Dzięcioł białogrzbiety: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
m (Zastępowanie tekstu - "Kategoria: Rezerwaty przyrody" na " ")
 
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 19: Linia 19:
 
  |wikispecies            =  
 
  |wikispecies            =  
 
  |commons                =  
 
  |commons                =  
}}<br/>
+
}}
 
+
'''Dzięcioł białogrzbiety''' (''Dendrocopos leucotos'') – gatunek średniej wielkości osiadłego ptaka z rodziny dzięciołowatych (''Picidae'') o długości ciała ok. 26-30 cm.
 
+
<br/><br/>
 
+
[[Plik: picid.jpg|thumb|290px|right|'''Samiec'''. Fot. Alastair Rae. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Dendrocopos_leucotos_2.jpg Commons Wikimedia]]]
'''Dzięcioł białogrzbiety''' (''Dendrocopos leucotos'') – gatunek średniej wielkości osiadłego ptaka z rodziny dzięciołowatych (''Picidae''). Długość ciała ok. 26-30 cm.
 
<br/>
 
 
 
 
== Charakterystyka ==
 
== Charakterystyka ==
 
Większy i masywniejszy od dzięcioła dużego, od którego różni się biało pręgowanym grzbietem i białym kuprem. Spód ciała czarno kreskowany na bladoróżowym tle, skrzydła czarne z białymi poprzecznymi pręgami, czarny ogon ze skrajnymi sterówkami biało-czarnymi. Samiec ma białe czoło z czerwonym nalotem i czerwoną czapeczkę, samica białe czoło i czarną czapeczkę.
 
Większy i masywniejszy od dzięcioła dużego, od którego różni się biało pręgowanym grzbietem i białym kuprem. Spód ciała czarno kreskowany na bladoróżowym tle, skrzydła czarne z białymi poprzecznymi pręgami, czarny ogon ze skrajnymi sterówkami biało-czarnymi. Samiec ma białe czoło z czerwonym nalotem i czerwoną czapeczkę, samica białe czoło i czarną czapeczkę.
<br/>
 
  
Gatunek występuje w starych drzewostanach liściastych, zwykle w pobliżu rzek i ich rozlewisk, na niżu w grądach, łęgach, olsach, brzezinach, także borach mieszanych, a w górach - w buczynach.
+
Gatunek występuje w starych drzewostanach liściastych, zwykle w pobliżu rzek i ich rozlewisk, na niżu w grądach, łęgach, olsach, brzezinach, także borach mieszanych, a w górach w buczynach.
<br/>
+
 
Żywi się głównie larwami owadów wydobywanymi z próchniejącego drewna, a także gąsienicami zbieranymi z liści. Zimą nasionami i owocami.
+
Żywi się głównie larwami owadów, które wydobywa z próchniejącego drewna, a także gąsienicami zbieranymi z liści, zimą nasionami i owocami.
<br/>
 
  
 
Gniazduje w wykutej przez siebie dziupli w pniu lub konarze butwiejącego drzewa liściastego (najczęściej brzozy lub osiki), zwykle na wysokości 10-20 m.
 
Gniazduje w wykutej przez siebie dziupli w pniu lub konarze butwiejącego drzewa liściastego (najczęściej brzozy lub osiki), zwykle na wysokości 10-20 m.
<br/>
 
 
 
[[Plik: picid.jpg]]
 
<br/>
 
'''Samiec'''. Fot. Alastair Rae. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Dendrocopos_leucotos_2.jpg Commons Wikimedia]
 
<br/>
 
  
 
== Występowanie==
 
== Występowanie==
 
Zamieszkuje pas lasów liściastych Eurazji od Renu po Pacyfik. W Polsce występuje podgatunek nominatywny dzięcioł białogrzbiety (''D. leucotos leucotos''), bardzo nielicznie lęgowy niemal wyłącznie na wschód od Wisły. Z kolei podgatunek dzięcioł łuskogrzbiety (''D. leucotos lilfordii'') zamieszkuje Bałkany i Azję Mniejszą.
 
Zamieszkuje pas lasów liściastych Eurazji od Renu po Pacyfik. W Polsce występuje podgatunek nominatywny dzięcioł białogrzbiety (''D. leucotos leucotos''), bardzo nielicznie lęgowy niemal wyłącznie na wschód od Wisły. Z kolei podgatunek dzięcioł łuskogrzbiety (''D. leucotos lilfordii'') zamieszkuje Bałkany i Azję Mniejszą.
<br/>
 
  
W Polsce rzadki, ponieważ jest silnie związany ze starymi drzewostanami obfitującymi w martwe, próchniejące drzewa, które są usuwane z gospodarczych lasów. Dlatego jego występowanie ograniczone jest do dużych, stosunkowo naturalnych drzewostanów we wschodniej części kraju, m.in. w Puszczach Augustowskiej, Knyszyńskiej, Rominckiej, Boreckiej i Białowieskiej oraz w dolinie Biebrzy. Na południu zasiedla Karpaty, miejscami Lubelszczyznę i Góry Świętokrzyskie.
+
W Polsce rzadki, ponieważ jest silnie związany ze starymi drzewostanami obfitującymi w martwe, próchniejące drzewa, które są usuwane z gospodarczych lasów. Dlatego jego występowanie ograniczone jest do dużych, stosunkowo naturalnych drzewostanów we wschodniej części kraju, m.in. w Puszczy Augustowskiej, Knyszyńskiej, [[Puszcza Romincka|Rominckiej]], [[Puszcza Borecka|Boreckiej]] i Białowieskiej oraz w dolinie Biebrzy. Na południu zasiedla Karpaty, miejscami Lubelszczyznę i Góry Świętokrzyskie.
<br/>
 
  
Na Warmii i Mazurach dzięcioła białogrzbietego odnotowano m.in. na obszarach [[Natura 2000 Jezioro Oświn i Okolice]], [[Natura 2000 Lasy Skaliskie]], [[Natura 2000 Nietlickie Bagno]] i [[Natura 2000 Puszcza Borecka ]], należących do sieci [[Natura 2000]], a także w [[Rezerwat Boczki|Rezerwacie Boczki]], [[Rezerwat Borki|Rezerwacie Borki]] oraz [[Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej|Parku Krajobrazowym Puszczy Rominckiej]].
+
Na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] dzięcioła białogrzbietego odnotowano m.in. na obszarach [[Natura 2000 Jezioro Oświn i Okolice]], [[Natura 2000 Lasy Skaliskie]], [[Natura 2000 Nietlickie Bagno]] i [[Natura 2000 Puszcza Borecka ]] należących do sieci [[Natura 2000]], a także w [[Rezerwat Boczki|Rezerwacie Boczki]], [[Rezerwat Borki|Rezerwacie Borki]] oraz w [[Park Krajobrazowy Puszczy Rominckiej|Parku Krajobrazowym Puszczy Rominckiej]].
<br/>
 
  
 
W Polsce objęty ścisłą ochroną gatunkową, wymieniony w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt jako gatunek bliski zagrożenia oraz w Dyrektywie Ptasiej, zagrożony usuwaniem martwych drzew i wycinaniem starodrzewi.
 
W Polsce objęty ścisłą ochroną gatunkową, wymieniony w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt jako gatunek bliski zagrożenia oraz w Dyrektywie Ptasiej, zagrożony usuwaniem martwych drzew i wycinaniem starodrzewi.
<br/>
 
 
  
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
Richarz Klaus, ''Ptaki - przewodnik'', Warszawa, Wydawnictwo Muza, 2009.
+
Richarz Klaus, ''Ptaki - przewodnik'', Warszawa, Wydawnictwo Muza, 2009.<br/>
<br/>
+
Radziszewski Michał, ''Ptaki Polski'', Warszawa, Carta Blanca, 2011.<br/>
Radziszewski Michał, ''Ptaki Polski'', Warszawa, Carta Blanca, 2011.
 
<br/>
 
  
 
== Zobacz też ==
 
== Zobacz też ==
Dziennik Ustaw 2004, nr 220, poz. 2237  
+
Dziennik Ustaw 2004, nr 220, poz. 2237.<br/>  
<br/>
+
[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20042202237 isap.sejm.gov.pl] [10.02.2015]<br/>
[http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20042202237 isap.sejm.gov.pl]
+
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Dzięcioł_białogrzbiety pl.wikipedia.org] [10.02.2015]<br/>
<br/>
+
[http://www.ptaki-polski.com/aa_dziec_bi/ ptaki-polski.com] [10.02.2015]<br/>
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Dzięcioł_białogrzbiety pl.wikipedia.org]
+
[http://ptaki.info/dzięcioł_białogrzbiety ptaki.info] [10.02.2015]<br/>
<br/>
 
[http://www.ptaki-polski.com/aa_dziec_bi/ www.ptaki-polski.com]
 
<br/>
 
[http://ptaki.info/dzięcioł_białogrzbiety www.ptaki.info]
 
<br/>
 
 
 
  
[[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Zwierzęta Warmii i Mazur]] [[Kategoria: Ptaki Polski]] [[Kategoria: Natura 2000]]
+
[[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Zwierzęta Warmii i Mazur]] [[Kategoria: Parki krajobrazowe]]   [[Kategoria:Natura 2000]] [[Kategoria:Ochrona przyrody]]

Aktualna wersja na dzień 17:27, 21 mar 2015

Dzięcioł białogrzbiety

Dendrocopos leucotos`
Bechstein, 1802
Dendrocopos leucotos Bechstein, 1802
Fot. Ubailves. Źródło: Commons Wikimedia
Fot. Ubailves. Źródło: Commons Wikimedia
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada ptaki
Rząd dzięciołowe
Rodzina dzięciołowate
des Murs, 1860
Rodzaj Dendrocopos
Gatunek dzięcioł białogrzbiety
Synonimy
  • Picus leucotos Bechstein, 1802

Dzięcioł białogrzbiety (Dendrocopos leucotos) – gatunek średniej wielkości osiadłego ptaka z rodziny dzięciołowatych (Picidae) o długości ciała ok. 26-30 cm.

Samiec. Fot. Alastair Rae. Źródło: Commons Wikimedia

Charakterystyka

Większy i masywniejszy od dzięcioła dużego, od którego różni się biało pręgowanym grzbietem i białym kuprem. Spód ciała czarno kreskowany na bladoróżowym tle, skrzydła czarne z białymi poprzecznymi pręgami, czarny ogon ze skrajnymi sterówkami biało-czarnymi. Samiec ma białe czoło z czerwonym nalotem i czerwoną czapeczkę, samica białe czoło i czarną czapeczkę.

Gatunek występuje w starych drzewostanach liściastych, zwykle w pobliżu rzek i ich rozlewisk, na niżu w grądach, łęgach, olsach, brzezinach, także borach mieszanych, a w górach – w buczynach.

Żywi się głównie larwami owadów, które wydobywa z próchniejącego drewna, a także gąsienicami zbieranymi z liści, zimą nasionami i owocami.

Gniazduje w wykutej przez siebie dziupli w pniu lub konarze butwiejącego drzewa liściastego (najczęściej brzozy lub osiki), zwykle na wysokości 10-20 m.

Występowanie

Zamieszkuje pas lasów liściastych Eurazji od Renu po Pacyfik. W Polsce występuje podgatunek nominatywny dzięcioł białogrzbiety (D. leucotos leucotos), bardzo nielicznie lęgowy niemal wyłącznie na wschód od Wisły. Z kolei podgatunek dzięcioł łuskogrzbiety (D. leucotos lilfordii) zamieszkuje Bałkany i Azję Mniejszą.

W Polsce rzadki, ponieważ jest silnie związany ze starymi drzewostanami obfitującymi w martwe, próchniejące drzewa, które są usuwane z gospodarczych lasów. Dlatego jego występowanie ograniczone jest do dużych, stosunkowo naturalnych drzewostanów we wschodniej części kraju, m.in. w Puszczy Augustowskiej, Knyszyńskiej, Rominckiej, Boreckiej i Białowieskiej oraz w dolinie Biebrzy. Na południu zasiedla Karpaty, miejscami Lubelszczyznę i Góry Świętokrzyskie.

Na Warmii i Mazurach dzięcioła białogrzbietego odnotowano m.in. na obszarach Natura 2000 Jezioro Oświn i Okolice, Natura 2000 Lasy Skaliskie, Natura 2000 Nietlickie Bagno i Natura 2000 Puszcza Borecka należących do sieci Natura 2000, a także w Rezerwacie Boczki, Rezerwacie Borki oraz w Parku Krajobrazowym Puszczy Rominckiej.

W Polsce objęty ścisłą ochroną gatunkową, wymieniony w Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt jako gatunek bliski zagrożenia oraz w Dyrektywie Ptasiej, zagrożony usuwaniem martwych drzew i wycinaniem starodrzewi.

Bibliografia

Richarz Klaus, Ptaki - przewodnik, Warszawa, Wydawnictwo Muza, 2009.
Radziszewski Michał, Ptaki Polski, Warszawa, Carta Blanca, 2011.

Zobacz też

Dziennik Ustaw 2004, nr 220, poz. 2237.
isap.sejm.gov.pl [10.02.2015]
pl.wikipedia.org [10.02.2015]
ptaki-polski.com [10.02.2015]
ptaki.info [10.02.2015]