Franciszek Grenenberg

Franciszek Grenenberg
Data i miejsce urodzenia	4 października 1750 r. prawdopodobnie Braniewo
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 1818 r. Marynowy

Franciszek Grenenberg lub Grüneberg (ur. 4 października 1750 r. najprawdopodobniej w Braniewie, zm. 10 kwietnia 1818 r. w miejscowości Marynowy) – duchowny rzymskokatolicki, kanonik dobromiejski, sędzia biskupi.

Życiorys

Brak informacji o wczesnych latach życia Grenenberga. Wiadomo, że urodził się w rodzinie Józefa i Katarzyny.

Okres swojej aktywności zawodowej związał z dwoma regionami: Pomorzem i Warmią. Pod koniec życia, po zniesieniu kapituły kolegiackiej w Dobrym Mieście w 1811 r., utrzymywał się z pensji przyznanej mu z kasy państwowej.

Szkoła i wykształcenie

Uczęszczał do gimnazjum jezuickiego w Braniewie. Tam też 31 października 1768 r. wstąpił do Papieskiego Seminarium (Alumnatu). 20 maja 1769 r. w kaplicy Zbawiciela w katedrze we Fromborku przyjął tonsurę i cztery święcenia niższe, zaś święcenia kapłańskie otrzymał 26 lipca 1774 r. w Gdańsku. Znał język łaciński i niemiecki.

Praca

Swoją pierwszą pracę duszpasterską podjął już w następnym roku po przyjęciu święceń, wiążąc się na kolejne lata z regionem Pomorza. Początkowo działał jako wikariusz w Gemlicach koło Gdańska. Kolejne trzy lata spędził w Lubieszewie (1776-1778). W tym okresie został oficjalnie przypisany do diecezji chełmińskiej. W latach 1779-1782 był proboszczem w Nowej Wsi koło Wąbrzeźna, potem w Żuławce Sztumskiej (1783-1788), w Malborku (1788-1790) i w Dzierzgoniu (1790-1795). Na początku 1795 r. został honorowym kanonikiem chełmińskim. W 1798 r. przyjął probostwo w parafiach Marynowy i Tuja, z którymi związany był do końca życia.

20 lutego 1802 r. został kanonikiem dobromiejskim (nominację otrzymał miesiąc wcześniej, 21 stycznia 1802 r.). Zajął miejsce po kanoniku Franciszku Schmidtcie. Jedynie na czas pełnienia funkcji audytora w Oliwie, na początku lat 90. XVIII w., uzyskał zwolnienie z rezydencji.

W 1785 r. pełnił funkcję sekretarza konsystorza w Chełmży. 19 lutego 1788 r. przyjął z rąk biskupa Jana Karola von Hohenzollerna nominację na wikariusza sądowego biskupa w Malborku. W 1792 r. został powołany do pełnienia roli generalnego sędziego procesowego w sądzie biskupim w Oliwie, a w 1799 r. sędziego prosynodalnego. Pięć lat później, w 1804 r. został radcą sądu biskupiego w Malborku. Funkcję tę pełnił aż do śmierci.

Bibliografia

Birch-Hirschfeld Triller Anneliese, Kanonicy dobromiejscy do 1520 r. I 1772-1811, W: Słownik biograficzny kapituły kolegiackiej w Dobrym Mieście, Olsztyn 1999, "Hosianum", s. 17.
Mańkowski Alfons, Prałaci i kanonicy katedralni chełmińscy od założenia kapituły do naszych czasów, "Roczniki Towarzystwa Naukowego Toruńskiego", R. XXXIII, 1926, s. 56. Materiał źródłowy na stronie pomorskiej Biblioteki Cyfrowej: europeana.eu
Kopiczko Andrzej, Kanonicy dobromiejscy 1521-1771, w: Słownik biograficzny kapituły kolegiackiej w Dobrym Mieście, Olsztyn 1999, "Hosianum", s. 56.