Jan Szamborski: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(Utworzono nową stronę "{{Biogram infobox |imię i nazwisko = Jan Ferdynand Szamborski |imię i nazwisko org = |pseudonim = |grafika = Pole-obowiązkowe-zdjęc...") |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
|imię i nazwisko org = | |imię i nazwisko org = | ||
|pseudonim = | |pseudonim = | ||
| − | |grafika = | + | |grafika = |
| − | |opis grafiki = | + | |opis grafiki = |
|podpis = | |podpis = | ||
| − | |data urodzenia = ok. 1780 | + | |data urodzenia = ok. 1780 r. |
|miejsce urodzenia = Skarżyn | |miejsce urodzenia = Skarżyn | ||
|imię przy narodzeniu = | |imię przy narodzeniu = | ||
| Linia 22: | Linia 22: | ||
'''Jan Ferdynand Szamborski''' (ur. ok. 1780 roku w Skarżynie, zm. ok. 1832 roku) – literat, nauczyciel. | '''Jan Ferdynand Szamborski''' (ur. ok. 1780 roku w Skarżynie, zm. ok. 1832 roku) – literat, nauczyciel. | ||
| + | <br/><br/> | ||
| + | == Życiorys == | ||
| + | Jan Ferdynand Szamborski urodził się w 1780 roku w Skarżynie w [[Powiat piski|powiecie piskim]]. Studiował teologię ewangelicką. Pracował w charakterze nauczyciela na wsi mazurskiej. Dobrze znał polski język literacki. Wydał w 1819 roku u Hartunga w [[Królewiec|Królewcu]] pierwszy podręcznik do nauki języka polskiego dla Niemców. Był już wtedy lektorem języka polskiego w Seminarium Polskim przy [[Uniwersytet Królewiecki|Uniwersytecie Królewieckim]] (od 1818 roku). Profesorem został mianowany 8 września 1820 roku. Podręcznik dedykował dyrektorowi seminarium, dr. [[Jan Teodor Wojde|Janowi Teodorowi Wojde]]. W podręczniku Szamborski zamieścił słowniczek wymowy polskiej, opisy deklinacji, koniugacji oraz praktyczne rozmówki i kilka tekstów wierszowanych w języku polskim. | ||
| + | Szamborski był pedagogiem; jego zajęcia przyciągały studentów. Mimo to zrezygnował z tej pracy w 1826 roku z powodu niskiego wynagrodzenia. Objął stanowisko kaznodziei polsko–ewangelickiego w [[Biała Piska|Białej Piskiej]]. W 1829 roku objął takie samo stanowisko w [[powiat ełcki|powiecie ełckim]] i tam pracował aż do śmierci. Zmarł w lutym 1832 roku. | ||
| − | + | Został uwzględniony w słowniku biograficznym Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku Tadeusza Orackiego. Prace Szamborskiego są interesujące nie tylko dla językoznawców, ale i dla historyków oświaty i badaczy dziejów książki. Swoją działalnością pedagogiczną i duchowną Szamborski dawał dowód przywiązania do mowy ojczystej i przyczyniał się do jej utrwalania i rozwoju na terenach poddawanych za jego życia germanizacji. | |
| − | |||
| − | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
''Wybitni Polacy w Królewcu XVI–XX wiek'', red. S. Augusiewicz, J. Jasiński, T. Oracki, Olsztyn 2005, s. 192-193. | ''Wybitni Polacy w Królewcu XVI–XX wiek'', red. S. Augusiewicz, J. Jasiński, T. Oracki, Olsztyn 2005, s. 192-193. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
| − | [[Kategoria: Osoba]][[Kategoria: | + | [[Kategoria: Osoba|Szamborski, Jan]][[Kategoria: Nauczyciele i dyrektorzy placówek|Szamborski, Jan]][[Kategoria: Badacze historii i kultury|Szamborski, Jan]] [[Kategoria: Powiat piski|Szamborski, Jan]] [[Kategoria: Powiat ełcki|Szambroski, Jaa]] [[Kategoria: 1801-1918|Szamborski, Jan]] |
Wersja z 10:52, 13 sty 2015
| Jan Ferdynand Szamborski | |
| | |
| Data i miejsce urodzenia | ok. 1780 r. Skarżyn |
| Data śmierci | ok. 1832 roku |
| Zawód | literat, nauczyciel |
Jan Ferdynand Szamborski (ur. ok. 1780 roku w Skarżynie, zm. ok. 1832 roku) – literat, nauczyciel.
Życiorys
Jan Ferdynand Szamborski urodził się w 1780 roku w Skarżynie w powiecie piskim. Studiował teologię ewangelicką. Pracował w charakterze nauczyciela na wsi mazurskiej. Dobrze znał polski język literacki. Wydał w 1819 roku u Hartunga w Królewcu pierwszy podręcznik do nauki języka polskiego dla Niemców. Był już wtedy lektorem języka polskiego w Seminarium Polskim przy Uniwersytecie Królewieckim (od 1818 roku). Profesorem został mianowany 8 września 1820 roku. Podręcznik dedykował dyrektorowi seminarium, dr. Janowi Teodorowi Wojde. W podręczniku Szamborski zamieścił słowniczek wymowy polskiej, opisy deklinacji, koniugacji oraz praktyczne rozmówki i kilka tekstów wierszowanych w języku polskim.
Szamborski był pedagogiem; jego zajęcia przyciągały studentów. Mimo to zrezygnował z tej pracy w 1826 roku z powodu niskiego wynagrodzenia. Objął stanowisko kaznodziei polsko–ewangelickiego w Białej Piskiej. W 1829 roku objął takie samo stanowisko w powiecie ełckim i tam pracował aż do śmierci. Zmarł w lutym 1832 roku.
Został uwzględniony w słowniku biograficznym Warmii, Mazur i Powiśla XIX i XX wieku Tadeusza Orackiego. Prace Szamborskiego są interesujące nie tylko dla językoznawców, ale i dla historyków oświaty i badaczy dziejów książki. Swoją działalnością pedagogiczną i duchowną Szamborski dawał dowód przywiązania do mowy ojczystej i przyczyniał się do jej utrwalania i rozwoju na terenach poddawanych za jego życia germanizacji.
Bibliografia
Wybitni Polacy w Królewcu XVI–XX wiek, red. S. Augusiewicz, J. Jasiński, T. Oracki, Olsztyn 2005, s. 192-193.
