Świdry
Świdry | |
| |
Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
Państwo | Polska |
Województwo | warmińsko-mazurskie |
Powiat | piski |
Gmina | Biała Piska |
Liczba ludności (2010) | 30 |
Strefa numeracyjna | (+48) 87 |
Kod pocztowy | 12-230 |
Tablice rejestracyjne | NPI |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} |
Świdry (niem. Schwiddern) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie piskim, w gminie Biała Piska. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa suwalskiego. W 2010 r. liczyła 30 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Magda Modzelewska[1].
Położenie
Wieś położona jest na terenie Pojezierza Ełckiego, 10 km na południowy wschód od Białej Piskiej, w pobliżu granicy z powiatem grajewskim w województwie podlaskim, przebiega przez nią droga krajowa nr 58. Na południe od wsi położona jest Lisia Góra o wysokości 178 m n.p.m.
Dzieje miejscowości
Osada istniała już przed wojną trzynastoletnią (1454–1466). Przywilej otrzymała w 1471 roku, gdy dobra liczące łącznie 40 łanów nadano na prawie magdeburskim spokrewnionym ze sobą: Stanikowi, Mikołajowi, Andrzejowi, Stefanowi, Jakubowi, Janowi, Wojtkowi, Pawłowi, Miśce, Marcinowi i innemu Janowi. Warto dodać, że ze Świdrów pochodził Maciej Gut – zasadźca wsi Harsz w powiecie węgorzewskim. W wyniku epidemii dżumy, która dotarła tu w maju 1710 roku, zmarła większość mieszkańców (106 osób). Podczas powstania listopadowego zapuszczający się do Prus Wschodnich kozacy schwytali w Świdrach polskiego księdza i uprowadzili go ze sobą.
W pierwszej połowie XX wieku działała we wsi gospoda należąca do niejakiego Lueneberga.
Szkoła we wsi powstała w 1756 roku. W 1935 roku dwóch nauczycieli uczyło 92 dzieci. Budynek został zniszczony podczas |II wojny światowej.
Aktualnie wieś jest siedzibą sołectwa.
Liczba mieszkańców w poszczególnych latach:
- 1857 r. – 200 osób
- 1864 r. – 200 osób
- 1867 r. – 228 osób
- 1871 r. – 244 osoby
- 1895 r. – 257 osób
- 1925 r. – 264 osoby
- 1933 r. – 245 osób
- 1939 r. – 236 osób
- 1988 r. – 51 osób
Religia
Wieś znajduje się na terenie parafii rzymskokatolickiej w Skarżynie.
Zabytki
- trzy zagrody murowane (nr 1, 2, 3) wraz z budynkami inwentarskimi z początku XX wieku oraz cztery inne (nr 4, 6, 7, 9), również murowane, z tego samego okresu
- dawny cmentarz ewangelicki z XIX wieku
- schrony Policji Granicznej z lat 1939–1941: sześć schronów bojowych i siedem schronów biernych, żelbetonowe
Bibliografia
Achremczyk Stanisław, Historia Warmii i Mazur, t. I, Olsztyn 2011.
Białuński Grzegorz, Kolonizacja „Wielkiej Puszczy” (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie), Olsztyn 2002.
Białuński Grzegorz, Przyczynek do przebiegu zarazy dżumy w starostwie piskim w latach 1709-1711, Znad Pisy, nr 13/14, 2004/2005, ss. 51–57.
von Hippel Rudolf, Przegląd statystycznych i innych uwarunkowań powiatu Johannisburg na podstawie przeprowadzonego spisu powszechnego w dniu 3 grudnia 1867 r. wg zestawienia starosty von Hippela w roku 1868, Znad Pisy, nr 19–20, 2010–2011, ss. 83–157.
Pawlicki Ryszard W., Ziemia piska jako region turystyczny do 1945, Znad Pisy, nr 1, 1995, ss. 9–25.
Pisz. Z dziejów miasta i powiatu, red. Wanda Korycka, Olsztyn 1970.
Sawicki Ryszard, Dzieje wsi i parafii Skarżyn. Monografia historyczno-pastoralna, Znad Pisy, nr 15, 2006, ss. 52–77.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Worobiec Antoni, Worobiec Krzysztof A., Z dziejów szkolnictwa na Ziemi Piskiej, Znad Pisy, nr 13/14, 2004/2005, s. 73-90.
Deutsche Verwaltungsgeschichte [08.08.2013]
Bank Danych Lokalnych GUS [08.08.2013]
Strona Urzędu Gminy Biała Piska [08.08.2013]
Przypisy