Ropucha szara

{{{nazwa zwyczajowa}}}
Bufo bufo’’`
Linnaeus, 1758
[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|Bufo bufo’’]] {{{opis grafiki}}}
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	płazy
Rząd	płazy bezogonowe
Rodzina	ropuchowate
Rodzaj	Bufo

Ropuchy - grupa płazów z rzędu bezogonowych. Charakterystyczną ich cechą, która odróżnia je od blisko spokrewnionych żab, są gruczoły jadowe. Produkowana w nich jest toksyczna substancja, która pozwala (biernie) bronić się przed drapieżnikami. Ropuchy są zwierzętami mięsożernymi, ściśle chronionymi. Bardzo rozpowszechnione na Warmii i Mazurach ze wzgędu na sprzyjające warunki zarówno siedliskowe, jak i bogate zasoby odżywcze.

Ropucha szara (Bufo bufo)

To jeden z największych występujących w Polsce płazów. Starsze osobniki mogą mierzyć nawet 20 cm. Pysk szeroki, skóra grzbietu silnie chropowata (pokryta licznymi brodawkami oraz dużymi i wyraźnie wyróżniającymi się skupiskami gruczołów jadowych). Ubarwienie brązowe lub brązowo-szare, od strony brzusznej – jaśniejsze.

Ropuchę można spotkać w lasach, na polach i w ogrodach. Unika terenów bardzo suchych i podmokłych. Żywi się dżdżownicami, a także nagimi ślimakami, owadami i pająkami. Jej ofiarami mogą być też drobne kręgowce – inne płazy, gady, a nawet małe ssaki. Jest idealnym „narzędziem” do walki ze szkodnikami ogrodów i pól. Jednocześnie bardzo szkodliwa na terenach pasiek – uwielbia zajadać się pszczołami (niewrażliwa na ich jad!), których potrafi zjeść ogromne ilości.

Bardzo przywiązana do miejsca, w którym żyje. Schronienie znajduje głównie w norach kretów, gryzoni, ale i sama potrafi takowe zrobić. Świetnie adaptuje się także w korzeniach drzew. Prowadzi nocny tryb życia (młode polują w ciągu dnia). Zimuje w ziemi lub w piwnicach.

Ropucha szara (zdj. Shinigurai/wikipedia.pl i flickr.com/S.Rae)

Źródło:

• Główczyński K., Wittbrodt K. 2011, Płazy i gady Welskiego Parku Krajobrazowego, Wydawnictwo VEGA, Kwidzyn 2011, 20 str.
• WikiMedia (zdjęcie ropuchy szarej)

JustJask