Rezerwat Koniuszanka I: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja zweryfikowana] |
| (Nie pokazano 5 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 26: | Linia 26: | ||
=== Fizjogeografia terenu i szata roślinna === | === Fizjogeografia terenu i szata roślinna === | ||
| − | Według podziału fizyczno-geograficznego Polski | + | Według podziału fizyczno-geograficznego Polski opisywany rezerwat położony jest w najbardziej na południe wysuniętej części Pojezierza Olsztyńskiego. Rzeźba tego terenu została ukształtowana w wyniku akumulacyjnej i erozyjnej działalności lądolodu zlodowacenia Wisły, w jego maksymalnym zasięgu przebiegającym na północ od Nidzicy. W skład rezerwatu wchodzi obszar lasu, odcinek Napiwodzkiej Strugi, a większą część obszaru stanowią zabagnienia (67% bagna). |
| + | |||
| + | Na północny zachód od Nidzicy, w pobliżu miejscowości Wietrzychowo, bierze początek strumień Napiwoda. Przepływa on przez wieś Napiwody, a około 3–4 km na północny wschód od wsi zanika w piaskach sandrowych między osadami leśnymi Rakarnia i Moczysko. Między Rakarnią, a źródliskami strugi Koniuszanką istnieją leje sufozyjne o głębokości do 5 m. Powstały one na skutek osiadania gruntu w wyniku mechanicznego wymywania drobnego materiału przez wody podziemne. Układ lejów sugeruje kierunek przemieszczania się wód z miejsca wsiąkania do wysiękowych źródeł Koniuszanki. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
| − | |||
=== Rośliny === | === Rośliny === | ||
| − | |||
Roślinność rezerwatu to bór mieszany świeży, pochodzący z nasadzeń sztucznych. Na terenach bagna występuje szuwar wielkoturzycowy oraz szuwar trzcinowy. | Roślinność rezerwatu to bór mieszany świeży, pochodzący z nasadzeń sztucznych. Na terenach bagna występuje szuwar wielkoturzycowy oraz szuwar trzcinowy. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
| − | |||
=== Zwierzęta === | === Zwierzęta === | ||
| − | |||
W rezerwacie okresowo bytują dziki, jelenie, łosie i sarny. Wśród ptaków można zaobserwować gatunki związane z terenami bagiennymi. | W rezerwacie okresowo bytują dziki, jelenie, łosie i sarny. Wśród ptaków można zaobserwować gatunki związane z terenami bagiennymi. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | |||
| − | |||
=== Ciekawostki === | === Ciekawostki === | ||
| − | Obszarem dorzecza Napiwody zainteresowano się około 1952 r., kiedy stwierdzono istnienie form sufozyjnych w pobliżu gajówki Moczysko. Przez wiele lat wody odprowadzane potokiem Napiwoda wsiąkały w grunt na obszarze doliny. Miejsca wsiąkania przesuwały się w zależności od ilości wód w potoku. Na początku lat 80 | + | Obszarem dorzecza Napiwody zainteresowano się około 1952 r., kiedy stwierdzono istnienie form sufozyjnych w pobliżu gajówki Moczysko. Przez wiele lat wody odprowadzane potokiem Napiwoda wsiąkały w grunt na obszarze doliny. Miejsca wsiąkania przesuwały się w zależności od ilości wód w potoku. Na początku lat 80. z powodu znacznych opadów atmosferycznych i związanego z nimi podniesienia poziomu wód gruntowych oraz przeprowadzenia melioracji w górnej części zlewni Strugi nastąpiło podtopienie bezodpływowego obniżenia terenu w okolicy Moczyska. Zalanych zostało około 10 ha. W obawie przed zaniknięciem zjawiska sufozji i stratami związanymi z zalaniem drzewostanów w 1983 r. wykonano kolektor grawitacyjny, którym nadmiar wód spłynął do doliny Koniuszanki. Zjawiska sufozyjne na tym obszarze zachodzą nadal, dlatego utrzymywany jest status prawny tego rezerwatu. |
<br/> | <br/> | ||
| − | Około 1,5 km na północ od jeziora Koniuszyn leży [[rezerwat Koniuszanka II]], który obejmuje dolny odcinek potoku Koniuszanka i towarzyszący mu starodrzew. | + | Około 1,5 km na północ od [[jezioro Koniuszyn|jeziora Koniuszyn]] leży [[rezerwat Koniuszanka II]], który obejmuje dolny odcinek potoku Koniuszanka i towarzyszący mu starodrzew. |
<br/> | <br/> | ||
== Zobacz też == | == Zobacz też == | ||
| Linia 56: | Linia 50: | ||
<br/> | <br/> | ||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | |||
Dąbrowski S., Polakowski B., Wołos L., ''Obszary chronione i pomniki przyrody województwa warmińsko-mazurskiego'', Urząd Wojewódzki, Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa w Olsztynie, 1999. | Dąbrowski S., Polakowski B., Wołos L., ''Obszary chronione i pomniki przyrody województwa warmińsko-mazurskiego'', Urząd Wojewódzki, Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa w Olsztynie, 1999. | ||
| − | + | ==Galeria zdjęć== | |
| − | + | <gallery mode=packed heights=210px caption="Rezerwat Koniuszanka I" class="left"> | |
| − | + | Plik:koniuszanka_i_rp_w.png|Rezerwat Koniuszanka I | |
| − | '''Rzeka Koniuszanka''' | + | Plik:koniuszanka_i_rp_g.png|Rezerwat Koniuszanka I |
| − | + | Plik: koniu.jpg|'''Rzeka Koniuszanka''' Źródło: [http://wrota.warmia.mazury.pl/nidzica_gmina_miejsko_wiejska/Galeria/Galeria/Koniuszanka.html wrota.warmia.mazury.pl] | |
| − | + | </gallery> | |
| − | < | + | [[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Ochrona przyrody]] [[Kategoria: Rezerwaty przyrody]] [[Kategoria: Nidzica (gmina miejsko-wiejska)]] |
| − | [[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Ochrona przyrody]] [[Kategoria: Rezerwaty przyrody]] [[Kategoria: gmina | ||
Aktualna wersja na dzień 01:18, 12 mar 2015
| Rezerwat przyrody Koniuszanka I | |
| | |
| Rodzaj rezerwatu | Rezerwat przyrody nieożywionej |
| Państwo |  Polska
|
| Data utworzenia | 1978 |
| Powierzchnia | 24,04 ha |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Rezerwat przyrody Koniuszanka I | |
| Położenie na mapie Polski  Rezerwat przyrody Koniuszanka I | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Rezerwat przyrody Koniuszanka I – rezerwat przyrody utworzony w 1978 r. w celu zachowania terenu, na którym występują zjawiska sufozji na sandrze. Obszar zajmuje powierzchnię 24,04 ha i jest administrowany przez Nadleśnictwo Nidzica.
Spis treści
O rezerwacie
Rezerwat przyrody Koniuszanka I znajduje się około 15 km na północny wschód od Nidzicy, w okolicach miejscowości Napiwoda, Moczysko i Koniuszyn.
Fizjogeografia terenu i szata roślinna
Według podziału fizyczno-geograficznego Polski opisywany rezerwat położony jest w najbardziej na południe wysuniętej części Pojezierza Olsztyńskiego. Rzeźba tego terenu została ukształtowana w wyniku akumulacyjnej i erozyjnej działalności lądolodu zlodowacenia Wisły, w jego maksymalnym zasięgu przebiegającym na północ od Nidzicy. W skład rezerwatu wchodzi obszar lasu, odcinek Napiwodzkiej Strugi, a większą część obszaru stanowią zabagnienia (67% bagna).
Na północny zachód od Nidzicy, w pobliżu miejscowości Wietrzychowo, bierze początek strumień Napiwoda. Przepływa on przez wieś Napiwody, a około 3–4 km na północny wschód od wsi zanika w piaskach sandrowych między osadami leśnymi Rakarnia i Moczysko. Między Rakarnią, a źródliskami strugi Koniuszanką istnieją leje sufozyjne o głębokości do 5 m. Powstały one na skutek osiadania gruntu w wyniku mechanicznego wymywania drobnego materiału przez wody podziemne. Układ lejów sugeruje kierunek przemieszczania się wód z miejsca wsiąkania do wysiękowych źródeł Koniuszanki.
Rośliny
Roślinność rezerwatu to bór mieszany świeży, pochodzący z nasadzeń sztucznych. Na terenach bagna występuje szuwar wielkoturzycowy oraz szuwar trzcinowy.
Zwierzęta
W rezerwacie okresowo bytują dziki, jelenie, łosie i sarny. Wśród ptaków można zaobserwować gatunki związane z terenami bagiennymi.
Ciekawostki
Obszarem dorzecza Napiwody zainteresowano się około 1952 r., kiedy stwierdzono istnienie form sufozyjnych w pobliżu gajówki Moczysko. Przez wiele lat wody odprowadzane potokiem Napiwoda wsiąkały w grunt na obszarze doliny. Miejsca wsiąkania przesuwały się w zależności od ilości wód w potoku. Na początku lat 80. z powodu znacznych opadów atmosferycznych i związanego z nimi podniesienia poziomu wód gruntowych oraz przeprowadzenia melioracji w górnej części zlewni Strugi nastąpiło podtopienie bezodpływowego obniżenia terenu w okolicy Moczyska. Zalanych zostało około 10 ha. W obawie przed zaniknięciem zjawiska sufozji i stratami związanymi z zalaniem drzewostanów w 1983 r. wykonano kolektor grawitacyjny, którym nadmiar wód spłynął do doliny Koniuszanki. Zjawiska sufozyjne na tym obszarze zachodzą nadal, dlatego utrzymywany jest status prawny tego rezerwatu.
Około 1,5 km na północ od jeziora Koniuszyn leży rezerwat Koniuszanka II, który obejmuje dolny odcinek potoku Koniuszanka i towarzyszący mu starodrzew.
Zobacz też
Rejestr rezerwatów przyrody województwa warmińsko-mazurskiego, Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Olsztynie [07.12.2014]
Rezerwat przyrody Koniuszanka I, pl.wikipedia.org [07.12.2014]
wrota.warmia.mazury.pl [07.12.2014]
Bibliografia
Dąbrowski S., Polakowski B., Wołos L., Obszary chronione i pomniki przyrody województwa warmińsko-mazurskiego, Urząd Wojewódzki, Wydział Ochrony Środowiska i Rolnictwa w Olsztynie, 1999.
Galeria zdjęć
- Rezerwat Koniuszanka I
Rezerwat Koniuszanka I
Rezerwat Koniuszanka I
Rzeka Koniuszanka Źródło: wrota.warmia.mazury.pl
