Piaski (gmina Ruciane-Nida): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
(→Bibliografia) |
|||
| Linia 33: | Linia 33: | ||
Wieś wchodzi w skład sołectwa [[Onufryjewo]], w którym funkcję sołtysa sprawuje obecnie [[Ryszard Kosiorek]]<ref>[http://bip.ruciane-nida.pl/index.php?k=113 bip.ruciane-nida.pl] [05.03.2014]</ref>. | Wieś wchodzi w skład sołectwa [[Onufryjewo]], w którym funkcję sołtysa sprawuje obecnie [[Ryszard Kosiorek]]<ref>[http://bip.ruciane-nida.pl/index.php?k=113 bip.ruciane-nida.pl] [05.03.2014]</ref>. | ||
<br/><br/> | <br/><br/> | ||
| + | {{Galeria|Nazwa=Piaski (gmina Ruciane-Nida)|wielkość=290|pozycja=right | ||
| + | |File:Piaski. Przystań.jpg|Piaski. Przystań | ||
| + | |File:Piaski. Mogiła staroobrzędowa.jpg|Piaski. Mogiła staroobrzędowa | ||
| + | }} | ||
== Położenie == | == Położenie == | ||
Wieś położona jest we wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze [[Kraina Wielkich Jezior Mazurskich|Krainy Wielkich Jezior Mazurskich]], w [[Puszcza Piska|Puszczy Piskiej]], na wschodnim brzegu [[Jezioro Bełdany|jeziora Bełdany]], 6,5 km na północ od [[Ruciane-Nida|Rucianego-Nidy]]. W okolicy wsi położone są niewielkie jeziora: [[jezioro Smolak Wielki]] (ok. 10 ha) i [[jezioro Smolak Mały]] (ok. 4 ha) oraz [[jezioro Wesółko]] (ok. 7,5 ha). | Wieś położona jest we wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze [[Kraina Wielkich Jezior Mazurskich|Krainy Wielkich Jezior Mazurskich]], w [[Puszcza Piska|Puszczy Piskiej]], na wschodnim brzegu [[Jezioro Bełdany|jeziora Bełdany]], 6,5 km na północ od [[Ruciane-Nida|Rucianego-Nidy]]. W okolicy wsi położone są niewielkie jeziora: [[jezioro Smolak Wielki]] (ok. 10 ha) i [[jezioro Smolak Mały]] (ok. 4 ha) oraz [[jezioro Wesółko]] (ok. 7,5 ha). | ||
| Linia 39: | Linia 43: | ||
== Dzieje miejscowości == | == Dzieje miejscowości == | ||
Wieś została założona w 1832 roku przez [[staroobrzędowcy|staroobrzędowców]] (zob. [[Wojnowo]]). Nazwa wsi wywodzi się od jej założyciela – Sawaszeja Osipowa (Piaskowskiego). Szkołę uruchomiono we wsi już przed II wojną światową. W 1935 roku uczęszczało do niej 58 uczniów, a zatrudniony był jeden nauczyciel. W 1857 roku Piaski liczyły 35 mieszkańców, zaś w 1939 roku (wraz z Onufryjewem) – 268 mieszkańców – w tym wielu staroobrzędowców. | Wieś została założona w 1832 roku przez [[staroobrzędowcy|staroobrzędowców]] (zob. [[Wojnowo]]). Nazwa wsi wywodzi się od jej założyciela – Sawaszeja Osipowa (Piaskowskiego). Szkołę uruchomiono we wsi już przed II wojną światową. W 1935 roku uczęszczało do niej 58 uczniów, a zatrudniony był jeden nauczyciel. W 1857 roku Piaski liczyły 35 mieszkańców, zaś w 1939 roku (wraz z Onufryjewem) – 268 mieszkańców – w tym wielu staroobrzędowców. | ||
| − | + | ||
Po 1945 roku Piaski znalazły się w powiecie mrągowskim ([[Ukta (gmina wiejska)]]), zaś w 1954 roku przeniesiono ją do powiatu piskiego i utworzono tu odrębną gromadę, którą później włączono do gromady [[Wejsuny]]. W 1950 roku 15 rodzin chłopskich zorganizowało we wsi spółdzielnię produkcyjną. Według spisu powszechnego z 1970 roku Piaski składały się z siedmiu budynków mieszkalnych i miały 28 mieszkańców; działało tu sześć indywidualnych gospodarstw rolnych. W 1978 roku wieś należała już do sołectwa Onufryjewo i liczyła 18 mieszkańców; tyle samo osób mieszkało tu w 1987 roku. Podobnie jak w okolicznych miejscowościach odsetek ludności staroobrzędowej po wojnie stopniowo się zmniejszał – zwłaszcza od lat 60. i 70. W 1980 roku w Piaskach mieszkało już tylko kilku filiponów. | Po 1945 roku Piaski znalazły się w powiecie mrągowskim ([[Ukta (gmina wiejska)]]), zaś w 1954 roku przeniesiono ją do powiatu piskiego i utworzono tu odrębną gromadę, którą później włączono do gromady [[Wejsuny]]. W 1950 roku 15 rodzin chłopskich zorganizowało we wsi spółdzielnię produkcyjną. Według spisu powszechnego z 1970 roku Piaski składały się z siedmiu budynków mieszkalnych i miały 28 mieszkańców; działało tu sześć indywidualnych gospodarstw rolnych. W 1978 roku wieś należała już do sołectwa Onufryjewo i liczyła 18 mieszkańców; tyle samo osób mieszkało tu w 1987 roku. Podobnie jak w okolicznych miejscowościach odsetek ludności staroobrzędowej po wojnie stopniowo się zmniejszał – zwłaszcza od lat 60. i 70. W 1980 roku w Piaskach mieszkało już tylko kilku filiponów. | ||
Piaski odgrywają istotną rolę w ruchu turystycznym. Powstały tu ośrodki wczasowe (m.in. ośrodek wypoczynkowy Kancelarii Sejmu), przystań wodna, kąpielisko oraz pole namiotowe. | Piaski odgrywają istotną rolę w ruchu turystycznym. Powstały tu ośrodki wczasowe (m.in. ośrodek wypoczynkowy Kancelarii Sejmu), przystań wodna, kąpielisko oraz pole namiotowe. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
| − | |||
== Zabytki == | == Zabytki == | ||
*cmentarz staroobrzędowców | *cmentarz staroobrzędowców | ||
Wersja z 11:10, 22 sty 2015
| Piaski | |
| | |
 Piaski. Widok na wieś
| |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | piski |
| Gmina | Ruciane-Nida |
| Sołectwo | Onufryjewo |
| Liczba ludności | brak danych za rok 2010 |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Piaski | |
| Położenie na mapie Polski  Piaski | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Piaski (niem. Piasken, od 1929 r. Rehfelde) – wieś niesołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Ruciane-Nida. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego. W latach 1946–1954 wieś wchodziła w skład powiatu mrągowskiego.
Wieś wchodzi w skład sołectwa Onufryjewo, w którym funkcję sołtysa sprawuje obecnie Ryszard Kosiorek[1].
Piaski. Przystań
Położenie
Wieś położona jest we wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, w Puszczy Piskiej, na wschodnim brzegu jeziora Bełdany, 6,5 km na północ od Rucianego-Nidy. W okolicy wsi położone są niewielkie jeziora: jezioro Smolak Wielki (ok. 10 ha) i jezioro Smolak Mały (ok. 4 ha) oraz jezioro Wesółko (ok. 7,5 ha).
Dzieje miejscowości
Wieś została założona w 1832 roku przez staroobrzędowców (zob. Wojnowo). Nazwa wsi wywodzi się od jej założyciela – Sawaszeja Osipowa (Piaskowskiego). Szkołę uruchomiono we wsi już przed II wojną światową. W 1935 roku uczęszczało do niej 58 uczniów, a zatrudniony był jeden nauczyciel. W 1857 roku Piaski liczyły 35 mieszkańców, zaś w 1939 roku (wraz z Onufryjewem) – 268 mieszkańców – w tym wielu staroobrzędowców.
Po 1945 roku Piaski znalazły się w powiecie mrągowskim (Ukta (gmina wiejska)), zaś w 1954 roku przeniesiono ją do powiatu piskiego i utworzono tu odrębną gromadę, którą później włączono do gromady Wejsuny. W 1950 roku 15 rodzin chłopskich zorganizowało we wsi spółdzielnię produkcyjną. Według spisu powszechnego z 1970 roku Piaski składały się z siedmiu budynków mieszkalnych i miały 28 mieszkańców; działało tu sześć indywidualnych gospodarstw rolnych. W 1978 roku wieś należała już do sołectwa Onufryjewo i liczyła 18 mieszkańców; tyle samo osób mieszkało tu w 1987 roku. Podobnie jak w okolicznych miejscowościach odsetek ludności staroobrzędowej po wojnie stopniowo się zmniejszał – zwłaszcza od lat 60. i 70. W 1980 roku w Piaskach mieszkało już tylko kilku filiponów.
Piaski odgrywają istotną rolę w ruchu turystycznym. Powstały tu ośrodki wczasowe (m.in. ośrodek wypoczynkowy Kancelarii Sejmu), przystań wodna, kąpielisko oraz pole namiotowe.
Zabytki
- cmentarz staroobrzędowców
Przypisy
- ↑ bip.ruciane-nida.pl [05.03.2014]
Zobacz też
Piaski (gmina Ełk)
Piaski (gmina Susz) – opuszczona wieś w gminie Susz
Bibliografia
Mrągowo. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar, Olsztyn 1975.
Pisz. Z dziejów miasta i powiatu, red. Wanda Korycka, Olsztyn 1970.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Śliwiński Józef, Z dziejów Rucianego-Nidy i okolic, Olsztyn 1993.
Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
Piaski: wieś nad Bełdanami [05.03.2014]
Bank Danych Lokalnych GUS [05.03.2014]
Deutsche Verwaltungsgeschichte [05.03.2014]
