Kret: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 3 użytkowników) | |||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
|zoolog = Linnaeus, 1758 | |zoolog = Linnaeus, 1758 | ||
|okres istnienia = | |okres istnienia = | ||
| − | |grafika = | + | |grafika = Kret_1a.jpg |
| − | |opis grafiki = Kret | + | |opis grafiki = Kret<br>Fot. Didier Descouens. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Talpa_europaea_MHNT.jpg Commons Wikimedia] |
|typ = strunowce | |typ = strunowce | ||
|podtyp = kręgowce | |podtyp = kręgowce | ||
| Linia 21: | Linia 21: | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
==Charakterystyka== | ==Charakterystyka== | ||
| − | Krety mają uwstecznione oczy | + | Krety mają uwstecznione oczy o średnicy ok. 1 mm, które prawdopodobnie są niewrażliwe na światło. Uszy, cofnięte na tył czaszki, bez małżowin zewnętrznych, zaopatrzone są w fałd skórny i włosy zamykające otwory słuchowe (słuch ma bardzo czuły). |
| − | + | Kret odżywia się dżdżownicami, larwami owadów i drobnymi kręgowcami. Często łapie swoje ofiary w wyryte korytarze, które mają długość ok. 200 metrów (choć dochodzi ona nawet do kilometra). Korytarze kopie z prędkością ok. 12–15 m/h i regularnie je patroluje. | |
| − | + | Kret bytuje w gnieździe, które "wije" z mchu i trawy. Późną wiosną samice rodzą od 2 do 7 nagich młodych. Nie zapada w zimowy sen, ale robi duże zapasy. W jego spiżarni znaleźć można nawet kilkaset żywych, unieruchomionych dżdżownic (z umiejętnie podciętym zwojem nerwowym). Aktywność kreta przypada na godzinny poranne i wtedy właśnie powstaje najwięcej kretowisk. | |
| − | |||
| − | Kret bytuje w gnieździe, które "wije" z mchu i trawy. Późną wiosną samice rodzą od 2 do 7 nagich młodych. Nie zapada w zimowy sen, ale robi duże zapasy. W jego spiżarni znaleźć można nawet kilkaset żywych, unieruchomionych dżdżownic (z umiejętnie podciętym zwojem nerwowym). | ||
| − | |||
| − | |||
Jest pospolity na terenach wilgotnych (ale nie podmokłych), można go spotkać w lasach, parkach, sadach, ogrodach, na łąkach i polach uprawnych. | Jest pospolity na terenach wilgotnych (ale nie podmokłych), można go spotkać w lasach, parkach, sadach, ogrodach, na łąkach i polach uprawnych. | ||
Aktualna wersja na dzień 11:25, 16 mar 2015
| Kret | |
| | |
| Talpa` | |
| Linnaeus, 1758 | |
| Talpa Linnaeus, 1758 | |
 Kret Fot. Didier Descouens. Źródło: Commons Wikimedia | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ssaki |
| Rząd | Soricomorpha |
| Rodzina | kretowate |
| Rodzaj | kret |
Kret europejski – ssak z rodziny kretowatych, z rzędu Soricomorpha. Jego ciało jest walcowate, o czarnym zabarwieniu (jaśniejsze po stronie brzusznej) i długości ok. 20 cm. Charakterystyczne dla kreta są silne i mocno rozbudowane łopatowate przednie kończyny z zagiętymi do tyłu długimi pazurami, którymi rozkopuje ziemię, drążąc korytarze.
Charakterystyka
Krety mają uwstecznione oczy o średnicy ok. 1 mm, które prawdopodobnie są niewrażliwe na światło. Uszy, cofnięte na tył czaszki, bez małżowin zewnętrznych, zaopatrzone są w fałd skórny i włosy zamykające otwory słuchowe (słuch ma bardzo czuły).
Kret odżywia się dżdżownicami, larwami owadów i drobnymi kręgowcami. Często łapie swoje ofiary w wyryte korytarze, które mają długość ok. 200 metrów (choć dochodzi ona nawet do kilometra). Korytarze kopie z prędkością ok. 12–15 m/h i regularnie je patroluje.
Kret bytuje w gnieździe, które "wije" z mchu i trawy. Późną wiosną samice rodzą od 2 do 7 nagich młodych. Nie zapada w zimowy sen, ale robi duże zapasy. W jego spiżarni znaleźć można nawet kilkaset żywych, unieruchomionych dżdżownic (z umiejętnie podciętym zwojem nerwowym). Aktywność kreta przypada na godzinny poranne i wtedy właśnie powstaje najwięcej kretowisk.
Jest pospolity na terenach wilgotnych (ale nie podmokłych), można go spotkać w lasach, parkach, sadach, ogrodach, na łąkach i polach uprawnych.
Kret jest charakterystycznym ssakiem dla terenów łąkowych oraz dolin rzek Warmii i Mazur.
Bibliografia
Panfil Jan, Ssaki Pojezierza Mazurskiego, Olsztyn 1984, s. 25.
