Cmentarz mennonicki w Wikrowie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
(Bibliografia)
Linia 19: Linia 19:
 
Wieś Wikrowo Wielkie wzmiankowana w 1395 roku odnosiła się zapewne wówczas do folwarku. W 1590 roku w wyniku podziału gruntów folwarku powstaje wieś Wikrowo Małe gdzie osiedlają się [[mennonici|koloniści holenderscy]]. W 1715 roku Wikrowo Małe i Wikrowo Duże zostały połączone. Pod koniec XVIII wieku. we wsi znajdowało się 28 zagród, mieszkało 36 mennonitów.  
 
Wieś Wikrowo Wielkie wzmiankowana w 1395 roku odnosiła się zapewne wówczas do folwarku. W 1590 roku w wyniku podziału gruntów folwarku powstaje wieś Wikrowo Małe gdzie osiedlają się [[mennonici|koloniści holenderscy]]. W 1715 roku Wikrowo Małe i Wikrowo Duże zostały połączone. Pod koniec XVIII wieku. we wsi znajdowało się 28 zagród, mieszkało 36 mennonitów.  
  
Cmentarz mennonicki, jeden z najstarszych na [[Żuławy Wiślane|Żuławach Wiślanych]], założony na przełomie XVIII i XIX wieku. Położony jest w północnej części miejscowości (dawniej w obrębie wsi [[Władysławowo]]). Cmentarz usytuowano po zachodniej stronie drogi, na [[terpa|terpie]] o wielobocznym kształcie, częściowo zniszczonym przez postawiony współcześnie dom po północnej stronie. Pośród starodrzewia lip i grabów zachował się zespół kilkudziesięciu nagrobków, w tym kilkunastu w formie stel z 2. połowy XIX i 1. połowy XX wieku. Na nagrobkach widnieją nazwiska m.in. Harms, Dück, Ens, Neufeld.
+
Cmentarz mennonicki, jeden z najstarszych na [[Żuławy Wiślane|Żuławach Wiślanych]], założony na przełomie XVIII i XIX wieku. Położony jest w północnej części miejscowości (dawniej w obrębie wsi [[Władysławowo]]). Cmentarz usytuowano po zachodniej stronie drogi, na [[Terpa|terpie]] o wielobocznym kształcie, częściowo zniszczonym przez postawiony współcześnie dom po północnej stronie. Pośród starodrzewia lip i grabów zachował się zespół kilkudziesięciu nagrobków, w tym kilkunastu w formie stel z 2. połowy XIX i 1. połowy XX wieku. Na nagrobkach widnieją nazwiska m.in. Harms, Dück, Ens, Neufeld.
 
<br/>
 
<br/>
 
== Ciekawostki ==
 
== Ciekawostki ==

Wersja z 20:28, 30 cze 2014

Cmentarz mennonicki w Wikrowie

typ obiektu: cmentarz mennonicki
datacja: XVIII/XIX
powiat: elbląski
gmina: Elbląg
miejscowość: Wikrowo

Cmentarz mennonicki w Wikrowie

Położenie

Cmentarz mennonicki w Wikrowie. © Stanisław Kuprjaniuk
Cmentarz mennonicki w Wikrowie. © Stanisław Kuprjaniuk
Cmentarz mennonicki w Wikrowie. © Stanisław Kuprjaniuk

Wikrowo (niem. Wickerau Klein, Wickerau Gross) położone w gminie Elbląg, w powiecie elbląskim.

Opis

Wieś Wikrowo Wielkie wzmiankowana w 1395 roku odnosiła się zapewne wówczas do folwarku. W 1590 roku w wyniku podziału gruntów folwarku powstaje wieś Wikrowo Małe gdzie osiedlają się koloniści holenderscy. W 1715 roku Wikrowo Małe i Wikrowo Duże zostały połączone. Pod koniec XVIII wieku. we wsi znajdowało się 28 zagród, mieszkało 36 mennonitów.

Cmentarz mennonicki, jeden z najstarszych na Żuławach Wiślanych, założony na przełomie XVIII i XIX wieku. Położony jest w północnej części miejscowości (dawniej w obrębie wsi Władysławowo). Cmentarz usytuowano po zachodniej stronie drogi, na terpie o wielobocznym kształcie, częściowo zniszczonym przez postawiony współcześnie dom po północnej stronie. Pośród starodrzewia lip i grabów zachował się zespół kilkudziesięciu nagrobków, w tym kilkunastu w formie stel z 2. połowy XIX i 1. połowy XX wieku. Na nagrobkach widnieją nazwiska m.in. Harms, Dück, Ens, Neufeld.

Ciekawostki

W Wikrowie znajdował się drewniany wiatrak typu holenderskiego z połowy XIX wieku, który był ostatnim zachowanym na Żuławach Elbląskich. Niestety 21 grudnia 2001 roku spłonął. Pozostały ruiny budynku, na którym się on znajdował.

W opinii niektórych w pobliżu Wikrowa znajduje się najniższe miejsce w Polsce leżące 2.43 m p.p.m. Jest to obniżenie powstałe sztucznie w wyniku eksploatacji torfu.

Bibliografia

Kizik Edmund, Mennonici w Gdańsku, Elblągu i na Żuławach Wiślanych w drugiej połowie XVII i w XVIII wieku. Studium z dziejów małej społeczności wyznaniowej, Gdańsk 1994.

Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, Rowerem po Krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych, Elbląg 2010.