Widłak goździsty: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
(→Linki zewnętrzne) |
|||
| Linia 2: | Linia 2: | ||
|Nazwa rośliny = Widłak goździsty | |Nazwa rośliny = Widłak goździsty | ||
|Nazwa łacińska = Lycopodium clavatum | |Nazwa łacińska = Lycopodium clavatum | ||
| + | |L = L. | ||
|Pusta linia = <br/> | |Pusta linia = <br/> | ||
|grafika = lycoip.jpg | |grafika = lycoip.jpg | ||
| Linia 11: | Linia 12: | ||
|Podkrólestwo = rośliny naczyniowe | |Podkrólestwo = rośliny naczyniowe | ||
|Gromada = widłaki | |Gromada = widłaki | ||
| − | |Klasa = widłaki | + | |Klasa = widłaki jednakozarodnikowe |
|Rząd = widłakowce | |Rząd = widłakowce | ||
|Rodzina = widłakowate | |Rodzina = widłakowate | ||
| Linia 21: | Linia 22: | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | '''Widłak goździsty ''' ('' Lycopodium clavatum '' L.) | + | |
| + | '''Widłak goździsty''' (''Lycopodium clavatum'' L.) – gatunek rośliny należący do rodziny widłakowatych (''Lycopodiaceae''). | ||
| + | <br/> | ||
| + | |||
=== Morfologia === | === Morfologia === | ||
| − | |||
| + | Widłak goździsty wykształca długie do 1 m, czołgające się pędy widlasto rozgałęzione, koloru zielonego z wzniesionymi do wysokości 20 cm gałązkami. Liście równowąskolancetowate, całobrzegie, zagięte do góry, skrętoległe, w górnej części łodygi gęste, rzadsze w dolnej. Liście zakończone są wyraźnie widocznymi, białymi włoskami, które na końcach pędów tworzą białe pędzelki. Kłos zarodnionośny, liście zarodnionośne (sporofile) w ilości od dwóch do trzech, jajowate, wydłużone, zebrane w żółtawo–biały kłos, osadzone na długich szypułkach. Zarodniki, koloru żółtego na sporofilach, dojrzewają od lipca do września. Korzenie rozgałęzione wychodzące z pędów i mocujące je do podłoża na całej długości. | ||
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
| + | |||
=== Rozmieszczenie i ekologia === | === Rozmieszczenie i ekologia === | ||
| − | Gatunek kosmopolityczny . Rośnie na całym świecie w klimacie umiarkowanym. W Polsce pospolity na niżu i w górach. Na Warmii i Mazurach odnotowany w | + | |
| + | Gatunek kosmopolityczny. Rośnie na całym świecie w klimacie umiarkowanym. W Polsce pospolity na niżu i w górach. Na Warmii i Mazurach odnotowany w [[Rezerwat Uroczysko Kramnik|Rezerwacie Uroczysko Kramnik]]. Porasta torfowiska, wrzosowiska, widne suche bory i lasy mieszane, ze szczególnym upodobaniem lasów iglastych. Preferuje ubogie gleby krzemowe, silnie zakwaszone i umiarkowanie suche. W górach występuje po piętro kosodrzewiny. Roślina niskopączkowa, odtwarzająca się z pączków zimowych, znajdujących się ponad ziemią (chamefit ). Pełny rozwój (gametofit, sporofit) może trwać nawet 25 lat. Często rozmnaża się wegetatywnie. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | Gatunek charakterystyczny dla zbiorowisk wrzosowisk i ubogich muraw bliźniczkowych klasy (Cl.) Nardo-Callunetea. Często tworzy duże łany będące wielkim klonem pochodzącym od jednego macierzystego osobnika. Odgrywa ważną rolę w poszyciu lasu, gromadząc wodę, oraz tworzy specyficzne zbiorowiska roślinne – torfowiska. | + | Gatunek charakterystyczny dla zbiorowisk wrzosowisk i ubogich muraw bliźniczkowych klasy (Cl.) ''Nardo-Callunetea''. Często tworzy duże łany będące wielkim klonem pochodzącym od jednego macierzystego osobnika. Odgrywa ważną rolę w poszyciu lasu, gromadząc wodę, oraz tworzy specyficzne zbiorowiska roślinne – torfowiska. |
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
=== Wartość użytkowa === | === Wartość użytkowa === | ||
| + | |||
W Polsce jest objęty całkowitą ochroną gatunkową. | W Polsce jest objęty całkowitą ochroną gatunkową. | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | Bywa na dużą skalę niszczony wskutek zrywania pędów do celów ozdobnych oraz leczniczych. Dozwolone jest zbieranie kłosów zarodnionośnych. Robi się to w okresie dojrzewania, kiedy kłoski są żółte. Zbioru dokonujemy w porze wilgotnej, rano lub po deszczu, ponieważ zarodniki wówczas mniej się rozsypują. Aczkolwiek ich pozyskiwanie wymaga specjalnego zezwolenia konserwatora przyrody. Z surowca otrzymuje się drobny, przelewający się, żółtawy proszek, który jest łatwopalny. Główne składniki zarodników to olej tłusty (50%) | + | Bywa na dużą skalę niszczony wskutek zrywania pędów do celów ozdobnych oraz leczniczych. Dozwolone jest zbieranie kłosów zarodnionośnych. Robi się to w okresie dojrzewania, kiedy kłoski są żółte. Zbioru dokonujemy w porze wilgotnej, rano lub po deszczu, ponieważ zarodniki wówczas mniej się rozsypują. Aczkolwiek ich pozyskiwanie wymaga specjalnego zezwolenia konserwatora przyrody. Z surowca otrzymuje się drobny, przelewający się, żółtawy proszek, który jest łatwopalny. Główne składniki zarodników to olej tłusty (50%) z kwasami tłuszczowymi nasyconymi i nienasyconymi, sporopolenina, substancje terpenowo-woskowe oraz związki mineralne (głównie glinowe) i śladowe ilości alkaloidów. Ma działanie moczopędne i dezynfekujące drogi moczowe. Używany zewnętrznie jako zasypka na rany, wypryski oraz przy łuszczycy. Widłak goździsty zawiera pierwiastek rad, co wykorzystuje się w leczeniu zapalenia wątroby, marskości wątroby (stwardnienia wątroby) oraz w leczeniu raka wątroby. Widłaka goździstego można kupić w aptekach lub sklepach zielarskich. |
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
| + | |||
=== Ciekawostki === | === Ciekawostki === | ||
| − | |||
| − | Według wierzeń ludowych pędy widłaka zawieszone pod powałą w dzień Bożego Ciała przeciwstawiały się siłom nieczystym oraz chroniły przed marami nocnymi. | + | Według wierzeń ludowych, pędy widłaka zawieszone pod powałą w dzień Bożego Ciała przeciwstawiały się siłom nieczystym oraz chroniły przed marami nocnymi. |
<br/> | <br/> | ||
Pyłek zarodników używany jest w odlewnictwie do wysypywania form precyzyjnych odlewów. | Pyłek zarodników używany jest w odlewnictwie do wysypywania form precyzyjnych odlewów. | ||
| Linia 47: | Linia 57: | ||
Indianie Potawatomi używali owocujących zarodników widłaka goździstego w zaburzeniach menstruacyjnych, jako leku tamującego krew i jako leczniczego środka ściągającego. | Indianie Potawatomi używali owocujących zarodników widłaka goździstego w zaburzeniach menstruacyjnych, jako leku tamującego krew i jako leczniczego środka ściągającego. | ||
<br/> | <br/> | ||
| + | |||
== Bibliografia == | == Bibliografia == | ||
| − | Polakowski B. Rośliny chronione. Atlas. PWN Warszawa | + | Polakowski B.: Rośliny chronione. Atlas. PWN, Warszawa 1995. |
| − | Z. | + | <br/> |
| + | Podbielkowski Z., Podbielkowska M.: Przystosowania roślin do środowiska. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1992. | ||
| + | <br/> | ||
| + | |||
| − | |||
== Linki zewnętrzne == | == Linki zewnętrzne == | ||
| Linia 61: | Linia 74: | ||
<br/> | <br/> | ||
| − | [[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria:Rośliny | + | [[Kategoria: Przyroda]] [[Kategoria: Rośliny] [[Kategoria: Rośliny Warmii i Mazur]] [[Kategoria:Rośliny chronione]] |
Wersja z 00:11, 3 lip 2014
| Widłak goździsty | |
| | |
| Lycopodium clavatum | |
| L. | |
 Widłak goździsty (Lycopodium clavatum) | |
| Systematyka | |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | rośliny naczyniowe |
| Gromada | widłaki |
| Klasa | widłaki jednakozarodnikowe |
| Rząd | widłakowce |
| Rodzina | widłakowate |
| Rodzaj | widłak |
| Gatunek | Widłak goździsty |
| Synonimy | |
| babimór – | |
Widłak goździsty (Lycopodium clavatum L.) – gatunek rośliny należący do rodziny widłakowatych (Lycopodiaceae).
Spis treści
Morfologia
Widłak goździsty wykształca długie do 1 m, czołgające się pędy widlasto rozgałęzione, koloru zielonego z wzniesionymi do wysokości 20 cm gałązkami. Liście równowąskolancetowate, całobrzegie, zagięte do góry, skrętoległe, w górnej części łodygi gęste, rzadsze w dolnej. Liście zakończone są wyraźnie widocznymi, białymi włoskami, które na końcach pędów tworzą białe pędzelki. Kłos zarodnionośny, liście zarodnionośne (sporofile) w ilości od dwóch do trzech, jajowate, wydłużone, zebrane w żółtawo–biały kłos, osadzone na długich szypułkach. Zarodniki, koloru żółtego na sporofilach, dojrzewają od lipca do września. Korzenie rozgałęzione wychodzące z pędów i mocujące je do podłoża na całej długości.
Rozmieszczenie i ekologia
Gatunek kosmopolityczny. Rośnie na całym świecie w klimacie umiarkowanym. W Polsce pospolity na niżu i w górach. Na Warmii i Mazurach odnotowany w Rezerwacie Uroczysko Kramnik. Porasta torfowiska, wrzosowiska, widne suche bory i lasy mieszane, ze szczególnym upodobaniem lasów iglastych. Preferuje ubogie gleby krzemowe, silnie zakwaszone i umiarkowanie suche. W górach występuje po piętro kosodrzewiny. Roślina niskopączkowa, odtwarzająca się z pączków zimowych, znajdujących się ponad ziemią (chamefit ). Pełny rozwój (gametofit, sporofit) może trwać nawet 25 lat. Często rozmnaża się wegetatywnie.
Gatunek charakterystyczny dla zbiorowisk wrzosowisk i ubogich muraw bliźniczkowych klasy (Cl.) Nardo-Callunetea. Często tworzy duże łany będące wielkim klonem pochodzącym od jednego macierzystego osobnika. Odgrywa ważną rolę w poszyciu lasu, gromadząc wodę, oraz tworzy specyficzne zbiorowiska roślinne – torfowiska.
Wartość użytkowa
W Polsce jest objęty całkowitą ochroną gatunkową.
Bywa na dużą skalę niszczony wskutek zrywania pędów do celów ozdobnych oraz leczniczych. Dozwolone jest zbieranie kłosów zarodnionośnych. Robi się to w okresie dojrzewania, kiedy kłoski są żółte. Zbioru dokonujemy w porze wilgotnej, rano lub po deszczu, ponieważ zarodniki wówczas mniej się rozsypują. Aczkolwiek ich pozyskiwanie wymaga specjalnego zezwolenia konserwatora przyrody. Z surowca otrzymuje się drobny, przelewający się, żółtawy proszek, który jest łatwopalny. Główne składniki zarodników to olej tłusty (50%) z kwasami tłuszczowymi nasyconymi i nienasyconymi, sporopolenina, substancje terpenowo-woskowe oraz związki mineralne (głównie glinowe) i śladowe ilości alkaloidów. Ma działanie moczopędne i dezynfekujące drogi moczowe. Używany zewnętrznie jako zasypka na rany, wypryski oraz przy łuszczycy. Widłak goździsty zawiera pierwiastek rad, co wykorzystuje się w leczeniu zapalenia wątroby, marskości wątroby (stwardnienia wątroby) oraz w leczeniu raka wątroby. Widłaka goździstego można kupić w aptekach lub sklepach zielarskich.
Ciekawostki
Według wierzeń ludowych, pędy widłaka zawieszone pod powałą w dzień Bożego Ciała przeciwstawiały się siłom nieczystym oraz chroniły przed marami nocnymi.
Pyłek zarodników używany jest w odlewnictwie do wysypywania form precyzyjnych odlewów.
Indianie Potawatomi używali owocujących zarodników widłaka goździstego w zaburzeniach menstruacyjnych, jako leku tamującego krew i jako leczniczego środka ściągającego.
Bibliografia
Polakowski B.: Rośliny chronione. Atlas. PWN, Warszawa 1995.
Podbielkowski Z., Podbielkowska M.: Przystosowania roślin do środowiska. Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, Warszawa 1992.
Linki zewnętrzne
http://pl.wikipedia.org/wiki/Widłak_goździsty
http://www.vismaya-maitreya.pl/naturalne_leczenie_leczenie_raka_watroby_i_marskosci_watroby_za_pomoca_widlaka.html
http://farmakognozja.blogspot.com/2010/07/widak-gozdzisty-lycopodium-clavatum.html
[[Kategoria: Rośliny]
