Cmentarz mennonicki w Wikrowie: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 8: | Linia 8: | ||
|miejscowość = Wikrowo | |miejscowość = Wikrowo | ||
}} | }} | ||
| − | ''' Cmentarz mennonicki w Wikrowie ''' | + | ''' Cmentarz mennonicki w Wikrowie ''' – jeden z najstarszych na [[Żuławy Wiślane|Żuławach Wiślanych]], założony na przełomie XVIII i XIX wieku. |
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
| + | {{Galeria|Nazwa=Cmentarz mennonicki w Wikrowie|wielkość=290|pozycja=right | ||
| + | |Plik:wik3.jpg|Cmentarz mennonicki w Wikrowie. © Stanisław Kuprjaniuk | ||
| + | |Plik:wik1.jpg|Cmentarz mennonicki w Wikrowie. © Stanisław Kuprjaniuk | ||
| + | |Plik:wik2.jpg|Cmentarz mennonicki w Wikrowie. © Stanisław Kuprjaniuk | ||
| + | }} | ||
== Położenie == | == Położenie == | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
[[Wikrowo]] (niem. Wickerau Klein, Wickerau Gross) położone w [[Gmina Elbląg (wiejska)|gminie Elbląg]], w [[Powiat elbląski|powiecie elbląskim]]. | [[Wikrowo]] (niem. Wickerau Klein, Wickerau Gross) położone w [[Gmina Elbląg (wiejska)|gminie Elbląg]], w [[Powiat elbląski|powiecie elbląskim]]. | ||
<br/> | <br/> | ||
| Linia 19: | Linia 21: | ||
Wieś Wikrowo Wielkie wzmiankowana w 1395 roku odnosiła się zapewne wówczas do folwarku. W 1590 roku w wyniku podziału gruntów folwarku powstaje wieś Wikrowo Małe gdzie osiedlają się [[mennonici|koloniści holenderscy]]. W 1715 roku Wikrowo Małe i Wikrowo Duże zostały połączone. Pod koniec XVIII wieku. we wsi znajdowało się 28 zagród, mieszkało 36 mennonitów. | Wieś Wikrowo Wielkie wzmiankowana w 1395 roku odnosiła się zapewne wówczas do folwarku. W 1590 roku w wyniku podziału gruntów folwarku powstaje wieś Wikrowo Małe gdzie osiedlają się [[mennonici|koloniści holenderscy]]. W 1715 roku Wikrowo Małe i Wikrowo Duże zostały połączone. Pod koniec XVIII wieku. we wsi znajdowało się 28 zagród, mieszkało 36 mennonitów. | ||
| − | + | Położony jest w północnej części miejscowości (dawniej w obrębie wsi [[Władysławowo]]). Cmentarz usytuowano po zachodniej stronie drogi, na [[Terpa|terpie]] o wielobocznym kształcie, częściowo zniszczonym przez postawiony współcześnie dom po północnej stronie. Pośród starodrzewia lip i grabów zachował się zespół kilkudziesięciu nagrobków, w tym kilkunastu w formie stel z 2. połowy XIX i 1. połowy XX wieku. Na nagrobkach widnieją nazwiska m.in. Harms, Dück, Ens, Neufeld. | |
<br/> | <br/> | ||
== Ciekawostki == | == Ciekawostki == | ||
Wersja z 20:47, 11 sty 2015
| Cmentarz mennonicki w Wikrowie | |
| | |
| typ obiektu: | cmentarz mennonicki |
| datacja: | XVIII/XIX |
| powiat: | elbląski |
| gmina: | Elbląg |
| miejscowość: | Wikrowo |
Cmentarz mennonicki w Wikrowie – jeden z najstarszych na Żuławach Wiślanych, założony na przełomie XVIII i XIX wieku.
Cmentarz mennonicki w Wikrowie. © Stanisław Kuprjaniuk
Spis treści
Położenie
Wikrowo (niem. Wickerau Klein, Wickerau Gross) położone w gminie Elbląg, w powiecie elbląskim.
Opis
Wieś Wikrowo Wielkie wzmiankowana w 1395 roku odnosiła się zapewne wówczas do folwarku. W 1590 roku w wyniku podziału gruntów folwarku powstaje wieś Wikrowo Małe gdzie osiedlają się koloniści holenderscy. W 1715 roku Wikrowo Małe i Wikrowo Duże zostały połączone. Pod koniec XVIII wieku. we wsi znajdowało się 28 zagród, mieszkało 36 mennonitów.
Położony jest w północnej części miejscowości (dawniej w obrębie wsi Władysławowo). Cmentarz usytuowano po zachodniej stronie drogi, na terpie o wielobocznym kształcie, częściowo zniszczonym przez postawiony współcześnie dom po północnej stronie. Pośród starodrzewia lip i grabów zachował się zespół kilkudziesięciu nagrobków, w tym kilkunastu w formie stel z 2. połowy XIX i 1. połowy XX wieku. Na nagrobkach widnieją nazwiska m.in. Harms, Dück, Ens, Neufeld.
Ciekawostki
W Wikrowie znajdował się drewniany wiatrak typu holenderskiego z połowy XIX wieku, który był ostatnim zachowanym na Żuławach Elbląskich. Niestety 21 grudnia 2001 roku spłonął. Pozostały ruiny budynku, na którym się on znajdował.
W opinii niektórych w pobliżu Wikrowa znajduje się najniższe miejsce w Polsce leżące 2.43 m p.p.m. Jest to obniżenie powstałe sztucznie w wyniku eksploatacji torfu.
Bibliografia
Kizik Edmund, Mennonici w Gdańsku, Elblągu i na Żuławach Wiślanych w drugiej połowie XVII i w XVIII wieku. Studium z dziejów małej społeczności wyznaniowej, Gdańsk 1994.
Mieczkowski Krzysztof, Tomaszewski Marian, Rowerem po Krainie Kanału Elbląskiego. Przewodnik po szlakach rowerowych, Elbląg 2010.
