Padalec zwyczajny: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Bibliografia) |
|||
| Linia 27: | Linia 27: | ||
Najłatwiej spotkać ją w maju, gdy rozpoczyna gody. Jej zimowy sen trwa od października do lutego/marca. Zdarza się, że wpada w letarg z innymi jaszczurkami, wężami lub żmijami, a nawet płazami. | Najłatwiej spotkać ją w maju, gdy rozpoczyna gody. Jej zimowy sen trwa od października do lutego/marca. Zdarza się, że wpada w letarg z innymi jaszczurkami, wężami lub żmijami, a nawet płazami. | ||
==Bibliografia== | ==Bibliografia== | ||
| − | + | Krzysztof Główczyński, Krzysztof Wittbrodt, ''Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego'', Kwidzyn 2011, s. 34. | |
[[Kategoria:Przyroda]] | [[Kategoria:Przyroda]] | ||
[[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]] | [[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]] | ||
Wersja z 21:16, 26 lut 2015
| Padalec zwyczajny | |
| | |
| Lacerta agilis` | |
| Linnaeus, 1758 | |
| Lacerta agilis Linnaeus, 1758 | |
 Głowa padalca. Fot. L. Lebois. Źródło: www.flickrhivemind.net | |
| Systematyka | |
| Domena | eukarionty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | [zauropsydy |
| Rząd | łuskonośne |
| Rodzina | padalcowate |
| Rodzaj | Angius |
Padalec zwyczajny – jedyna polska jaszczurka beznoga. Kształtem przypomina węża. Może mieć długość do 50 cm. Ma brunatno-brązowe zabarwienie, pokryte łuskami, które dają szklisty połysk. Dwie trzecie długości ciała stanowi ogon, który odpada, gdy tylko zostanie zaatakowana przez drapieżnika, ale po czasie się regeneruje.
Charakterystyka
Jaszczurka jest aktywna o zmierzchu i w nocy. Jej pokarm stanowią głównie dżdżownice i nagie ślimaki. Nie kąsa ludzi. Jest nieszkodliwa, ale bardzo często zabijana przez człowieka. Jak wszystkie polskie jaszczurki jest pod ścisłą ochroną.
Najłatwiej spotkać ją w maju, gdy rozpoczyna gody. Jej zimowy sen trwa od października do lutego/marca. Zdarza się, że wpada w letarg z innymi jaszczurkami, wężami lub żmijami, a nawet płazami.
Bibliografia
Krzysztof Główczyński, Krzysztof Wittbrodt, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Kwidzyn 2011, s. 34.
