Jan ze Sprowy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Życiorys) |
|||
| Linia 23: | Linia 23: | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
== Życiorys == | == Życiorys == | ||
| − | Miał dwóch synów (jeden z nich, Jan, był arcybiskupem gnieźnieńskim w latach 1453–1464) oraz córkę, która wyszła za mąż za [[Marcin z Wrocimowic|z Wrocimowic]]. To on właśnie niósł do bitwy pierwszą chorągiew krakowską. | + | Miał dwóch synów (jeden z nich, Jan, był arcybiskupem gnieźnieńskim w latach 1453–1464) oraz córkę, która wyszła za mąż za [[Marcin z Wrocimowic|Marcina z Wrocimowic]]. To on właśnie niósł do bitwy pierwszą chorągiew krakowską. |
W 1389 r. pojawia się w orszaku królewskim Jagiełły, jest tam aż do momentu wyprawy wojennej do Prus. W czasie wyprawy do Prus został wyróżniony razem z [[Andrzej Ciołek z Żelechowa|Andrzejem Ciołkiem z Żelechowa]]. Prowadził bowiem wielką chorągiew nadworną, która szła jako trzecia, zaraz po chorągwi krakowskiej i gończej. Po bitwie otrzymał od króla starostwo sandomierskie, które dzierżył od 1423 do 1438 r. W 1423 r. został sędzią sandomierskim. | W 1389 r. pojawia się w orszaku królewskim Jagiełły, jest tam aż do momentu wyprawy wojennej do Prus. W czasie wyprawy do Prus został wyróżniony razem z [[Andrzej Ciołek z Żelechowa|Andrzejem Ciołkiem z Żelechowa]]. Prowadził bowiem wielką chorągiew nadworną, która szła jako trzecia, zaraz po chorągwi krakowskiej i gończej. Po bitwie otrzymał od króla starostwo sandomierskie, które dzierżył od 1423 do 1438 r. W 1423 r. został sędzią sandomierskim. | ||
Wersja z 13:18, 13 sty 2015
| Jan ze Sprowy | |
| |
Jan ze Sprowy – rycerz herbu Odrowąż z okolic Jędrzejowa, syn starosty ruskiego, uczestnik bitwy grunwaldzkiej.
Życiorys
Miał dwóch synów (jeden z nich, Jan, był arcybiskupem gnieźnieńskim w latach 1453–1464) oraz córkę, która wyszła za mąż za Marcina z Wrocimowic. To on właśnie niósł do bitwy pierwszą chorągiew krakowską.
W 1389 r. pojawia się w orszaku królewskim Jagiełły, jest tam aż do momentu wyprawy wojennej do Prus. W czasie wyprawy do Prus został wyróżniony razem z Andrzejem Ciołkiem z Żelechowa. Prowadził bowiem wielką chorągiew nadworną, która szła jako trzecia, zaraz po chorągwi krakowskiej i gończej. Po bitwie otrzymał od króla starostwo sandomierskie, które dzierżył od 1423 do 1438 r. W 1423 r. został sędzią sandomierskim.
W 1430 r. z Florianem z Korytnicy podpisał na sejmie walnym w Jedlni przywilej królewski. W 1434 r. został ochmistrzem królowej Sonki.
Bibliografia
J. Sikorski, Bohaterowie Grunwaldu, Olsztyn 2010.
