Tomasz Wilczyński: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
m (Zastępowanie tekstu - "[[Kategoria: Osoba" na "[[Kategoria:Osoby")
 
(Nie pokazano 3 wersji utworzonych przez 2 użytkowników)
Linia 5: Linia 5:
 
|pseudonim            =  
 
|pseudonim            =  
 
|grafika              = Wilczyński.jpg
 
|grafika              = Wilczyński.jpg
|opis grafiki        = Tomasz Wilczyński  
+
|opis grafiki        = Tomasz Wilczyński<br>Źródło: ''Poczet biskupów warmińskich'', red. Stanisław Achremczyk, Olsztyn 2008, 510 ss.
 
|podpis              =  
 
|podpis              =  
 
|data urodzenia      = 18 września 1903 r.
 
|data urodzenia      = 18 września 1903 r.
Linia 22: Linia 22:
 
}}
 
}}
  
''' Tomasz Wilczyński ''' (ur. 18 września 1903 r. w Parczewie, zm. 5 sierpnia 1965 r. w [[Olsztyn| Olsztynie]]) – [[Duchowni katoliccy| duchowny katolicki]], [[Biskup warmiński|biskup warmiński]] w latach 1956-1965.
+
''' Tomasz Wilczyński ''' (ur. 18 września 1903 r. w Parczewie, zm. 5 sierpnia 1965 r. w [[Olsztyn|Olsztynie]]) – [[Duchowni katoliccy|duchowny katolicki]], [[Biskup warmiński|biskup warmiński]] w latach 1956-1965.
 
<br/><br/>
 
<br/><br/>
 
== Życiorys ==  
 
== Życiorys ==  
Linia 33: Linia 33:
 
Wilczyński po powrocie do Polski objął stanowisko profesora, a następnie wicedyrektora w lubelskim seminarium. Po wybuchu II wojny światowej objął parafię w Bełżycach. Zajął się tam ochroną kapłanów poszukiwanych przez Niemców. Po zakończeniu wojny ponownie objął stanowisko rektora w seminarium w Lublinie.
 
Wilczyński po powrocie do Polski objął stanowisko profesora, a następnie wicedyrektora w lubelskim seminarium. Po wybuchu II wojny światowej objął parafię w Bełżycach. Zajął się tam ochroną kapłanów poszukiwanych przez Niemców. Po zakończeniu wojny ponownie objął stanowisko rektora w seminarium w Lublinie.
  
12 czerwca 1952 r. mianowano go biskupem pomocniczym diecezji lubelskiej i biskupem tytularnym Polybotus. 29 czerwca 1952 r. otrzymał święcenia biskupie, a 1 grudnia 1956 r. został ordynariuszem [[Archidiecezja warmińska| diecezji warmińskiej]].  
+
12 czerwca 1952 r. mianowano go biskupem pomocniczym diecezji lubelskiej i biskupem tytularnym Polybotus. 29 czerwca 1952 r. otrzymał święcenia biskupie, a 1 grudnia 1956 r. został ordynariuszem [[Archidiecezja warmińska|diecezji warmińskiej]].  
  
Wilczyński ustalił nowy podział administracyjny diecezji warmińskiej. 15 marca 1957 r. erygował [[Metropolitalny Sąd Archidiecezji Warmińskiej | Sąd Biskupi Diecezji Warmińskiej]]. W 1959 r. zwiększył liczbę kanoników [[Kapituła warmińska| kapituły warmińskiej]].
+
Wilczyński ustalił nowy podział administracyjny diecezji warmińskiej. 15 marca 1957 r. erygował [[Metropolitalny Sąd Archidiecezji Warmińskiej |Sąd Biskupi Diecezji Warmińskiej]]. W 1959 r. zwiększył liczbę kanoników [[Kapituła warmińska|kapituły warmińskiej]].
  
Utworzył Instytut Katechetyczny w [[Gietrzwałd| Gietrzwałdzie]]. Wspierał wychowawców i wykładowców seminaryjnych w badaniach naukowych i popularyzacji wiedzy teologicznej oraz regionalnej. W 1959 r. z jego inicjatywy założono [[lkwim: Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne|Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne]]. Wilczyński przywiązywał dużą uwagę do tworzenia nowych placówek duszpasterskich. Erygował parafie m.in. w [[Parafia pw. św. Antoniego Padewskiego w Baniach Mazurskich|Baniach Mazurskich]], [[Parafia pw. Świętego Andrzeja Boboli w Białej Piskiej|Białej Piskiej]], [[Parafia pw. św. Andrzeja Boboli w Dubeninkach|Dubeninkach]], [[Parafia pw. św. Antoniego Padewskiego w Gąskach|Gąskach]], [[Parafia pw. św. Józefa i Matki Boskiej Częstochowskiej w Jedwabnie| Jedwabnie]], [[Parafia pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jegłowniku|Jegłowniku]], [[Parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Jeziorze|Jeziorze]], [[Parafia pw. Matki Bożej Królowej Świata w Kamieńcu|Kamieńcu]], [[Parafia pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Łukcie|Łukcie]], [[Parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Olszewie Węgorzewskim|Olszewie Węgorzewskim]], [[Parafia pw. św. Stanisława Kostki w Pozezdrzu|Pozezdrzu]], [[Parafia pw. Chrystusa Króla w Radziejach|Radziejach]], [[Parafia pw. Świętego Antoniego w Sarnowie|Sarnowie]], [[Parafia pw. Matki Bożej Miłosierdzia-Matki Bożej Ostrobramskiej w Strużynie|Strużynie]], [[Parafia pw. św. Józefa w Szkotowie|Szkotowie]], [[Parafia pw. Zesłania Ducha Świętego w Ząbrowie|Ząbrowie]]. Reaktywował też parafie w [[Parafia pw. Chrystusa Króla w Jarnołtowie|Jarnołtowie]], [[Parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kalinowie| parafię pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kalinowie]], [[Parafia pw. św. Stanisława w Osieku|Osieku]], [[Parafia pw. św. Stanisława w Samborowie|Samborowie]], [[Parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Słoneczniku|Słoneczniku]], [[Parafia pw. Trójcy Przenajświętszej w Starych Juchach|Starych Juchach]], [[Parafia pw. św. Józefa w Węgielsztynie|Węgielsztynie]], [[Parafia pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Wilamowie|Wilamowie]], [[Parafia pw. Przemienienia Pańskiego w Wilczętach|Wilczętach]]. Konsekrował [[Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Korszach |kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Korszach]].
+
Utworzył Instytut Katechetyczny w [[Gietrzwałd|Gietrzwałdzie]]. Wspierał wychowawców i wykładowców seminaryjnych w badaniach naukowych i popularyzacji wiedzy teologicznej oraz regionalnej. W 1959 r. z jego inicjatywy założono [[lkwim: Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne|Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne]]. Wilczyński przywiązywał dużą uwagę do tworzenia nowych placówek duszpasterskich. Erygował parafie m.in. w [[Parafia pw. św. Antoniego Padewskiego w Baniach Mazurskich|Baniach Mazurskich]], [[Parafia pw. Świętego Andrzeja Boboli w Białej Piskiej|Białej Piskiej]], [[Parafia pw. św. Andrzeja Boboli w Dubeninkach|Dubeninkach]], [[Parafia pw. św. Antoniego Padewskiego w Gąskach|Gąskach]], [[Parafia pw. św. Józefa i Matki Boskiej Częstochowskiej w Jedwabnie|Jedwabnie]], [[Parafia pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Jegłowniku|Jegłowniku]], [[Parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Jeziorze|Jeziorze]], [[Parafia pw. Matki Bożej Królowej Świata w Kamieńcu|Kamieńcu]], [[Parafia pw. Matki Boskiej Częstochowskiej w Łukcie|Łukcie]], [[Parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Olszewie Węgorzewskim|Olszewie Węgorzewskim]], [[Parafia pw. św. Stanisława Kostki w Pozezdrzu|Pozezdrzu]], [[Parafia pw. Chrystusa Króla w Radziejach|Radziejach]], [[Parafia pw. Świętego Antoniego w Sarnowie|Sarnowie]], [[Parafia pw. Matki Bożej Miłosierdzia-Matki Bożej Ostrobramskiej w Strużynie|Strużynie]], [[Parafia pw. św. Józefa w Szkotowie|Szkotowie]], [[Parafia pw. Zesłania Ducha Świętego w Ząbrowie|Ząbrowie]]. Reaktywował też parafie w [[Parafia pw. Chrystusa Króla w Jarnołtowie|Jarnołtowie]], [[Parafia pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kalinowie|Kalinowie]], [[Parafia pw. św. Stanisława w Osieku|Osieku]], [[Parafia pw. św. Stanisława w Samborowie|Samborowie]], [[Parafia pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Słoneczniku|Słoneczniku]], [[Parafia pw. Trójcy Przenajświętszej w Starych Juchach|Starych Juchach]], [[Parafia pw. św. Józefa w Węgielsztynie|Węgielsztynie]], [[Parafia pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Wilamowie|Wilamowie]], [[Parafia pw. Przemienienia Pańskiego w Wilczętach|Wilczętach]]. Konsekrował [[Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Korszach |kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Korszach]].
  
 
Zabiegał o zorganizowanie duszpasterstwa dla grekokatolików. Z jego polecenia rozpoczęto odprawianie greckokatolickich Mszy św. m.in. w [[lkwim:Kościół pw. św. Bartłomieja w Pasłęku|kościele pw. św. Bartłomieja w Pasłęku]], przekazano też grekokatolikom [[Cerkiew pw. św. Michała Archanioła w Pieniężnie |kościół pw. św. Jakuba w Pieniężnie]] (obecnie Cerkiew pw. św. Michała Archanioła). Walczył na rzecz wolności Kościoła i posługi duszpasterskiej. Wprowadzał posługę parafialną do kaplic szpitalnych.
 
Zabiegał o zorganizowanie duszpasterstwa dla grekokatolików. Z jego polecenia rozpoczęto odprawianie greckokatolickich Mszy św. m.in. w [[lkwim:Kościół pw. św. Bartłomieja w Pasłęku|kościele pw. św. Bartłomieja w Pasłęku]], przekazano też grekokatolikom [[Cerkiew pw. św. Michała Archanioła w Pieniężnie |kościół pw. św. Jakuba w Pieniężnie]] (obecnie Cerkiew pw. św. Michała Archanioła). Walczył na rzecz wolności Kościoła i posługi duszpasterskiej. Wprowadzał posługę parafialną do kaplic szpitalnych.
 
<br/>
 
<br/>
 +
 
==Ciekawostki==
 
==Ciekawostki==
 
*Biskup znalazł się w finale konkursu [[lkwim:Olsztynianin XX wieku|Olsztynianin XX wieku]].
 
*Biskup znalazł się w finale konkursu [[lkwim:Olsztynianin XX wieku|Olsztynianin XX wieku]].
Linia 50: Linia 51:
 
''Poczet biskupów warmińskich'', pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss.
 
''Poczet biskupów warmińskich'', pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss.
 
<br/>
 
<br/>
[[Kategoria: Osoba|Wilczyński, Tomasz]]
+
[[Kategoria:Osoby|Wilczyński, Tomasz]]
  
 
[[Kategoria: Duchowni rzymskokatoliccy|Wilczyński, Tomasz]]
 
[[Kategoria: Duchowni rzymskokatoliccy|Wilczyński, Tomasz]]

Aktualna wersja na dzień 21:26, 17 mar 2015

Tomasz Wilczyński

Tomasz WilczyńskiŹródło: Poczet biskupów warmińskich, red. Stanisław Achremczyk, Olsztyn 2008, 510 ss.
Tomasz Wilczyński
Źródło: Poczet biskupów warmińskich, red. Stanisław Achremczyk, Olsztyn 2008, 510 ss.
Data i miejsce urodzenia 18 września 1903 r.
Parczewo
Data i miejsce śmierci 5 sierpnia 1965 r.
Olsztyn
Przyczyna śmierci zawał serca
Miejsce spoczynku konkatedra św. Jakuba w Olsztynie

Tomasz Wilczyński (ur. 18 września 1903 r. w Parczewie, zm. 5 sierpnia 1965 r. w Olsztynie) – duchowny katolicki, biskup warmiński w latach 1956-1965.

Życiorys

Szkoła i wykształcenie

Tomasz Wilczyński szkołę podstawową ukończył w Parczewie, a gimnazjum w Lublinie. Po krótkim pobycie w wojsku, w 1920 r. powrócił na studia do Lublina. Jeszcze przed święceniami kapłańskimi uczęszczał na Uniwersytet Gregoriański w Rzymie. 1 sierpnia 1926 r. w Lublinie przyjął święcenia kapłańskie. We Włoszech obronił doktorat z teologii i licencjat z biblistyki.

Działalność

Wilczyński po powrocie do Polski objął stanowisko profesora, a następnie wicedyrektora w lubelskim seminarium. Po wybuchu II wojny światowej objął parafię w Bełżycach. Zajął się tam ochroną kapłanów poszukiwanych przez Niemców. Po zakończeniu wojny ponownie objął stanowisko rektora w seminarium w Lublinie.

12 czerwca 1952 r. mianowano go biskupem pomocniczym diecezji lubelskiej i biskupem tytularnym Polybotus. 29 czerwca 1952 r. otrzymał święcenia biskupie, a 1 grudnia 1956 r. został ordynariuszem diecezji warmińskiej.

Wilczyński ustalił nowy podział administracyjny diecezji warmińskiej. 15 marca 1957 r. erygował Sąd Biskupi Diecezji Warmińskiej. W 1959 r. zwiększył liczbę kanoników kapituły warmińskiej.

Utworzył Instytut Katechetyczny w Gietrzwałdzie. Wspierał wychowawców i wykładowców seminaryjnych w badaniach naukowych i popularyzacji wiedzy teologicznej oraz regionalnej. W 1959 r. z jego inicjatywy założono Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne. Wilczyński przywiązywał dużą uwagę do tworzenia nowych placówek duszpasterskich. Erygował parafie m.in. w Baniach Mazurskich, Białej Piskiej, Dubeninkach, Gąskach, Jedwabnie, Jegłowniku, Jeziorze, Kamieńcu, Łukcie, Olszewie Węgorzewskim, Pozezdrzu, Radziejach, Sarnowie, Strużynie, Szkotowie, Ząbrowie. Reaktywował też parafie w Jarnołtowie, Kalinowie, Osieku, Samborowie, Słoneczniku, Starych Juchach, Węgielsztynie, Wilamowie, Wilczętach. Konsekrował kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Korszach.

Zabiegał o zorganizowanie duszpasterstwa dla grekokatolików. Z jego polecenia rozpoczęto odprawianie greckokatolickich Mszy św. m.in. w kościele pw. św. Bartłomieja w Pasłęku, przekazano też grekokatolikom kościół pw. św. Jakuba w Pieniężnie (obecnie Cerkiew pw. św. Michała Archanioła). Walczył na rzecz wolności Kościoła i posługi duszpasterskiej. Wprowadzał posługę parafialną do kaplic szpitalnych.

Ciekawostki

Bibliografia

Obłąk Jan, Kopiczko Andrzej, Historia Diecezji i Archidiecezji Warmińskiej, Olsztyn 2010, 261 ss.
Poczet biskupów warmińskich, pod red. Stanisława Achremczyka, Olsztyn 2008, 510 ss.