszczenie i ekologia

Czyreń sosnowy jest pasożytem sosny. Owocniki wyrastają na żywych sosnach, zwykle wysoko na pniu drzewa. Powoduje białą jamkowatą zgniliznę drewna.
Czyreń sosnowy znajduje się na na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski, gdzie zaliczono go do kategorii grzybów rzadkich – R.
Na Warmii i Mazurach czyreń sosnowy został odnotowany w Mazurskim Parku Krajobrazowym.

Zobacz też

grzyby.pl [20.05.2014]
indexfungorum.org [20.05.2014]

Bibliografia

Fiedorowicz Grzegorz, The participation of macromycetes In selected forest communities of the masurian Landscape Park (NE Poland), "Acta Mycologica" 2009, nr 44 (1), s. 77-95.
Wojewoda Władysław, Ławrynowicz Maria, Red list of the macrofungi in Poland, [w:] Red lists of plants and fungi in Poland. Czerwona lista roślin i grzybów Polski, red. Zbigniew Mirek, Kazimierz Zarzycki, Władysław Wojewoda i Zbigniew Szeląg, Kraków 2006, s. 55-70.