Natura 2000 Jezioro Łuknajno: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
Linia 1: Linia 1:
 
+
{{EWiM Natura2000WersjaRozszerzona infobox
{{Obszar Natura 2000 infobox
+
  |nazwa obszaru      = Natura 2000 Jezioro Łuknajno
  | nazwa_obszaru= Natura 2000 Jezioro Łuknajno
+
  |zdjecie            =
  |       rodzaj= OSO (dyrektywa ptasia)
+
|podpis zdjecia      =
  |         data= listopad 2004
+
|typ obszaru        = OSO (dyrektywa ptasia)
  | powierzchnia=4080,8 ha
+
  |kod                = PLB280003
  |   kod obszaru= PLB280003
+
  |powierzchnia       = 4080,8 ha
  |         stopniN=53
+
  |kod mapy            = PL-WN
  |         minutN=49
+
  |stopniN             = 53
  |         sekundN=6
+
  |minutN             = 49
  |         stopniE=21
+
  |sekundN             = 6
  |         minutE=37
+
  |stopniE             = 21
  |         sekundE=1
+
  |minutE             = 37
 +
  |sekundE             = 1
 +
|status obszaru      =
 
}}
 
}}
 
'''Natura 2000 Jezioro Łuknajno''' – płytkie, eutroficzne jezioro o średniej głębokości 0,6 m, należące do obszaru [[Natura 2000|Natura 2000]]. Linia brzegowa jeziora jest mało urozmaicona, brzeg jest płaski i ma charakter torfowiska niskiego.  
 
'''Natura 2000 Jezioro Łuknajno''' – płytkie, eutroficzne jezioro o średniej głębokości 0,6 m, należące do obszaru [[Natura 2000|Natura 2000]]. Linia brzegowa jeziora jest mało urozmaicona, brzeg jest płaski i ma charakter torfowiska niskiego.  

Wersja z 20:21, 21 mar 2015

Natura 2000 Jezioro Łuknajno

Typ obszaru OSO (dyrektywa ptasia)
Kod PLB280003
Powierzchnia 4080,8 ha
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Natura 2000 Jezioro Łuknajno
Natura 2000 Jezioro Łuknajno
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Natura 2000 Jezioro Łuknajno
Natura 2000 Jezioro Łuknajno
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Natura 2000 Jezioro Łuknajno – płytkie, eutroficzne jezioro o średniej głębokości 0,6 m, należące do obszaru Natura 2000. Linia brzegowa jeziora jest mało urozmaicona, brzeg jest płaski i ma charakter torfowiska niskiego. Od wschodu z ostoją sąsiadują tereny użytkowane rolniczo, od południa zaś jezioro łączy się wąskim przesmykiem z jeziorem Śniardwy. Zbiornik położony jest w bezpośrednim sąsiedztwie Mikołajek. Ostoja jest niedostępna dla turystów z wyjątkiem oznakowanego szlaku, który prowadzi do wieży widokowej na skraju jeziora. Grupy liczące powyżej 10 osób powinny zgłaszać chęć wstępu na szlak do dyrekcji Mazurskiego Parku Krajobrazowego.

Przeznaczenie i zagrożenia

Jest to ostoja ptasia o randze europejskiej. Obszar znajduje się na liście Konwencji Ramsar. Wchodzi także w skład rezerwatu biosfery. Odnotowano w nim 19 gatunków ptaków z Załącznika I Dyrektywy Ptasiej oraz 18 innych gatunków migrujących (niewymienionych w dyrektywie). Ponadto 11 spośród występujących tu gatunków ptaków wpisanych zostało do Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt. Najpoważniejszym zagrożeniem dla tego terenu jest zamulanie i zanieczyszczanie wody przez brudne wody jeziora Śniardwy. Zagrożeniem dla obszaru jest także kłusownictwo i presja turystyczna.

Fauna i flora

Gniazduje tu przynajmniej 1% krajowej populacji następujących gatunków: bąka, błotniaka zbożowego, rybołowa, zielonki, hełmiatki, perkoza dwuczubego i rożeńca.

W okresie przelotów spotyka się tu znaczne koncentracje ptaków wodno-błotnych, wśród nich łabędzie nieme i wąsatki. Jest to jedno z największych w kraju pierzowisk łabędzia niemego, które w niektórych latach gromadziło do 2 tys. ptaków.

Lustro wody otacza pas szuwarów trzcinowych i turzycowych o szerokości dochodzącej nawet do 100 m. Dno w 75% porastają łąki ramienicowe. Miejscami brzeg porośnięty jest zaroślami wierzbowymi oraz olsami.

Galeria zdjęć

Bibliografia

Instytut na rzecz Ekorozwoju [23.09.2013]
Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Olsztynie [21.03.2014]
Natura 2000 a rozwój lokalny, oprac. Piotr Dynowski, Szczecin 2010.
Natura 2000. Naturalnie się opłaca, oprac. Czerwińska Maria, Leda Marek, Szczecin 2010.