Turzyca bagienna: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja nieprzejrzana][wersja zweryfikowana]
(Rozmieszczenie i ekologia)
 
(Nie pokazano 4 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 2: Linia 2:
 
  |Nazwa rośliny = Turzyca bagienna
 
  |Nazwa rośliny = Turzyca bagienna
 
  |Nazwa łacińska = Carex limosa  
 
  |Nazwa łacińska = Carex limosa  
|Pusta linia = L.
+
|L = L.
<br/>
+
  |grafika = limo.jpg
  |grafika =  
+
  |podpis grafiki = Turzyca bagienna. Fot. Krzysztof Ziarnek. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Carex_limosa_inflorescence_kz.jpg Commons Wikimedia]
  |podpis grafiki =  
 
 
  |Systematyka = Systematyka
 
  |Systematyka = Systematyka
 
  |Domena = eukarionty  
 
  |Domena = eukarionty  
Linia 15: Linia 14:
 
  |Rodzina = ciborowate
 
  |Rodzina = ciborowate
 
  |Rodzaj = turzyca
 
  |Rodzaj = turzyca
  |Gatunek = Turzyca bagienna
+
  |Gatunek = turzyca bagienna
 
  |Synonimy = Synonimy
 
  |Synonimy = Synonimy
 
  |Lista synonimów =  
 
  |Lista synonimów =  
 
}}
 
}}
<br/>
+
'''Turzyca bagienna''' (''Carex limosa'' L.) – gatunek rośliny należący do rodziny ciborowatych (''Cyperaceae''), rzędu wiechlinowców (''Poales'').
 +
<br/><br/>
 +
=== Morfologia ===
 +
Turzyca bagienna jest rośliną wieloletnią o wysokości do 40 cm, rosnącą w luźnych darniach. Tworzy wzniesione, cienkie i ostrokanciaste łodygi, w górnej części szorstkie. Łodyga wyrasta z kłącza. Liście są wąskie, sine, rynienkowate, szerokości 1–2 mm. Kwiaty drobne, wiatropylne, zebrane w czerwono-brunatne kłosy. Pojedynczy szczytowy kłos jest męski. Ma on długość 1–2 cm, grubość ok. 1 cm, jest walcowaty i wyrasta na długiej szypułce. Znajdujące się w nim kwiaty męskie mają 3 pręciki. Jeden lub dwa jajowate kłosy żeńskie zwieszone na dość długich szypułkach wyrastają poniżej kłosa męskiego. Mają długość około 1–1,5 cm i szerokość 5 mm. Kwiaty żeńskie wyrastają w kątach czerwono-brunatnej przysadki z zielonym grzbietem. Mają słupek z 3 znamionami. Sinego koloru pęcherzyki są szersze i krótsze od przysadek.
  
''' Turzyca bagienna ''' ('' Carex limosa '' L. ) – gatunek rośliny należący do rodziny ciborowatych (''Cyperaceae ''), rzędu wiechlinowców (''Poales'').
+
Kwitnie od maja do lipca. Nasiona są rozsiewane przez wiatr i wodę. Występuje wyłącznie na torfowiskach mszarnych. Owocem są drobne, trójkanciaste orzeszki o długości ok. 2,5 mm.
  
 +
=== Rozmieszczenie i ekologia ===
 +
Gatunek wokółbiegunowy, występuje w Ameryce Północnej, Azji i Europie. Jej europejski zasięg koncentruje się w północnej i środkowej części kontynentu. Stanowiska wysunięte najdalej na południe obejmują Pireneje, Alpy oraz północną część Półwyspu Bałkańskiego.
  
=== Morfologia ===
+
W Polsce turzyca bagienna osiąga skraj zwartego zasięgu. Reprezentuje we florze polskiej grupę gatunków cyrkumborealnych. Najwięcej stanowisk odnotowano w północnej oraz wschodniej części kraju. Rozproszone stanowiska spotyka się również na Pojezierzu Wielkopolskim, Nizinie Śląskiej i Wyżynie Śląskiej. Natomiast w środkowej i południowej Polsce turzyca bagienna uznana jest za bardzo rzadki i ginący gatunek. Jest ona charakterystyczna dla torfowisk przejściowych oraz torfowisk wysokich typu bałtyckiego i atlantyckiego, gdzie porasta zbiorowiska dolinkowe oraz tworzy pło mszarne nasuwające się na dystroficzne zbiorniki wodne
Turzyca bagienna jest rośliną wieloletnią wysokości do 40 cm, rosnącą w  luźnych darniach . Tworzy wzniesione cienkie i ostrokanciaste łodygi , w górnej części szorstkie Łodyga wyrasta z kłącza. Liście  wąskie , sine, rynienkowate, szerokości 1–2 mm. Kwiaty drobne, wiatropylne. Zebrane są w czerwonobrunatne kłosy. Pojedynczy szczytowy kłos jest męski. Ma on długość 1–2 cm, grubość ok. 1 cm, jest walcowaty i wyrasta na długiej szypułce. Znajdujące się w nim kwiaty męskie mają 3 pręciki. 1 lub 2 jajowate kłosy żeńskie zwieszone na dość długich szypułkach wyrastają poniżej kłosa męskiego. Mają długość około 1–1,5 cm i szerokość 5 mm. Kwiaty żeńskie wyrastają w kątach czerwonobrunatnej przysadki z zielonym grzbietem. Mają słupek z 3 znamionami. Sinego koloru pęcherzyki są szersze i krótsze od przysadek. Kwitnie od maja do lipca. Nasiona są rozsiewane przez wiatr i wodę. Występuje wyłącznie na torfowiskach mszarnych. Owocem są drobne, trójkanciaste orzeszki o długości ok. 2,5 mm.
 
  
<br/>
+
Na [[Warmia|Warmii]] i [[Mazury|Mazurach]] turzyca bagienna występuje m.in. na terenie [[Brodnicki Park Krajobrazowy |Brodnickiego Parku Krajobrazowego]] oraz na obszarze [[Natura 2000 Ostoja Radomno]].
=== Rozmieszczenie i ekologia ===
 
Gatunek wokółbiegunowy. Występuje w Ameryce Północnej, Azji i Europie. Jej europejski zasięg koncentruje się w północnej i środkowej części kontynentu. Stanowiska wysunięte najdalej na południe, obejmują Pireneje, Alpy oraz północną część Półwyspu Bałkańskiego.
 
W Polsce turzyca bagienna osiąga skraj zwartego zasięgu. Reprezentuje we florze polskiej grupę gatunków cyrkumborealnych. Najwięcej stanowisk odnotowano w północnej oraz wschodniej części kraju. Rozproszone stanowiska spotyka się również na Pojezierzu Wielkopolskim, Nizinie Śląskiej i Wyżynie Śląskiej. Natomiast w  środkowej i południowej Polsce turzyca bagienna uznana jest za bardzo rzadki i ginący gatunek. . Jest ona charakterystyczna dla torfowisk przejściowych oraz torfowisk wysokich typu bałtyckiego i atlantyckiego, gdzie porasta zbiorowiska dolinkowe oraz tworzy pło mszarne nasuwające się na dystroficzne zbiorniki wodne
 
<br/>
 
Na Warmii i Mazurach turzyca bagienna występuje m.in. na terenie [[Brodnicki Park Krajobrazowy |Brodnickiego Parku Krajobrazowego]]oraz na obszarze [[Natura 2000 Ostoja Radomno]].
 
<br/>
 
Gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Scheuchzerietalia palustris i zespołu (Ass.) Caricetum limosae.
 
  
<br/>
+
Gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) ''Scheuchzerietalia palustris'' i zespołu (Ass.) ''Caricetum limosae''.
  
 
=== Wartość użytkowa ===
 
=== Wartość użytkowa ===
Gatunek objęty w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Znajduje się również na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski (2006) o kategorii zagrożenia V, w kategorii gatunków zagrożonych, które w najbliższej przyszłości zostaną przesunięte do kategorii wymierających-krytycznie zagrożonych, jeśli nadal będą działać czynniki zagrożenia. Zagrożenie dotyczy głownie obszarów, gdzie występuje rzadko, np. w Karpatach, na Dolnym Śląsku, czy w Wielkopolsce. Czynnikami zagrożenia są: eksploatacja i osuszanie torfowisk oraz zagłuszanie przez wyższe rośliny w wyniku naturalnej sukcesji ekologicznej.  
+
Gatunek objęty w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Znajduje się również na "Czerwonej liście roślin i grzybów Polski" (2006) w kategorii zagrożenia V, tj. gatunków zagrożonych, które w najbliższej przyszłości zostaną przesunięte do kategorii wymierających, krytycznie zagrożonych, jeśli nadal będą działać czynniki zagrożenia.  
<br/>
+
 
=== Ciekawostki ===  
+
Zagrożenie dotyczy głownie obszarów, gdzie roślina ta występuje rzadko, np. w Karpatach, na Dolnym Śląsku czy w Wielkopolsce. Czynnikami zagrożenia są: eksploatacja i osuszanie torfowisk oraz zagłuszanie przez wyższe rośliny w wyniku naturalnej sukcesji ekologicznej.  
Turzyca bagienna wykazuje podobieństwo do turzycy patagońskiej, z którą tworzy mieszańce (Carex magellanica). U turzycy patagońskiej dolne podsadki są równie długie jak kwiatostan, a boczne kłosy w nasadzie czasem z kwiatami męskimi.
+
 
<br/>
+
=== Ciekawostki ===
Nazwa ludowa turzycy bagiennej turzyca szlamowa.
+
Turzyca bagienna wykazuje podobieństwo do turzycy patagońskiej, z którą tworzy mieszańce (''Carex magellanica''). U turzycy patagońskiej dolne podsadki są równie długie jak kwiatostan, a boczne kłosy w nasadzie czasem z kwiatami męskimi.
<br/>
+
 
 +
Nazwa ludowa turzycy bagiennej to "turzyca szlamowa".
 +
 
 
== Bibliografia ==
 
== Bibliografia ==
Ciaciura M., Wilhelm M. 2005. Turzyca bagienna Carex limosa na torfowisku Kusowskie Bagno. Chrońmy Przyrodę Ojczystą (61): 31-36.
+
Ciaciura M., Wilhelm M., ''Turzyca bagienna ''"Carex limosa"'' na torfowisku Kusowskie Bagno'', "Chrońmy Przyrodę Ojczystą" 2005(61), s. 31-36.<br/>
<br/>
+
Zarzycki K., Szeląg Z., ''Red list of the vascular plants in Poland'', [w:] Mirek Z., Zarzycki K., Wojewoda W., Szeląg Z. (red.), ''Red lists of plants and fungi in Poland'', W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, Kraków 2006, s. 11-20.<br/>
 
+
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Turzyca_bagienna pl.wikipedia.org, turzyca bagienna] [26.08.2014]<br/>
K. Zarzycki, Z. Szeląg: ''Red list of the vascular plants in Poland''. W: Z. Mirek, . Zarzycki, W. Wojewoda Z. Szelag (red.), ''Red lists of plants and fungi in Poland''. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2006, 11-20.
+
[http://pl.wikipedia.org/wiki/Hemikryptofit pl.wikipedia.org, hemikryptofit] [26.08.2014]<br/>
  
<br/>
+
[[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria:Natura 2000]] [[Kategoria:Ochrona przyrody]] [[Kategoria: Parki krajobrazowe]] [[Kategoria:Rośliny Warmii i Mazur]] [[Kategoria:Rośliny chronione]]
== Linki zewnętrzne ==
 
http://pl.wikipedia.org/wiki/Turzyca_bagienna
 
<br/>
 
http://pl.wikipedia.org/wiki/Hemikryptofit
 
<br/>
 
[[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria:Rośliny]] [[Kategoria:Rośliny Warmii i Mazur]] [[Kategoria:Rośliny chronione]]
 

Aktualna wersja na dzień 11:59, 18 mar 2015

Turzyca bagienna

Carex limosa
L.
Turzyca bagienna. Fot. Krzysztof Ziarnek. Źródło: Commons Wikimedia
Turzyca bagienna. Fot. Krzysztof Ziarnek. Źródło: Commons Wikimedia
Systematyka
Królestwo rośliny
Podkrólestwo rośliny naczyniowe
Gromada okrytonasienne
Klasa jednoliścienne
Rząd wiechlinowce
Rodzina ciborowate
Rodzaj turzyca
Gatunek turzyca bagienna
Synonimy

Turzyca bagienna (Carex limosa L.) – gatunek rośliny należący do rodziny ciborowatych (Cyperaceae), rzędu wiechlinowców (Poales).

Morfologia

Turzyca bagienna jest rośliną wieloletnią o wysokości do 40 cm, rosnącą w luźnych darniach. Tworzy wzniesione, cienkie i ostrokanciaste łodygi, w górnej części szorstkie. Łodyga wyrasta z kłącza. Liście są wąskie, sine, rynienkowate, szerokości 1–2 mm. Kwiaty drobne, wiatropylne, zebrane w czerwono-brunatne kłosy. Pojedynczy szczytowy kłos jest męski. Ma on długość 1–2 cm, grubość ok. 1 cm, jest walcowaty i wyrasta na długiej szypułce. Znajdujące się w nim kwiaty męskie mają 3 pręciki. Jeden lub dwa jajowate kłosy żeńskie zwieszone na dość długich szypułkach wyrastają poniżej kłosa męskiego. Mają długość około 1–1,5 cm i szerokość 5 mm. Kwiaty żeńskie wyrastają w kątach czerwono-brunatnej przysadki z zielonym grzbietem. Mają słupek z 3 znamionami. Sinego koloru pęcherzyki są szersze i krótsze od przysadek.

Kwitnie od maja do lipca. Nasiona są rozsiewane przez wiatr i wodę. Występuje wyłącznie na torfowiskach mszarnych. Owocem są drobne, trójkanciaste orzeszki o długości ok. 2,5 mm.

Rozmieszczenie i ekologia

Gatunek wokółbiegunowy, występuje w Ameryce Północnej, Azji i Europie. Jej europejski zasięg koncentruje się w północnej i środkowej części kontynentu. Stanowiska wysunięte najdalej na południe obejmują Pireneje, Alpy oraz północną część Półwyspu Bałkańskiego.

W Polsce turzyca bagienna osiąga skraj zwartego zasięgu. Reprezentuje we florze polskiej grupę gatunków cyrkumborealnych. Najwięcej stanowisk odnotowano w północnej oraz wschodniej części kraju. Rozproszone stanowiska spotyka się również na Pojezierzu Wielkopolskim, Nizinie Śląskiej i Wyżynie Śląskiej. Natomiast w środkowej i południowej Polsce turzyca bagienna uznana jest za bardzo rzadki i ginący gatunek. Jest ona charakterystyczna dla torfowisk przejściowych oraz torfowisk wysokich typu bałtyckiego i atlantyckiego, gdzie porasta zbiorowiska dolinkowe oraz tworzy pło mszarne nasuwające się na dystroficzne zbiorniki wodne

Na Warmii i Mazurach turzyca bagienna występuje m.in. na terenie Brodnickiego Parku Krajobrazowego oraz na obszarze Natura 2000 Ostoja Radomno.

Gatunek charakterystyczny dla rzędu (O.) Scheuchzerietalia palustris i zespołu (Ass.) Caricetum limosae.

Wartość użytkowa

Gatunek objęty w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Znajduje się również na "Czerwonej liście roślin i grzybów Polski" (2006) w kategorii zagrożenia V, tj. gatunków zagrożonych, które w najbliższej przyszłości zostaną przesunięte do kategorii wymierających, krytycznie zagrożonych, jeśli nadal będą działać czynniki zagrożenia.

Zagrożenie dotyczy głownie obszarów, gdzie roślina ta występuje rzadko, np. w Karpatach, na Dolnym Śląsku czy w Wielkopolsce. Czynnikami zagrożenia są: eksploatacja i osuszanie torfowisk oraz zagłuszanie przez wyższe rośliny w wyniku naturalnej sukcesji ekologicznej.

Ciekawostki

Turzyca bagienna wykazuje podobieństwo do turzycy patagońskiej, z którą tworzy mieszańce (Carex magellanica). U turzycy patagońskiej dolne podsadki są równie długie jak kwiatostan, a boczne kłosy w nasadzie czasem z kwiatami męskimi.

Nazwa ludowa turzycy bagiennej to "turzyca szlamowa".

Bibliografia

Ciaciura M., Wilhelm M., Turzyca bagienna "Carex limosa" na torfowisku Kusowskie Bagno, "Chrońmy Przyrodę Ojczystą" 2005(61), s. 31-36.
Zarzycki K., Szeląg Z., Red list of the vascular plants in Poland, [w:] Mirek Z., Zarzycki K., Wojewoda W., Szeląg Z. (red.), Red lists of plants and fungi in Poland, W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, Kraków 2006, s. 11-20.
pl.wikipedia.org, turzyca bagienna [26.08.2014]
pl.wikipedia.org, hemikryptofit [26.08.2014]