Dzień św. Walentego

Dzień św. Walentego
Dzień	14 lutego

Dzień św. Walentego – obchodzone 14 lutego święto ku czci patrona pomagającego w różnych dolegliwościach i chorobach układu nerwowego; jego wstawiennictwa poszukiwali epileptycy.

Zwyczaje na Warmii i Mazurach

Na Warmię kult św. Walentego przybył z ziemi chełmińskiej, gdzie był on czczony bardzo żarliwie. W Chełmnie odnotowano wiele uzdrowień mających mieć związek z jego wstawiennictwem. Imię to stało się wkrótce bardzo popularne, zarówno wśród duchownych, jak i osób świeckich. Najpopularniejsze zachowane przysłowie związane z dniem św. Walentego brzmiało następująco: Kiedy w święty Walenty deszcze, będzie ostry mróz jeszcze.

Kościoły i kaplice pod jego wezwaniem powstały między innymi w Biskupcu, Braniewie, Dąbrówce Malborskiej, Ełdytach Wielkich, Jesionowie, Klewkach, Lutrach czy Paluzach.

W kościele św. Walentego w Braniewie co roku 14 lutego odbywało się uroczyste nabożeństwo z udziałem orkiestry. Na ten dzień duchowny przygotowywał również specjalne kazanie. W 1765 roku w Klewkach ksiądz Mateusz Ksawery Orłowski powołał jedyne na Warmii bractwo św. Walentego. W 1790 roku zostało oficjalnie potwierdzone przez ówczesnego papieża Piusa VI. Bractwo istniało do 1816 roku.

Nie zachowały się informacje o jakichkolwiek ludowych zwyczajach i obrzędach związanych ze świętym Walentym, za to samo imię cieszyło się na XIX-wiecznej Warmii wielkim powodzeniem i bardzo chętnie nadawano je synom.

Bibliografia

Barczewski Walenty, Kiermasy na Warmii i inne pisma wybrane, Olsztyn 1984.
Chłosta Jan,Doroczne zwyczaje i obrzędy na Warmii, Olsztyn 2009.