Zębiełek białawy: Różnice pomiędzy wersjami

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
[wersja zweryfikowana][wersja zweryfikowana]
 
(Nie pokazano 1 wersji utworzonej przez jednego użytkownika)
Linia 6: Linia 6:
 
  |okres istnienia        =  
 
  |okres istnienia        =  
 
  |grafika                = Zębiełek białawy.jpg
 
  |grafika                = Zębiełek białawy.jpg
  |opis grafiki          = Zębiełek białawy (źródło: wikipedia.pl)
+
  |opis grafiki          = Zębiełek białawy. Fot. Dodoni. Źródło: [http://commons.wikimedia.org/wiki/File:Crocidura_leucodon.JPG Commons Wikimedia]
 
  |typ                    = strunowce
 
  |typ                    = strunowce
 
  |podtyp                = kręgowce
 
  |podtyp                = kręgowce
Linia 34: Linia 34:
 
Panfil Jan, ''Ssaki Pojezierza Mazurskiego'', Olsztyn 1984, s. 30.<br/>
 
Panfil Jan, ''Ssaki Pojezierza Mazurskiego'', Olsztyn 1984, s. 30.<br/>
  
[[Kategoria:Zwierzęta]]
 
 
[[Kategoria:Przyroda]] [[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]]
 
[[Kategoria:Przyroda]] [[Kategoria:Zwierzęta Warmii i Mazur]]

Aktualna wersja na dzień 17:10, 14 mar 2015

Zębiełek białawy

Crocidura leucodon`
Hermann, 1780
Crocidura leucodon Hermann, 1780
Zębiełek białawy. Fot. Dodoni. Źródło: Commons Wikimedia
Zębiełek białawy. Fot. Dodoni. Źródło: Commons Wikimedia
Systematyka
Domena eukarionty
Królestwo zwierzęta
Typ strunowce
Podtyp kręgowce
Gromada ssaki
Rząd Soricomorfa
Rodzina ryjówkowate
Rodzaj zębiełek
Gatunek zębiełek białawy

Zębiełek białawy – nieduży ssak z rodziny ryjówkowatych.

Charakterystyka

Długość ciała bez ogona wynosi do 8 cm. Grzbiet jest barwy rdzawej, brązowej lub ciemnobrązowej z jasnymi bokami i niemal białą stroną brzuszną.

Zębiełek białawy żyje na polach uprawnych i na łąkach. Zdarza się, że bytuje w pobliżu ludzkich siedlisk. Często zasiedla nory kretów, rzadziej kopie własne. Buduje gniazdo ze splecionej trawy. Na zimę przenosi się do zabudowań gospodarczych – najczęściej stajni lub obór.

Jest aktywny całą dobę. Żywi się głównie owadami, ślimakami oraz drobnymi gryzoniami. Nie stroni od padliny i owoców.

W ciągu roku samica wydaje od 2 do 4 miotów (3–6 młodych w każdym).

Gatunek objęty jest ścisłą ochroną.

Bibliografia

Panfil Jan, Ssaki Pojezierza Mazurskiego, Olsztyn 1984, s. 30.