Rumienica: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja zweryfikowana] | [wersja zweryfikowana] |
| Linia 31: | Linia 31: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | <big>'''Rumienica''' (niem. ''Rommen'') – wieś sołecka w Polsce położona w [[ | + | <big>'''Rumienica''' (niem. ''Rommen'') – [[wieś sołecka]] w Polsce położona w [[Województwo warmińsko-mazurskie|województwie warmińsko-mazurskim]]. Przynależy do [[Lubawa (gmina wiejska)|gminy Lubawa]] w [[Powiat iławski|powiecie iławskim]]. Miejscowość położona 11,5 km na południowy wschód od [[Lubawa |Lubawy]]. Wieś w latach 1975-1998 przynależała [[Podział administracyjny |administracyjnie]] do [[Województwo olsztyńskie |województwa olsztyńskiego]]. Obecnie sołtysem wsi jest [[Mariusz Krajewski]]. |
<br/> | <br/> | ||
| Linia 39: | Linia 39: | ||
<br/> | <br/> | ||
=== Dzieje miejscowości === | === Dzieje miejscowości === | ||
| − | Wieś biskupia lokowana na [[prawo chełmińskie|prawie chełmińskim]] przed 1336 rokiem. W roku 1566 biskup [[Stanisław Żelisławski]] oddał w posiadanie Rumienicę swemu krewnemu [[Feliks Konarski|Feliksowi Konarskiemu]], jego żonie i dzieciom za 100 grzywien. W 1646 roku we wsi żyło 11 gburów, z których każdy miał po 2 włóki i płacił 40 groszy czynszu rocznie. Sołtys posiadał 6 [[włóki|włók]], karczmarz natomiast – 2. Pustych | + | Wieś biskupia lokowana na [[prawo chełmińskie|prawie chełmińskim]] przed 1336 rokiem. W roku 1566 biskup [[Stanisław Żelisławski]] oddał w posiadanie Rumienicę swemu krewnemu [[Feliks Konarski|Feliksowi Konarskiemu]], jego żonie i dzieciom za 100 grzywien. W 1646 roku we wsi żyło 11 gburów, z których każdy miał po 2 włóki i płacił 40 groszy czynszu rocznie. Sołtys posiadał 6 [[włóki|włók]], karczmarz natomiast – 2. Pustych włók było wówczas 30. Biskupi wynajmowali je za opłatą. We wsi byli: kowal, krawiec, bednarz i dwóch ogrodników. |
| − | Po likwidacji biskupiego klucza lubawskiego w 1773 roku wieś przeszła w posiadanie króla pruskiego. W 1789 roku było we wsi dwadzieścia zagród. Dzieci z Rumienicy chodziły w latach 1785-1819 do szkoły w [[ | + | Po likwidacji biskupiego klucza lubawskiego w 1773 roku wieś przeszła w posiadanie króla pruskiego. W 1789 roku było we wsi dwadzieścia zagród. Dzieci z Rumienicy chodziły w latach 1785-1819 do szkoły w [[Rumian|Rumianie]]. Własną [[Szkoła Podstawowa w Rumienicy|Szkołę Podstawową]] wieś otrzymała w 1819 roku. W 1906 roku z inicjatywy dwunastoletniego ucznia, Władysława Bieżuńskiego, wybuchł strajk szkolny. |
W roku 1885 mieszkało tu 444 osoby, w tym było 400 katolików i 44 ewangelików. | W roku 1885 mieszkało tu 444 osoby, w tym było 400 katolików i 44 ewangelików. | ||
| Linia 63: | Linia 63: | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | + | [[Kategoria: Powiat iławski]] | |
| − | + | [[Kategoria: Lubawa (gmina wiejska)]] | |
| − | + | [[Kategoria: Wsie sołeckie]] | |
| − | + | [[Kategoria: 1301-1400]] | |
| − | |||
Wersja z 15:11, 20 sie 2014
| Rumienica | |
| | |
| Rodzaj miejscowości | Wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | iławski |
| Gmina | Lubawa |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Tablice rejestracyjne | NIL |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Rumienica | |
| Położenie na mapie Polski  Rumienica | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Rumienica (niem. Rommen) – wieś sołecka w Polsce położona w województwie warmińsko-mazurskim. Przynależy do gminy Lubawa w powiecie iławskim. Miejscowość położona 11,5 km na południowy wschód od Lubawy. Wieś w latach 1975-1998 przynależała administracyjnie do województwa olsztyńskiego. Obecnie sołtysem wsi jest Mariusz Krajewski.
Spis treści
Charakterystyka fizjograficzna
Tereny zajmują moreny czołowe. Są zbudowane z różnorodnych materiałów wymieszanych procesami glacitektonicznymi. Występuje również obszar morenowej powierzchni falistej glin zwałowych.
Dzieje miejscowości
Wieś biskupia lokowana na prawie chełmińskim przed 1336 rokiem. W roku 1566 biskup Stanisław Żelisławski oddał w posiadanie Rumienicę swemu krewnemu Feliksowi Konarskiemu, jego żonie i dzieciom za 100 grzywien. W 1646 roku we wsi żyło 11 gburów, z których każdy miał po 2 włóki i płacił 40 groszy czynszu rocznie. Sołtys posiadał 6 włók, karczmarz natomiast – 2. Pustych włók było wówczas 30. Biskupi wynajmowali je za opłatą. We wsi byli: kowal, krawiec, bednarz i dwóch ogrodników.
Po likwidacji biskupiego klucza lubawskiego w 1773 roku wieś przeszła w posiadanie króla pruskiego. W 1789 roku było we wsi dwadzieścia zagród. Dzieci z Rumienicy chodziły w latach 1785-1819 do szkoły w Rumianie. Własną Szkołę Podstawową wieś otrzymała w 1819 roku. W 1906 roku z inicjatywy dwunastoletniego ucznia, Władysława Bieżuńskiego, wybuchł strajk szkolny. W roku 1885 mieszkało tu 444 osoby, w tym było 400 katolików i 44 ewangelików.
W 1973 roku Rumienica stała się wsią sołecką. W 1978 roku wieś liczyła 264 osoby. Była tu szkoła podstawowa oraz klub „Ruchu”.
Ludzie związani z miejscowością
Gospodarka
W Rumienicy są gleby słabsze o dużej konfiguracji terenu. Głównie nastawiono się na specjalizację w zakresie hodowli owiec. W 1975 roku nastąpiła reorganizacja kółek. Rumienica stała się filią Zespołu Gospodarstwa Rolnego w Sampławie.
Bibliografia
Rumienica, w: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. 10, red. B. Chlebowski, Warszawa 1889.
Śliwiński Józef, Lubawa, z dziejów miasta i okolic, Olsztyn 1982.
Panfil Jan, Pojezierze Mazurskie, Warszawa 1968.
Michniewska-Szczepkowska Barbara, Szczepkowski Bohdan, Województwo olsztyńskie, środowisko geograficzne tekst i mapy krajoznawcze, Olsztyn 1969.
