Tartak w Rucianem-Nidzie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
 
(Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
'''Tartak w [[Ruciane-Nida|Rucianym-Nida]]''' przy ul. Dworcowej to wyjątkowy w skali regionu zabytek techniki, na który składa się zespół budynków zlokalizowanych nad brzegiem jeziora Guzianka.
 
 
 
{{Wieś infobox
 
{{Wieś infobox
  |nazwa                = Ruciane-Nida
+
  |nazwa                = Tartak w Rucianem-Nidzie
 
  |herb wsi              =   
 
  |herb wsi              =   
 
  |flaga wsi            =   
 
  |flaga wsi            =   
Linia 8: Linia 6:
 
  |dopełniacz wsi        = Rucianego-Nidy
 
  |dopełniacz wsi        = Rucianego-Nidy
 
  |zdjęcie              = hala.jpg   
 
  |zdjęcie              = hala.jpg   
  |opis zdjęcia          = Tartak w Rucianym-Nida. Hala traków z wieżą ciśnień
+
  |opis zdjęcia          = Tartak w Rucianem-Nidzie. Hala traków z wieżą ciśnień.<br>Fot. Adam Płoski.
 
  |rodzaj miejscowości  =
 
  |rodzaj miejscowości  =
 
  |województwo          = warmińsko-mazurskie  
 
  |województwo          = warmińsko-mazurskie  
Linia 31: Linia 29:
 
  |www                  =
 
  |www                  =
 
}}
 
}}
 +
'''Tartak w Rucianem-Nidzie''' – obiekt przy ul. Dworcowej w [[Ruciane-Nida|Rucianem-Nidzie]], wyjątkowy w skali regionu zabytek techniki, na który składa się zespół budynków zlokalizowanych nad brzegiem [[Jezioro Guzianka|jeziora Guzianka]].
 +
<br/><br/>
 +
==Opis==
 +
Tartak składa się z wielu historycznie zachowanych budynków związanych z funkcjonowaniem tego typu zakładu. Są to: hala traków, kotłownia i warsztat, kuźnia, stolarnia, wieża ciśnień, stajnia, wozownia, magazyny, budynek administracyjny. Wśród budynków wyróżniają się interesujące architektonicznie hala traków oraz wieża wodna. W sąsiedztwie tartaku znajduje się willa Richarda Andersa z towarzyszącym jej parkiem (ul. Dworcowa) oraz dom syna Georga Andersa (ul. Mazurska).
 +
 
==Historia==  
 
==Historia==  
Około 1900r. Richard Anders przejął niewielki tartak należący do E. Lehmann. W 1901r. tartak został rozbudowany – powstała wówczas nowa, duża hala traków, w której zamontowano urządzenia produkcji szwedzkiej. Po starym tartaku zachowały się budynki kuźni i stolarni. Tartak zaliczał się do najnowocześniejszych w Niemczach. Zakład rozbudowywano do lat 30 – tych XXw. Z powodzeniem funkcjonował do 1945 r.
+
Richard Anders (1856–1934), właściciel tartaku, określany był przez współczesnych mianem "wschodniopruskiego króla drewna". Już w młodości uczył się fachu u przedsiębiorcy drzewnego. Pierwszy swój tartak wydzierżawił w 1882 r. w [[Spychowo|Spychowie]] w [[Powiat szczycieński|powiecie szczycieńskim]]. Posiadał także zakłady, w tym młyny, w [[Szczytno|Szczytnie]], [[Szymonki|Szymonkach]] i [[Królewiec|Królewcu]] oraz przedstawicielstwa w Berlinie i Duisburgu. Obecnie rodzina Andersów kontynuuje tradycje rodzinnej firmy drzewnej.
 
 
Po drugiej wojnie światowej tartak został znacjonalizowany. W 1952r. wznowiono produkcję.  W latach 70 – tych XX w. zdemontowano większość starych urządzeń oraz przeprowadzono modernizację tartaku, który był wówczas największym i najnowocześniejszym tartakiem w dawnym województwie olsztyńskim i jednym z największych w kraju. Część produkcji eksportowano do krajów zachodnich. W tartaku pracowało 250 osób. W 1999r. tartak został sprywatyzowany. Obecnie zakład pozostaje nieczynny. Zabytkowe budynki ulegają dewastacji.
 
  
==Tartak – zespół budynków==
+
Około 1900 r. Richard Anders przejął niewielki tartak w Rucianem-Nidzie należący do E. Lehmanna. W 1901 r. tartak został rozbudowany. Powstała wówczas nowa, duża hala traków, w której zamontowano urządzenia produkcji szwedzkiej. Po starym tartaku zachowały się budynki kuźni i stolarni. Tartak zaliczał się do najnowocześniejszych w Niemczech. Zakład rozbudowywano do lat 30. XX w. Z powodzeniem funkcjonował do 1945 r. Dla pracowników tartaku Anders wybudował w Rucianem osiedle robotnicze.  
Tartak składa się z wielu, historycznie zachowanych budynków związanych z funkcjonowaniem tego typu zakładu. Są to: hala traków, kotłownia i warsztat, kuźnia, stolarnia, wieża ciśnień, stajnia, wozownia, magazyny, budynek administracyjny. Wśród budynków wyróżniają się interesujące architektonicznie hala traków oraz wieża wodna. W sąsiedztwie tartaku znajduje się willa Richarda Andersa z towarzyszącym jej parkiem (ul. Dworcowa) oraz dom syna Georga Andersa (ul. Mazurska).
 
  
==Richard Anders (1856-1934)==
+
Po drugiej wojnie światowej tartak został znacjonalizowany. W 1952 r. wznowiono produkcję. W latach 70. XX w. zdemontowano większość starych urządzeń oraz przeprowadzono modernizację tartaku, który był wówczas największym i najnowocześniejszym tartakiem w dawnym województwie olsztyńskim i jednym z największych w kraju. Część produkcji eksportowano do krajów zachodnich. W tartaku pracowało 250 osób. W 1999 r. tartak został sprywatyzowany. Obecnie zakład pozostaje nieczynny. Zabytkowe budynki ulegają dewastacji.
Właściciel tartaku określany był przez współczesnych „wschodniopruskim króla drewna”. Już w młodości uczył się fachu u przedsiębiorcy drzewnego. Pierwszy swój tartak wydzierżawił w 1882 r. w Spychowie pow. szczycieński. Jako kolejny wybudował tartak w Rucianym-Nidzie. Posiadał także zakłady, w tym młyny, w Szczytnie, Szymonkach i Królewcu oraz przedstawicielstwa w Berlinie i Duisburgu. Dla pracowników tartaku wybudował w Rucianym osiedle robotnicze. Obecnie rodzina Anders kontynuuje tradycje rodzinnej firmy drzewnej.  
 
  
 
==Ciekawostki==
 
==Ciekawostki==
 
Po terenie tartaku transport odbywał się z wykorzystaniem wagoników kolejki ciągniętej przez konie.
 
Po terenie tartaku transport odbywał się z wykorzystaniem wagoników kolejki ciągniętej przez konie.
  
W tartaku istnieje także historyczny port drzewny z system transportu drewna, w którego skład wchodzi basen rozdzielczy i kanał transportu. Są to zabytki techniki o charakterze hydrotechnicznym.
+
W tartaku istnieje także historyczny port drzewny z system transportu drewna, w którego skład wchodzi basen rozdzielczy i kanał transportu. Są to zabytki techniki o charakterze hydrotechnicznym.<br/>
 
 
 
==Zobacz także==
 
==Zobacz także==
http://pl.wikipedia.org/wiki/Anders_Richard
+
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Anders_Richard pl.wikipedia.org, Richard Anders] [09.02.2015]<br/>
 
+
[http://www.richd-anders.pl/historia.html richd-anders.pl] [09.02.2015]<br/>
http://www.richd-anders.pl/historia.html
+
[http://www.ryszewo.pl/galindia/anders.html ryszewo.pl] [09.02.2015]<br/>
 
+
[http://rucianenida.fotopolska.eu/596079,foto.html rucianenida.fotopolska.eu] [09.02.2015]<br/>
http://www.ryszewo.pl/galindia/anders.html
 
 
 
http://rucianenida.fotopolska.eu/596079,foto.html
 
 
 
 
==Bibliografia==
 
==Bibliografia==
#Tartak Państwowego Przemysłu Drzewnego w Rucianem Nidzie, [w:] Pisz. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn, 1970 (praca zbiorowa).
+
''Tartak Państwowego Przemysłu Drzewnego w Rucianem-Nidzie'', [w:] ''Pisz. Z dziejów miasta i powiatu'', Olsztyn 1970 (praca zbiorowa).<br/>
#G. Anders, Die Holzindustrie, [w:] E. J. Guttzeit, Der Kreis Johannisburg. Ein Ostpreussisches Heimatbuch, Würzburg 1964.
+
Anders G., ''Die Holzindustrie'', [w:] E. J. Guttzeit, ''Der Kreis Johannisburg. Ein ostpreussisches Heimatbuch'', Würzburg 1964.<br/>
#Gewerbliche Wirtschaft – Holz Industrie,  [w:] P. Glaβ, Der Kreis Sensburg,  Würzburg 1960.
+
''Gewerbliche Wirtschaft – Holz Industrie'',  [w:] P. Glaβ, ''Der Kreis Sensburg'',  Würzburg 1960.<br/>
#I. Liżewska, Richard Anders – przedsiębiorca I fabrykant w Szczytnie, Rocznik Mazurski, Tom XII/2008, s. 45-57.
+
Liżewska I., ''Richard Anders – przedsiębiorca i fabrykant w Szczytnie'', "Rocznik Mazurski", Tom XII/2008, s. 45-57.<br/>
  
  
[[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: Zabytki]] [[Kategoria: Zabytki techniki]] [[Kategoria: powiat piski]]
+
[[Kategoria: Turystyka]] [[Kategoria: Ruciane-Nida (gmina miejsko-wiejska)]] [[Kategoria: Zabytki techniki]] [[Kategoria: Powiat piski]] [[Kategoria: 1801-1918]]

Aktualna wersja na dzień 13:13, 16 mar 2015

Tartak w Rucianem-Nidzie

Tartak w Rucianem-Nidzie. Hala traków z wieżą ciśnień.Fot. Adam Płoski.
Tartak w Rucianem-Nidzie. Hala traków z wieżą ciśnień.
Fot. Adam Płoski.
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat piski
Gmina Ruciane-Nida
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Tartak w Rucianem-Nidzie
Tartak w Rucianem-Nidzie
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Tartak w Rucianem-Nidzie
Tartak w Rucianem-Nidzie
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}

Tartak w Rucianem-Nidzie – obiekt przy ul. Dworcowej w Rucianem-Nidzie, wyjątkowy w skali regionu zabytek techniki, na który składa się zespół budynków zlokalizowanych nad brzegiem jeziora Guzianka.

Opis

Tartak składa się z wielu historycznie zachowanych budynków związanych z funkcjonowaniem tego typu zakładu. Są to: hala traków, kotłownia i warsztat, kuźnia, stolarnia, wieża ciśnień, stajnia, wozownia, magazyny, budynek administracyjny. Wśród budynków wyróżniają się interesujące architektonicznie hala traków oraz wieża wodna. W sąsiedztwie tartaku znajduje się willa Richarda Andersa z towarzyszącym jej parkiem (ul. Dworcowa) oraz dom syna Georga Andersa (ul. Mazurska).

Historia

Richard Anders (1856–1934), właściciel tartaku, określany był przez współczesnych mianem "wschodniopruskiego króla drewna". Już w młodości uczył się fachu u przedsiębiorcy drzewnego. Pierwszy swój tartak wydzierżawił w 1882 r. w Spychowie w powiecie szczycieńskim. Posiadał także zakłady, w tym młyny, w Szczytnie, Szymonkach i Królewcu oraz przedstawicielstwa w Berlinie i Duisburgu. Obecnie rodzina Andersów kontynuuje tradycje rodzinnej firmy drzewnej.

Około 1900 r. Richard Anders przejął niewielki tartak w Rucianem-Nidzie należący do E. Lehmanna. W 1901 r. tartak został rozbudowany. Powstała wówczas nowa, duża hala traków, w której zamontowano urządzenia produkcji szwedzkiej. Po starym tartaku zachowały się budynki kuźni i stolarni. Tartak zaliczał się do najnowocześniejszych w Niemczech. Zakład rozbudowywano do lat 30. XX w. Z powodzeniem funkcjonował do 1945 r. Dla pracowników tartaku Anders wybudował w Rucianem osiedle robotnicze.

Po drugiej wojnie światowej tartak został znacjonalizowany. W 1952 r. wznowiono produkcję. W latach 70. XX w. zdemontowano większość starych urządzeń oraz przeprowadzono modernizację tartaku, który był wówczas największym i najnowocześniejszym tartakiem w dawnym województwie olsztyńskim i jednym z największych w kraju. Część produkcji eksportowano do krajów zachodnich. W tartaku pracowało 250 osób. W 1999 r. tartak został sprywatyzowany. Obecnie zakład pozostaje nieczynny. Zabytkowe budynki ulegają dewastacji.

Ciekawostki

Po terenie tartaku transport odbywał się z wykorzystaniem wagoników kolejki ciągniętej przez konie.

W tartaku istnieje także historyczny port drzewny z system transportu drewna, w którego skład wchodzi basen rozdzielczy i kanał transportu. Są to zabytki techniki o charakterze hydrotechnicznym.

Zobacz także

pl.wikipedia.org, Richard Anders [09.02.2015]
richd-anders.pl [09.02.2015]
ryszewo.pl [09.02.2015]
rucianenida.fotopolska.eu [09.02.2015]

Bibliografia

Tartak Państwowego Przemysłu Drzewnego w Rucianem-Nidzie, [w:] Pisz. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1970 (praca zbiorowa).
Anders G., Die Holzindustrie, [w:] E. J. Guttzeit, Der Kreis Johannisburg. Ein ostpreussisches Heimatbuch, Würzburg 1964.
Gewerbliche Wirtschaft – Holz Industrie, [w:] P. Glaβ, Der Kreis Sensburg, Würzburg 1960.
Liżewska I., Richard Anders – przedsiębiorca i fabrykant w Szczytnie, "Rocznik Mazurski", Tom XII/2008, s. 45-57.