Maradki: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
| Linia 31: | Linia 31: | ||
|www = | |www = | ||
}} | }} | ||
| − | <big>'''Maradki'''</big> (niem. Maradtken , Maradken, Marattken, Merettesfeld)– [[wieś sołecka | + | <big>'''Maradki'''</big> (niem. Maradtken, Maradken, Marattken, Merettesfeld)– [[wieś sołecka]] w Polsce w [[województwo warmińsko - mazurskie| województwie warmińsko-mazurskim]], w [[powiat mragowski| powiecie mrągowskim]], w [[gmina Sorkwity |gminie Sorkwity]]. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do [[województwo olsztyńskie |województwa olsztyńskiego]]. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest [[Marianna Kordal]]. |
<br/> | <br/> | ||
Wersja z 23:22, 11 lis 2013
| Maradki | |
| | |
| Rodzaj miejscowości | wieś sołecka |
| Państwo |  Polska
|
| Województwo | warmińsko-mazurskie |
| Powiat | mrągowski |
| Gmina | Sorkwity |
| Sołectwo | Maradki |
| Liczba ludności (Pole-obowiązkowe) | Pole-obowiązkowe |
| Strefa numeracyjna | (+48) 89 |
| Tablice rejestracyjne | NMR |
| Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego   Maradki | |
| Położenie na mapie Polski  Maradki | |
{{#invoke:Koordynaty|szablon}} | |
Maradki (niem. Maradtken, Maradken, Marattken, Merettesfeld)– wieś sołecka w Polsce w województwie warmińsko-mazurskim, w powiecie mrągowskim, w gminie Sorkwity. W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa olsztyńskiego. W kadencji 2011-2015 sołtysem wsi jest Marianna Kordal.
Spis treści
[ukryj]Charakterystyka fizjograficzna
Miejscowość znajduje się nad Jeziorem Lampackim oraz Jeziorem Piłakno. Miejscowość położona jest na terenie fizjograficznym charakterystycznym dla powiatu mrągowskiego, który znajduje się w obrębie dwóch regionów: część zachodnia do linii Lipowo - Kosewo - Baranowo - Cudnochy to obszar wyniesień Pojezierza Mrągowskiego; część wschodnia to Kraina Wielkich Jezior Mazurskich, stanowiąca rozległe obniżenie w pasie pojezierzy Polski Północno-Wschodniej. Ukształtowanie terenu jest typowe dla obszarów polodowcowych. Występuje tutaj także skupienie dużych, naturalnych zbiorników wodnych (14% powierzchni) oraz rozległe, zwarte kompleksy leśne (31% powierzchni). Miejscowość położona jest na terenie gminy Sorkwity, gdzie występujące osady wiążą się ze zlodowaceniem północnopolskim dwóch faz: leszczyńskiej i pomorskiej. W obszarze gminy znajdują się zasoby kruszywa naturalnego oraz kopaliny rolnicze (kreda jeziorna). Występują tutaj dwa ciągi morenowe, które poprzecinane są szeregiem jezior rynnowych (towarzyszą im piaszczysto-żwirowe wały ozów i tworów szczelinowych typu kemów). Do rynien zaliczymy:Jezioro Stromek, Jezioro Warpuńskie,Jezioro Zyndackie, Jezioro Gielądzkie, Jezioro Lampasz. Wzdłuż Jeziora Gielądzkiego i Lampackiego występują bardzo wysokie strome krawędzie - spadki dochodzą do 40 i więcej stopni nachylenia. Natomiast najwyższy punkt na terenie gminy, na zachód od Jeziora Gielądzkiego, koło Surmówki ma wysokość 208 m n.p.m.
Dzieje miejscowości
Wieś powstała na dobrach wildenowskich. Rycerz Filip Wildenaw w 1391 r. nadał Lubanowi 40 włók na prawie chełmińskim, między jeziorem Piłakno i Lampackim. Luban musiał świadczyć dwie służby wojskowe oraz dziesięcinę w naturze na rzecz kościoła w Rybnie. W 1445 r. Wolfgang Schwausfelder i Piotr z Kozłowa nadają Niemierzy Romie 20 włók na prawie chełmińskim około Jeziora Perzuk. Wieś w XVI w. wchodziła w skład dóbr kozłowskich. W 1740 r. we wsi założono szkołę, a w 1818 r. wykładał w niej Jędrys Skrodzki. W 1785 r. była to wieś majoracka i przynależała do domeny w Rybnie. Pod koniec XIX w. wieś zajmowała 2946 mórg. W XX w. we wsi istniały dwa wiatraki. W XX w. miejscowość miała charakter czysto polski. Zabudowa wsi przyjęła kształt krzywej ulicówki.
Liczba mieszkańców i dymów w kolejnych latach:
1785 r. - 24 dymy
1815 r. – 18 dymów, 166 mieszkańców
1838 r. – 31 dymów, 254 mieszkańców
1851 r. – 271 mieszkańców
1939 r. – 367 mieszkańców
Gospodarka
Znajduję się tutaj hotele i pensjonaty.
Ludzie związani z miejscowością
Ze wsią związane są rody szlacheckie: Zaleskich i Ostaszewskich.
Bibliografia
Kujawski Wojciech, Krutynia. Szlak wodny, Olsztyn 2006, 448 ss.
Mrągowo. Z dziejów miasta i okolic, pod red. Andrzeja Wakara, Olsztyn 1975, 487 ss.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, pod red. Bronisława Chlebowskiego, Filipa Sulimierskiego, Władysława Walewskiego, t. VI, Warszawa 1885, 960 ss.
