Alfons Żurawski

Alfons Żurawski
Rodzinna wieś Kajny. Fot. Krzysztof Kozłowski.
Data i miejsce urodzenia	17 grudnia 1914 r. Kajny
Data śmierci	6 października 1942 r.
Przyczyna śmierci	śmierć męczeńska

Alfons Żurawski (ur. 17 grudnia 1914 r. w Kajnach koło Jonkowa, zm. 6 października 1942 r.) – włączony w poczet warmińskich męczenników, którzy zginęli śmiercią męczeńską podczas II wojny światowej.

Życiorys

Jego ojciec, działacz ruchu polskiego na Warmii, po śmierci swej pierwszej żony Joanny z domu Kulik, z którą miał czwórkę dzieci, ożenił się z Anną Ziemską.

W czerwcu 1937 r. wstąpił do Związku Polaków w Niemczech. Brał czynny udział w polskim ruchu kulturalnym i młodzieżowym.

Od 1 października 1935 r. do 1 października 1937 r. Alfons Żurawski odbywał obowiązkową służbę wojskową w Olsztynie w wojskach pancernych. 15 sierpnia 1939 r. został ponownie powołany do wojska. Po zajęciu Polski przez armię niemiecką, jako rezerwista, musiał odbyć w 1940 r. szkolenie wojskowe w Królewcu, które zakończył w stopniu podporucznika. Była to normalna droga rezerwisty w wojsku.

Już wtedy śledziło go gestapo, gdyż był członkiem różnych organizacji polskich. Wiosną 1940 r. Alfons Żurawski przyjechał na urlop do rodzinnej miejscowości Kajny. Tu spotykał się z przebywającymi na przymusowych robotach polskimi jeńcami wojennymi. Po powrocie do Królewca został aresztowany i uwięziony pod zarzutem zdrady państwa niemieckiego. Na wiosnę 1942 r. przewieziono go do Berlina.

Szkoła i wykształcenie

Alfons uczęszczał do szkoły w Bydgoszczy, by później kontynuować naukę w gimnazjum w Reszlu, gdzie w 1935 r. uzyskał maturę.

Rozpoczął studia filologiczne na Uniwersytecie we Wrocławiu, jednak po kilku miesiącach zmienił kierunek zainteresowań i podjął studia chemiczne. Od stycznia 1936 r. do 1939 r. kontynuował naukę w Królewcu. Zarówno we Wrocławiu, jak i w Królewcu mieszkał w Polskiej Bursie Akademickiej i działał w Związku Akademików Polaków w Niemczech.

Śmierć męczeńska

Wyrokiem sądu wojennego z 29 sierpnia 1942 r. skazano go na karę śmierci przez ścięcie. Wykazał szczególną odwagę i hart ducha. Przewieziono go do więzienia w Brandenburgu, gdzie 6 października 1942 r. wykonano wyrok.

Alfons Żurawski, będąc Polakiem żyjącym w państwie niemieckim, musiał służyć w Wehrmachcie. Mimo zakazów i surowych konsekwencji nie odmówił pomocy głodnym jeńcom wojennym. Wspierał ich również duchowo. Pamiętał o czynie miłosierdzia, by głodnych nakarmić, a strapionych pocieszyć.

W dniu egzekucji Alfons Żurawski napisał do swoich rodziców i rodzeństwa list pożegnalny. Jego treść ukazuje nie tylko przywiązanie do swojej rodziny, ale również głęboką wiarę i znaczenie sakramentów świętych. List daje również świadectwo chrześcijańskiego umierania. Przy końcu swego krótkiego życia Alfons był przekonany, że prowadzi go Boża Opatrzność, a śmierć traktować należy jako wolę Bożą.

Bibliografia

B. Schwark, Ihr Name lebt. Ermländische Priester in Leben, Leid und Tod, Osnabrück 1958.
Zeugen für Christus. Das deutsche Martyrologium des 20. Jahrhunderts, t. 1–2, (red.) H. Moll, Paderborn 1999.
A. Kopiczko, Duchowieństwo katolickie diecezji warmińskiej w latach 1821–1945, cz. 1, Studium prozopograficzne, Olsztyn 2004.
Męczennicy Kościoła warmińskiego XX wieku, (red.) J. Guzowski, Olsztyn 2004.
Nie płaczcie nade mną, "Gość Niedzielny. Posłaniec Warmiński", nr 46/2012, 18 listopada 2012.