Leonard Perepeczko

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Wersja z dnia 13:57, 17 paź 2014 autorstwa Marta.Sz (dyskusja) (Utworzono nową stronę "{{Biogram infobox |imię i nazwisko = Leonard Perepeczko |imię i nazwisko org = |pseudonim = |grafika = |opis grafiki = |po...")
(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacja, szukaj
Leonard Perepeczko

Data i miejsce urodzenia 14 grudnia 1900r.
Petersburg
Data i miejsce śmierci 8 lipca 1996r.
Pasłęk
Miejsce spoczynku cmentarz w Pasłęku
Zawód lekarz

Perepeczko Leonard ur. 14 grudnia 1900 r. w Petersburgu, s. Aleksandra i Jadwigi.Głód spowodowany rewolucją zmusił go i rodziców do powrotu w rodzinne strony pod Oszmianą. W czasie wojny bolszewickiej walczył w 63 Pułku Piechoty. Zmarł 8 lipca 1996r.

Życiorys

Szkoła i wykształcenie

Uczęszczał do Katolickiego Gimnazjum przy kościele Św. Katarzyny w Petersburgu, gdzie w 1917r. Otrzymał świadectwo dojrzałości.W 1923r. otrzymał polską maturę i wstąpił na Wydział Lekarski USB w Wilnie. Dyplom uzyskał w 1931r.

Praca i losy

W 1931r. pracował jako dyrektor Szpitala w Szumsku. 24 września 1939r. został zmobilizowany i w składzie kompanii sanitarnej I Dywizji Piechoty w Wilnie brał udział w kampanii wrześniowej. 14 września dostał się do niewoli niemieckiej, skąd uciekł 25 września. Następnego dnia wpadł w ręce sowietów; również uciekł i 8 października dotarł do rodzinnego domu. Pracował nadal w Szpitalu w Szumsku. Został aresztowany 10 stycznia 1945r. w swoim gabinecie szpitalnym przez NKWD. Po śledztwie w Wilnie został bez wyroku wywieziony w maju 1945r. w głąb ZSRR, W Jełaszance koło Saratowa pracował w ambulatorium obozowym. Później przebywał w łagrze Ikriannoje pod Kutaisi i obozie jenieckim pod Astrachaniem. Był lekarzem-łagiernikiem do 1948r. Po powrocie ze zsyłki osiadł w Pasłęku gdzie pracował jako kierownik Powiatowej Poradni Przeciwgruźliczej. Był specjalistą w zakresie ftyzjatrii.

Działalność społeczna, kulturalna, naukowa, polityczna

Brał udział w badaniach nad zastosowaniem krótkotrwałej chemioterapii w leczeniu gruźlicy płuc. W wieku 88 lat opisał swoje łagrowe losy w książce ”W łagrach na Saratowskim szlaku. Wspomnienia”.

Bibliografia biograficzna

Bednarski Z. Rocznik Medyczny Tom V Volumen I s. 123, Olsztyn 1997.