Boćwinka (gmina Kruklanki)
To jest | Boćwinka | |
| | |
 Szkoła w Boćwince.
Źródło: www.szkolabocwinka.kruklanki.pl | |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | giżycki |
| Gmina | Kruklanki |
| Liczba ludności (2010) | 203 |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Boćwinka | |
| Położenie na mapie Polski  Boćwinka | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Boćwinka (niem. Neu Freudenthal) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie giżyckim, w gminie Kruklanki. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa suwalskiego.
Miejscowość w 2010 r. liczyła 203 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Aleksandra Giza[1] [05.03.2014]
Spis treści
Położenie
Wieś położona jest w północno-wschodniej części województwa warmińsko-mazurskiego, na obszarze Krainy Wielkich Jezior Mazurskich, 19 km na wschód od Giżycka i 7 km na południowy wschód od Kruklanek.
Dzieje miejscowości
Wieś powstała w ramach kolonizacji wschodnich terenów Prus Książęcych. W 1554 r. starosta Jan Pusch sprzedał trzy łany na sołectwo Łukaszowi Lipińskiemu z powiatu piskiego. W zamian zobowiązał się on do założenia wsi czynszowej na 30 łanach oraz do konnego udziału w polowaniach. Osadnicy otrzymali dziewięcioletnią wolniznę. Wieś w tym okresie występowała pod nazwami Neufreudenthall, Neufredeland, Neufreudenthal.
Z czasem wieś nieco się powiększyła i w XVII w. obejmowała obszar 34 łanów. Boćwinka należała do parafii ewangelickiej w Kruklankach. Wieś poważnie ucierpiała podczas wielkiej epidemii dżumy na początku XVIII w.; zmarła wówczas połowa mieszkańców (103 osoby).
Szkołę we wsi założono w 1817 r. W połowie tego samego stulecia uczęszczało do niej 72 uczniów. Po II wojnie światowej uruchomiono ją ponownie już wiosną 1946 r. jako placówkę ośmioklasową; organizatorką szkoły była Wiktoria Dąbrowska.
W latach 1954–1972 wieś była siedzibą gromady, w skład której wchodziły sołectwa: Jurkowo, Możdżany, Sołtmany i Żywy. W latach 60. otwarto tu urząd pocztowy i sklep spożywczy.
Liczba mieszkańców w następujących latach wynosiła:
- 1857 – 297 osób
- 1925 – 315 osób
- 1933 – 326 osób
- 1939 – 283 osoby
Edukacja
Zabytki
- dawny cmentarz ewangelicki
Multimedia
Przypisy
Zobacz też
Bibliografia
Białuński Grzegorz, Kolonizacja "Wielkiej Puszczy" (do 1568 roku) – starostwa piskie, ełckie, straduńskie, zelkowskie i węgoborskie (węgorzewskie), Olsztyn 2002.
Orłowicz Mieczysław, Ilustrowany przewodnik po Mazurach Pruskich i Warmii, na nowo podali do druku Grzegorz Jasiński, Andrzej Rzempołuch, Robert Traba, Olsztyn 1991.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Wakar Andrzej, Wilamowski Bohdan, Węgorzewo. Z dziejów miasta i powiatu, Olsztyn 1968.
Bank Danych Lokalnych GUS [05.03.2014]
verwaltungsgeschichte.pl [05.03.2014]
