Piotrowiec

Z Encyklopedia Warmii i Mazur
Skocz do: nawigacja, szukaj
Piotrowiec

Rodzaj miejscowości wieś sołecka
Państwo  Polska
Województwo warmińsko-mazurskie
Powiat braniewski
Gmina Pieniężno
Liczba ludności (2010) 189
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa lokalizacyjna województwa warmińsko-mazurskiego
Piotrowiec
Piotrowiec
Położenie na mapie Polski
Mapa lokalizacyjna Polski
Piotrowiec
Piotrowiec
Ziemia

{{#invoke:Koordynaty|szablon}}


Piotrowiec (niem. Peterswalde) – wieś sołecka położona w województwie warmińsko–mazurskim, w powiecie braniewskim, w gminie Pieniężno. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego. Miejscowość w 2010 roku liczyła 189 mieszkańców. Obecnie funkcję sołtysa sprawuje Ewelina Staciwa[1].

Położenie

Wieś położona jest w północnej części województwa warmińsko–mazurskiego, w południowo–zachodniej części Wzniesień Górowskich, nad strumieniem Banówka, 8 km na północ od Pieniężna i 20 km na południowy wschód od Braniewa; przebiega przez nią droga wojewódzka nr 507 na odcinku Pieniężno - Braniewo.

Dzieje miejscowości

Wieś po raz pierwszy wymieniono w źródłach historycznych z roku 1326, zaś przywilej lokacyjny otrzymała 11 listopada 1330 roku. Sołtysem był niejaki Piotr, od którego wywodzi się nazwa wsi; miał on prawo założenia karczmy i młyna. Wieś liczyła 54,5 łana, a osadników na siedem lat zwolniono z płacenia czynszu. Wieś znacznie ucierpiała podczas ostatniej wojny polsko–krzyżackiej – spośród 45 łanów aż 32 leżały odłogiem; ponowne zagospodarowanie trwało aż do lat 80. XVI wieku. W 1649 roku kapituła odnowiła przywilej dla Piotrowca; sołtysem został wówczas niejaki Michał Belgart. W tym okresie gospodarowało tu 12 chłopów, sołtys, karczmarz i młynarz. W 1783 roku była to wieś królewska. Kościół w Piotrowcu wybudowano w XIV wieku. Po pożarze z roku 1581 odbudowano świątynię w 1589 roku; obecna pochodzi z drugiej połowy XVII wieku.

Przed wybuchem II wojny światowej większość mieszkańców utrzymywała się z rolnictwa i leśnictwa, 28 osób pracowało w przemyśle i rzemiośle, a 14 w handlu i komunikacji.


Liczba mieszkańców i gospodarstw w poszczególnych latach:

  • 1783 r. – 36 gospodarstw rolnych
  • 1820 r. – 237 osób, 31 gospodarstw rolnych
  • 1857 r. – 333 osoby
  • 1905 r. – 369 osób
  • 1933 r. – 372 osoby
  • 1939 r. – 399 osób, 90 gospodarstw domowych

Szkolnictwo

Zabytki

  • częściowo zachowany średniowieczny układ ruralistyczny
  • kościół barokowy z XVI wieku, remontowany na przełomie XIX i XX wieku
  • cmentarz przykościelny
  • pomnik poległych w I wojnie światowej

Bibliografia

Braniewo. Z dziejów miasta i powiatu, red. Andrzej Wakar i in., Olsztyn 1973.
Statistisch-Topographisches Adreß-Handbuch von Ostpreussen, Commission bei Wilhelm Koch, Königsberg 1857.
Warmia i Mazury. Przewodnik ilustrowany, red. Marcin Kuleszo, Barbara Wojczulanis, Olsztyn 2001.
Wojewódzka Ewidencja Zabytków [12.11.2013]
Strona Urzędu Gminy Pieniężno [12.11.2013]
Bank Danych Lokalnych GUS [12.11.2013]
Verwaltungsgeschichte [12.11.2013]

Przypisy