Bolejny
Bolejny | |
| |
Zapora w Bolejnach, Tomasz Sikorski [12.09.2013]
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | nidzicki |
Gmina | Nidzica |
Sołectwo | Bolejny |
Liczba ludności (2013) | 386 |
Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
Tablice rejestracyjne | NNI |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Bolejny (niem. Bolleinen) – wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie nidzickim, w gminie Nidzica. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego.
Wieś liczy 386. mieszkańców. Obecnym (2013 r.) sołtysem wsi jest Bożena Karwowska[1]
Spis treści
Położenie
Wieś położona jest nad Jeziorem Bolejny. Miejscowość leży na terenie gminy Nidzica, przez obszar której przebiega jedna z głównych granic fizyczno-geograficznych Europy, oddzielająca Obszar Europy Zachodniej od Obszaru Europy Wschodniej.
Dzieje miejscowości
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1352 r., gdy Tymo z Ostaszewa otrzymał 80 łanów w Bolejnach i Żelaźnie. Nieznana jest dokładna data lokacji. W 1540 r. w miejscowości żyło 15 chłopów. Wśród osadników znajdował się zagrodnik i karczmarz. W 1648 r. Bolejny w większej części należały do wojewody płockiego Jana Kazimierza Krasińskiego. W XVIII w. część wsi przeszła w ręce Finckensteinów.
Liczba mieszkańców wsi w kolejnych latach przedstawiała się następująco:
- w 1818 r. – 64 osoby
- w 1871 r. – 244 osoby
- w 1895 r. – 320 osób
- w 1939 r. – 273 osoby.
Liczba domów:
- w 1818 r. wynosiła 14
- w 1871 r. – 34
- w 1895 r. – 48.
Gospodarka
Na terenie wsi mieści się siedziba Leśnictwa Bolejny.
Kultura
W Bolejnach organizowane są obchody Nocy Świętojańskiej oraz festyny kulturalno-rozrywkowe. Działa tu także świetlica, w której prowadzone są różne działania kulturalno-oświatowe. Odbywały się tu m.in. Międzynarodowe Warsztaty Plastyczne „Sztuka Łączy i Łagodzi Obyczaje” Łyna 2007.
Ludzie związani z miejscowością
Z Bolejnami związany jest znakomity ród Fickensteinów.
Zabytki
Z historycznego układu przestrzennego pozostały jedynie zagrody z końca XIX w. i lat 30. XX w., kuźnia oraz fundamenty gospody. Nieopodal miejscowości znajdują się ruiny bunkrów z II wojny światowej i zapora z olsztyńskiego systemu obronnego.
Bibliografia
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. I, Warszawa 1880, s. 960
Wijaczka Jacek, Dzieje wsi do końca XVIII wieku, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmer, Nidzica 2012, ss. 165 - 202
Zielińska Agnieszka, Dzieje miasta i okolic w latach 1807 - 1914, [w:] Historia Nidzicy i okolic, pod red. Waldemara Rezmer, Nidzica 2012, ss. 203 - 267